Good Mood

1Division of Hematology and Oncology, Lombardi Comprehensive Cancer center, Georgetown University Hospital, Washington, DC; 2Oncology Section, Department of Veterans Affairs Medical Center, Washington, DC

wprowadzenie

Rak trzustki jest jednym z najbardziej śmiertelnych nowotworów złośliwych dotykających ludzkość. W momencie rozpoznania tylko 20% pacjentów kwalifikuje się do operacji, a około połowa z nich przechodzi udaną resekcję. U pacjentów z miejscowo zaawansowaną chorobą lub z przerzutami mediana czasu przeżycia wynosi mniej niż 1 rok.,1-4 dlatego ważne jest, aby zdiagnozować lub wykryć nawrót raka trzustki we wczesnym stadium. Surowica lub tkanki markery nowotworowe zostały zaproponowane do stosowania w praktyce klinicznej w celu przewidywania rokowania, monitorowania odpowiedzi na leczenie, i pomóc wykryć nawrót. Wśród takich markerów najczęściej badany jest antygen węglowodanowy 19-9 (CA 19-9). Ponieważ jednak CA 19-9 może być nieprecyzyjnym lub niewystarczającym wskaźnikiem postępu choroby, decyzje dotyczące leczenia nie powinny opierać się wyłącznie na wzroście stężenia CA 19-9., Przedstawiamy przypadek pacjenta, u którego wahania poziomu CA 19-9 nie odzwierciedlały nawracającego nowotworu trzustki.

opis przypadku

58-letni biały mężczyzna został przyjęty do oceny bezbolesnej żółtaczki i utraty wagi. Chociaż nie wykryto oczywistej masy w tomografii komputerowej (CT), endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ERCP) cytologia szczotkowa wykazała złośliwe komórki przewodu trzustkowego. Wyniki patologii po zabiegu Whipple ' a potwierdziły obecność gruczolakoraka głowy trzustki i stopnia w guzie o średnicy mniejszej niż 2 cm., Przedoperacyjne CA 19-9 z 120 J./mL zmniejszyło się do 89 J./mL pooperacyjnie.

pacjent otrzymywał równocześnie adiuwantową chemioradiację na bazie 5-fluorouracylu (5-FU), a następnie sekwencyjną kapecytabinę podtrzymującą (Xeloda, Hoffmann-La Roche). Stężenie CA 19-9 początkowo zmniejszało się do 40 j./mL, ale stopniowo wzrastało do 100 J./mL. Rozpoczęto leczenie gemcytabiną (Gemzar, Eli Lilly), w wyniku czego uzyskano znormalizowane stężenie CA 19-9., Od momentu pierwotnej diagnozy pacjent miał wahania CA 19-9 poziomów Bez istotnych objawów klinicznych i negatywnej tomografii emisyjnej pozytonowej (PET) i tomografii komputerowej. W celu zapobiegania nawrotom biochemicznym CA 19-9 i rozwojowi przerzutów podawano agresywną chemioterapię erlotynibem (Tarceva, Genentech/Roche). Pacjent został niedawno przyjęty na melenę i anemię. Górna endoskopia wykazała krwawiący wrzód trawienny w miejscu zespolenia i podwyższone stężenie CA 19-9 przy 100 J. / mL., Zaczął stosować inhibitor pompy protonowej do leczenia wrzodu trawiennego, co spowodowało dramatyczne obniżenie poziomu CA 19-9.

dyskusja

znaczenie kliniczne i ograniczenia CA 19-9

CA 19-9 jest antygenem związanym z nowotworem, który został po raz pierwszy opisany we wczesnych latach 80.,5,6 duży przegląd literatury 24 badań nad rakiem trzustki przeprowadzonych w 1990 roku przez Steinberg and associates wykazał, że podczas stosowania 37 kU/L jako punktu odcięcia, stwierdzono, że CA 19-9 ma medianę czułości 81% i swoistość 90%, podczas gdy zwiększenie punktu odcięcia do 100 kU/L poprawiło swoistość do 98%, ale zmniejszyło czułość do 68%.7

lekarze muszą zachować ostrożność podczas stosowania CA 19-9 jako pomocy diagnostycznej w leczeniu raka trzustki., CA 19-9 występuje jako epitop sialylowanego antygenu grupy krwi Lewis A i nie ulega ekspresji u osób z α-β-genotypem Lewisa, co stanowi około 5-10% populacji rasy kaukaskiej.8,9 CA 19-9 jest zwiększona w wielu nowotworach przewodu pokarmowego, ale podwyższony poziom występuje również w łagodnych chorobach, w tym wrzodach trawiennych, przewlekłym i ostrym zapaleniu trzustki, marskości wątroby, zapaleniu dróg żółciowych i żółtaczce obturacyjnej.10-13 u pacjentów z zapaleniem dróg żółciowych i żółtaczką obturacyjną zaleca się ponowne sprawdzenie poziomu CA 19-9 po leczeniu, ponieważ poziomy te zwykle zmniejszają się po dekompresji dróg żółciowych.,12 CA 19-9 nie ma czułości do wykrywania wczesnego raka trzustki i jest podwyższona tylko w 50% gruczolakoraków trzustki o wielkości poniżej 3 cm. Słabo zróżnicowany rak trzustki również wydaje się wytwarzać mniej CA 19-9 niż umiarkowanie – lub dobrze zróżnicowanych nowotworów.7

wartość prognostyczna CA 19-9

CA 19-9 nie jest wystarczająco dokładna, aby mogła być stosowana w badaniach przesiewowych bezobjawowych pacjentów w kierunku raka trzustki. W Japonii i Korei przeprowadzono duże badania oceniające przydatność CA 19-9 w diagnostyce nowotworów trzustki., Masowe badanie przesiewowe przeprowadzone w Japonii w latach 80. na 10 162 bezobjawowych osobnikach wykazało wykrycie tylko 4 przypadków raka trzustki.Badanie przesiewowe 4506 pacjentów z objawami wykazało 85 przypadków (2%), z czego 28 zostało wyciętych (32%).W podobnym badaniu przeprowadzonym w Korei, obejmującym badanie przesiewowe 70 940 bezobjawowych pacjentów, wykryto tylko 4 pacjentów z rakiem trzustki.Dlatego nie zaleca się stosowania CA 19-9 jako testu przesiewowego w kierunku raka trzustki, szczególnie u pacjentów bezobjawowych.,

oceniono poziom CA 19-9 pod kątem potencjalnego zastosowania w określaniu aktywności przeciwnowotworowej leczenia. W badaniu przeprowadzonym przez Micke i współpracowników, którego celem było określenie wartości prognostycznej CA 19-9 u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki leczonych skojarzeniem promieniowania i 5-FU, mierzono CA 19-9 przed i w trakcie leczenia.U 17 pacjentów, u których nastąpiło związane z leczeniem zmniejszenie stężenia CA 19-9, stwierdzono wydłużoną medianę przeżycia. W analizie wielowymiarowej stwierdzono, że spadek CA 19-9 podczas chemioterapii był niezależnym czynnikiem prognostycznym w odniesieniu do przeżycia.,W wielu badaniach stwierdzono, że u pacjentów, u których stężenie CA 19-9 zmniejszyło się o ponad 50% wartości wyjściowych przed leczeniem, mediana przeżycia była dłuższa w porównaniu do osób, u których CA 19-9 nie odpowiedziało.Okusaka i współpracownicy odkryli, że u pacjentów otrzymujących chemioterapię i radioterapię z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki, u pacjentów z CA 19-9, którzy odpowiedzieli na leczenie, średni czas przeżycia wynosił 10,6 miesiąca w porównaniu do 4,1 miesiąca u pacjentów, którzy nie reagowali na leczenie.,U pacjentów z rakiem trzustki z przerzutami, Ishii i współpracownicy zgłaszali dłuższy mediana czasu przeżycia u pacjentów z CA 19-9 odpowiedziami niż u pacjentów bez odpowiedzi (141 dni w porównaniu do 88 dni). Względne ryzyko zgonu z powodu raka u pacjentów z CA 19-9 odpowiedziami w porównaniu z osobami , które nie reagują na leczenie, wynosiło 0,47 (95% przedział ufności, 0,21–1,05).Badanie przeprowadzone na 87 pacjentach w 2003 r. przez firmę Stemmler i współpracowników wykazało, że wśród pacjentów, którzy otrzymywali chemioterapię skojarzoną z gemcytabiną i cisplatyną, u pacjentów, którzy uzyskali odpowiedź około 19-9 przetrwało znacznie dłużej niż u pacjentów, którzy nie odpowiedzieli około 19-9 (295 dni vs 174 dni; P=.022).,Badania nadzoru pooperacyjnego wykazały, że seryjne oznaczanie CA 19-9 może wykryć nawrót lub przerzuty raka trzustki na kilka miesięcy przed stwierdzeniem klinicznych lub radiologicznych objawów choroby.W badaniu II Fazy oceniającym skuteczność irynotekanu w skojarzeniu z gemcytabiną w leczeniu zaawansowanego raka trzustki stwierdzono istotną korelację (P<.001) stwierdzono między zmianami proporcjonalnymi w CA 19-9 a zmianami radiologicznymi guza pod względem zakresu zmian (r=.,67), a także silną korelację (P<.001) pomiędzy progresją CA 19-9 a czasem do progresji choroby( r=0, 89), z progresją CA 19-9 poprzedzającą progresję radiologiczną u większości pacjentów.W kolejnym badaniu III fazy, chociaż ogólna dokładność diagnostyczna wartości CA 19-9 w predykcji odpowiedzi nowotworowej i progresji nowotworu z oceny radiologicznej była niska (57.,6% i 59%), mniej niż 50% spadek wartości CA 19-9 był prognostyczny dla braku odpowiedzi, zgodnie z kryteriami oceny odpowiedzi w guzach litych (RECIST), z ujemną wartością prognostyczną wynoszącą 94,8%. Ponadto progresja wartości CA 19-9 była prognostyczna dla progresji choroby, z dodatnią przewidywalną wartością 82,8%.,

aktualne zalecenia dotyczące stosowania CA 19-9 w raku trzustki

chociaż w wielu badaniach wykazano wartość prognostyczną CA 19-9 w monitorowaniu odpowiedzi na leczenie, nie zaleca się zmiany leczenia wyłącznie w oparciu o wzrost stężenia CA 19-9. Według wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO) dotyczących stosowania CA 19-9 jako markera raka trzustki,25
CA 19-9 pomiary same w sobie nie mogą dostarczyć jednoznacznych dowodów nawrotu choroby bez potwierdzenia przez obrazowanie wyników klinicznych i/lub biopsję.,
CA 19-9 można jednak mierzyć co 1-3 miesiące podczas aktywnego leczenia. Wzrost seryjnego poziomu CA 19-9 może wskazywać na progresję choroby, a potwierdzenie progresji należy ustalić dodatkowymi badaniami.

wnioski

CA 19-9 jest najczęściej stosowanym markerem nowotworowym w raku trzustki. Niektóre ograniczenia CA 19-9, takie jak podwyższone poziomy łagodnej żółtaczki, zapalenia trzustki, raka jajnika lub innych nowotworów przewodu pokarmowego, uczyniły go niekorzystnym jako test przesiewowy., Wzrost stężenia CA 19-9 u pacjentów pod obserwacją lub u pacjentów otrzymujących aktywne leczenie może być wskaźnikiem nawrotu choroby, progresji i nieskuteczności obecnego schematu leczenia i może być skorelowany z krótszym czasem przeżycia. Jednakże wartość rozpoczęcia leczenia w oparciu o wzrost stężenia CA 19-9 pozostaje do wykazania. Decyzja o rozpoczęciu lub zmianie chemioterapii nie powinna być podejmowana przed zastosowaniem dodatkowych badań potwierdzających.,

Nasz pacjent, który wykazywał seryjny wzrost CA 19-9, ale nie miał objawów klinicznych ani pozytywnych wyników obrazowych, był agresywnie leczony różnymi schematami chemioterapii. Nie jest to zalecane w oparciu o aktualne wytyczne, które stwierdzają, że samo CA 19-9 nie jest wystarczające do wskazania progresji choroby. Ponadto, wielkość zmian w stężeniach CA 19-9, które są uważane za istotne klinicznie, nie została jeszcze określona. Co ciekawe, gdy nasz pacjent otrzymał odpowiednie leczenie wrzodów trawiennych, jego poziom CA 19-9 zmniejszył się dramatycznie., Tak więc lekarze powinni zawsze pamiętać o ograniczeniach interpretując znaczenie rosnącego CA 19-9. Nie należy rozpoczynać chemioterapii bez ostatecznych dowodów nawrotu choroby.

1. Richter J, Saif MW. Aktualizacje w terapii adiuwantowej w raku trzustki: gemcytabina i nie tylko. JOP. 2010;11:144-147.

2. Sultana A, Smith CT, Cunningham D, et al. Metaanaliza chemioterapii raka trzustki miejscowo zaawansowanego i z przerzutami. J Clin Oncol. 2007;25:2607-2613.

4. Ryu JK, Hong SM, Karikari CA, et al., Nieprawidłowa ekspresja mikroRNA-155 jest wczesnym zdarzeniem w wieloetapowej progresji gruczolakoraka trzustki. Pankreatologia. 2010;10:66-73.

5. Koprowski H, Steplewski Z, Mitchell K i in. Antygeny raka jelita grubego wykryte przez przeciwciała hydridoma. Genet Komórki Somatycznej. 1979;5:957-972.

7. Steinberg W. użyteczność kliniczna antygenu kojarzenia guza CA 19-9. Am J Gastroenterol. 1990;85:350-355.

8. Tempero MA, Uchida E, Takasaki H, et al. Związek antygenu węglowodanowego 19-9 i antygenów Lewisa w raku trzustki. Cancer Res. 1987; 47: 5501-5503.

9., Takasaki H, Uchida E, Tempero MA i in. Badanie korelacyjne ekspresji CA 19-9 i DU-Pan-2 w tkance nowotworowej i surowicy pacjentów z rakiem trzustki. Cancer Res. 1988;48: 1435-1438.

10. Frebourg T, Bercoff E, Manchon N, et al. Ocena poziomu antygenu CA 19-9 we wczesnym wykrywaniu raka trzustki: badanie prospektywne z udziałem 866 pacjentów. Rak. 1988;62:2287-2290.

11. Goonetilleke KS, Siriwardena AK. Przegląd ogólnoustrojowy antygenu węglowodanowego CA (19-9) jako markera biochemicznego w diagnostyce raka trzustki. Eur J Surg Oncol. 2007;33:266-270.

13., Pavai S, Yap SF. Znaczenie kliniczne podwyższonego stężenia CA 19-9 w surowicy. Med J Malaysia. 2003;585:667-672.

14. Homma T, Tsuchiya R. badanie przesiewowe osób bez objawów oraz przesiewowe pacjentów ambulatoryjnych z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi lub żółtaczką na raka trzustki w Japonii, przy użyciu CA 19-9 i elastazy -1 lub ultrasonografii. Int J Pancreatol. 1991;9:119-124.

16. Kim J, Lee kt, Lee JK, et al. Przydatność kliniczna antygenu węglowodanowego CA 19-9 jako testu przesiewowego w kierunku raka trzustki w populacji bezobjawowej. J Gastroenterol Hepatol., 2004;19:182-186.

17. Micke O, Bruns F, Kurowski R, et al. Predykcyjna wartość antygenu węglowodanowego 19-9 w raku trzustki leczonego radiochemioterapią. Int J Radiat Oncol Biol Phys. 2003;57:90-97.

18. Boeck S, Stieber P, Holdenrieder S, et al. Znaczenie prognostyczne i terapeutyczne antygenu węglowodanowego 19-9 jako markera nowotworowego u pacjentów z rakiem trzustki. Onkologia. 2006;70:255-264.

19. Okusaka T, Okada S, Sato T, et al. Markery nowotworowe w ocenie odpowiedzi na radioterapię w nieoperacyjnym raku trzustki. Hepatogastroenterologia. 1998;45:867-872.

20., Ishii H, Okada S, Sato T, et al. CA 19-9 w ocenie odpowiedzi na chemioterapię w zaawansowanym raku trzustki. Hepatogastroenterologia. 1997;44:279-283.

21. Stemmler J, Stieber P, Szymala AM i in. Czy Kinetyka seryjna CA 19-9 jest pomocna w przewidywaniu przeżycia u pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem trzustki leczonych gemcytabiną i cisplatyną? Onkologie. 2003;26:462-467.

22. Duffy MJ. CA 19-9 jako marker nowotworów przewodu pokarmowego: przegląd. Ann Clin Biochem. 1998;35:364-370.

23. Rocha Lima CM, Savarese D, Bruckner H, et al., Irynotekan w skojarzeniu z gemcytabiną wywołuje zarówno radiologiczną, jak i CA 19-9 odpowiedź markera nowotworowego u pacjentów z wcześniej nieleczonym zaawansowanym rakiem trzustki. J Clin Oncol. 2002;20:1182-1191.

24. Rocha Lima CM, Green MR, Rotche R, et al. Irynotekan w skojarzeniu z gemcytabiną nie zapewnia przewagi przeżycia w porównaniu z monoterapią gemcytabiną u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki lub rakiem trzustki z przerzutami, pomimo zwiększonego wskaźnika odpowiedzi nowotworowej. J Clin Oncol. 2004;22:3776-3783.

25. Locker GY, Hamilton S, Harris J, et al., ASCO 2006 update of recommendations for the use of tumor markers in gastrointestinal cancer. J Clin Oncol. 2006;24:5313-5327.,ancreatic Cancer

Erxi Wu, PhD1
Shuang Zhou, BS1
Kruttika Bhat, PhD1
Qingyong Ma, MD, PhD2

1dział nauk farmaceutycznych, North Dakota State University, Fargo, Dakota Północna; 2dział chirurgii wątroby i dróg żółciowych, pierwszy szpital stowarzyszony Xi 'an Jiaotong University, Xi' an, Chiny

korespondencja Adresowa do:

dyskusja

Wu i współpracownicy opisują interesujący przypadek 58-letniego białego mężczyzny z gruczolakorakiem głowy trzustki w stadium i, którego wahania poziomu antygenu węglowodanowego 19-9 (CA 19-9) nie odzwierciedlały nawracającego nowotworu trzustki.,1 poziom CA 19-9 u pacjenta zmniejszył się z 120 J./mL przed operacją do 89 J./mL po resekcji. Po chemioterapii jego poziom CA 19-9 wahał się bez istotnych objawów klinicznych. Później zdiagnozowano u niego melenę i anemię związaną z podwyższonym stężeniem CA 19-9, które zostało zmniejszone przez leczenie inhibitorem pompy protonowej. Autorzy sugerują, że lekarze muszą zachować ostrożność przy stosowaniu CA 19-9 jako pomocy diagnostycznej w leczeniu raka trzustki i że nie zaleca się podejmowania decyzji dotyczących leczenia wyłącznie na podstawie rosnącego CA 19-9.,

rzeczywiście, przypadek Wu i współpracowników to kolejny przykład, że CA 19-9 nie powinien być jedynym wskaźnikiem diagnozowania raka trzustki.2,3%4,5 to złe rokowanie wynika z późnego stadium prezentacji, braku skutecznych metod leczenia, wczesnego nawrotu i braku klinicznie użytecznych biomarkerów, które mogą wykryć prekursory lub najwcześniejsze stadia choroby. Dlatego warto ponownie przyjrzeć się CA 19-9, aby dalej badać jego wartość jako markera raka trzustki.,

CA 19-9 jest również antygenem sialiylowanej grupy krwi Lewisa o sekwencji NeuNAca2-3ga1ß1-3glc NAcßl-3galßl-4glc.6-8 pierwotnie wyizolowano go z linii komórkowej raka jelita grubego SW1116 przy użyciu mysich przeciwciał monoklonalnych 1116-NS-19-9 w 1979 r. 6,9,10 cząsteczka ta została po raz pierwszy zidentyfikowana jako składnik gangliozyde6, 11, a później stwierdzono, że jest również składnikiem glikoprotein12 i mucyny.,Stężenie CA 19-9 można ilościowo określić za pomocą testu immunosorbentu enzymatycznego CA 19-9 (ELISA), który mierzy antygen CA 19-9 na wielu różnych białkach nośnikowych.14-16 podwyższony poziom CA 19-9 (>37 J./mL) jest związany z rakiem przewodu pokarmowego, szczególnie w raku trzustki, 17-20 i jest uważany za jeden z najkorzystniejszych biomarkerów w leczeniu raka trzustki.21-25 jest to jedyny biomarker związany z rakiem trzustki, dla którego istnieje diagnostyka zatwierdzona przez US Food and Drug Administration (FDA).,

idealny marker nowotworowy powinien być specyficzny dla danego typu nowotworu i bardzo wrażliwy, aby powstrzymać się od fałszywie pozytywnej diagnozy.Wydaje się jednak,że CA 19-9 nie spełnia tych kryteriów ze względu na niewystarczającą czułość,3,28,29 fałszywie ujemnych wyników w populacji Lewis blood type negative (Lea-b -), 7, 30 i wysokie fałszywie dodatnie wyniki wywołane przez żółtaczkę obturacyjną (10-60%).,21,31 głównym ograniczeniem CA 19-9 jest to, że może on być znacznie podwyższony u pacjentów z innymi nowotworami złośliwymi, takimi jak rak jelita grubego, wątroby, piersi i płuc, a także chorobami niegroźnymi, takimi jak żółtaczka obturacyjna, zapalenie trzustki, marskość wątroby i zaburzenia płuc.2,3,18,29,32-34 wcześniejsze doniesienia wykazały aż 1000-6000 J./mL CA 19-9 u pacjentów z zapaleniem dróg żółciowych.,35,36 ponieważ samo stężenie CA 19-9 w surowicy nie może odróżnić łagodnych, prekursorowych zmian chorobowych od złośliwych schorzeń trzustki i dróg żółciowych, Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ASCO) stwierdziło, że swoistość i wrażliwość samego CA 19-9 jest niewystarczająca do wiarygodnego rozpoznania raka trzustki.Co ciekawe, Howaizi i współpracownicy donoszą, że znacznie podwyższony poziom CA 19-9 może być również związany z intensywnym spożywaniem herbaty, co jest kolejnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy stosowaniu CA 19-9., Ze względu na powyższe ograniczenia, National Academy of Clinical Biochemistry (NACB) zaleca, aby diagnoza raka trzustki przez podwyższone CA 19-9 być stosowane w połączeniu z połączonymi metodami badań, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub ultrasonografia endoskopowa (EUS).39

nasza najnowsza recenzja2 i inna literatura wskazują, że konieczne jest przeprowadzenie dogłębnych badań CA 19-9 i wykorzystanie jego wartości jako markera stanów patologicznych, zwłaszcza w przypadku raka trzustki., Obecny przypadek zgłoszony przez Wu i współpracowników wspiera tezę, że możliwe fałszywie dodatnie / negatywne wyniki ograniczają powszechne zastosowanie CA 19-9 w rokowaniu raka trzustki. Przyszłe wysiłki powinny koncentrować się na ustaleniu bazujących na genotypie przedziałów referencyjnych pomiaru CA 19-940 oraz na jednoczesnym wykrywaniu CA 19-9 i jego specyficznych nosicieli w celu poprawy wyników klinicznych CA 19-9. Jak wcześniej wspomniano, CA 19-9 epitope sialylated lacto-N-fucopentaose II może być powiązany z różnymi nośnikami, w tym gangliozyd, glikoproteiny i mucyny., Wykazano, że mucyny przenoszą około 19-9 u pacjentów z guzami trzustki lub przewodu pokarmowego.15 CA 19-9–łożyskowe mucyny są fizjologicznymi produktami wydzielania zewnątrzwydzielniczego trzustki, które gromadzą się we krwi pacjentów z rakiem trzustki.15,41 obecnie stosowany test kliniczny CA 19-9 mierzy antygen CA 19-9 bez rozróżniania jego potencjalnie różnych nośników.29,42 możliwe jest jednak, że białka nośne antygenu CA 19-9 różnią się w zależności od stanów chorobowych, co sugeruje kilka niedawno opublikowanych badań.,43-46 w tym przypadku wykrycie antygenu CA 19-9 na poszczególnych białkach nośnikowych może spowodować lepszą dyskryminację stanów chorobowych w porównaniu z pomiarami całkowitego CA 19-9. Stosując takie podejście, Yue i współpracownicy wykazali zwiększoną dyskryminację złośliwych i łagodnych chorób trzustki.43,45 w celu optymalizacji testu CA 19-9 i opracowania podejść do dalszej poprawy wykrywania raka, ważne jest zrozumienie różnic swoistości pomiędzy przeciwciałami CA 19-9 i wynikającego z tego wpływu na wydajność biomarkera., Oprócz CA 19-9, łączenie innych markerów nowotworowych (na przykład PAM4, 47 DU-PAN-2,48,49 i K-ras50-53) Z CT lub EUS może zwiększyć czułość i swoistość,29,48, 49, chociaż potrzebne są większe wysiłki badawcze. Połączenie CA 19-9 z analizą mutacyjną K-ras pozostaje kontrowersyjne.50-55

podziękowania

pragniemy podziękować Dr Fengfei Wang (North Dakota State University) za przemyślaną dyskusję., Dr Erxi Wu otrzymał grant projektu z Narodowego Centrum zasobów badawczych (NCRR; P20 RR020151) i National Institute of General Medical Sciences (NIGMS; P20 GM103505) z National Institutes of Health (NIH). Za treść niniejszego raportu odpowiadają wyłącznie autorzy i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalne poglądy NIH, NCRR lub NIGMS. Shuang Zhou, BS, otrzymał stypendium doktoranckie od Department of Pharmaceutical Sciences, North Dakota State University.

2. Bhat K, Wang F, Ma Q, et al., Postępy w badaniach biomarkerów nad rakiem trzustki. Curr Pharm Des. 2012;18:2439-2451.

4. Ellison LF, Wilkins K. informacje o przetrwaniu raka. 2010;21:55-60.

6. Magnani JL, Nilsson B, Brockhaus m, et al. Antygen monoklonalny związany z rakiem przewodu pokarmowego jest gangliozydem zawierającym sialylowaną lakto-N-fukopentaozę II.J Biol Chem. 1982;257:14365-14369.

7. Orntoft TF, Vestergaard EM, Holmes E, et al., Wpływ mutacji genu alfa1-3/4-l-fukozylotransferazy (FUT3) Lewisa na aktywność enzymu, fenotypowanie erytrocytów i krążący marker nowotworowy poziomu sialyl-Lewis A. J Biol Chem. 1996;271:32260-32268.

8. Narimatsu H, Iwasaki H, Nakayama F i in. Dawki genów Lewisa i secretora wpływają na stężenie CA19 – 9 i DU-PAN-2 w surowicy u zdrowych osób i pacjentów z rakiem jelita grubego. Cancer Res. 1998; 58: 512-518.

9. Koprowski H, Steplewski Z, Mitchell K, Herlyn M, Herlyn D, Führer P. antygeny raka jelita grubego wykryte przez przeciwciała hybridoma. Genet Komórki Somatycznej. 1979;5:957-971.,

10. Ugorski M, Laskowska A.: antygen węglowodanowy związany z nowotworem biorący udział w adhezji i potencjale przerzutowym komórek nowotworowych. Acta Biochim Pol 2002;49:303-311.

11. Magnani JL, Brockhaus M, Smith DF, et al. Monosialogangliozyd jest antygenem monoklonalnym zdefiniowanym przez przeciwciało raka okrężnicy. Nauka. 1981;212:55-56.

12. Uhlenbruck G, van Meensel-Maene U, Hanisch FG, Dienst C. nieoczekiwane wystąpienie markera nowotworowego Ca 19-9 w normalnym ludzkim osoczu nasiennym. Hoppe Seylers Z Physiol Chem. 1984;365:613-617.

13., Magnani JL, Steplewski Z, Koprowski H, Ginsburg V. Identyfikacja antygenu związanego z rakiem przewodu pokarmowego i trzustki wykrywanego przez przeciwciało monoklonalne 19-9 w surowicach pacjentów jako mucyna. Cancer Res. 1983; 43: 5489-5492.

14. Balasenthil S, Chen N, Lott ST, et al. Sygnatura migracji i panel biomarkera osocza dla gruczolakoraka trzustki. Cancer Prev Res. 2011; 4:137-149.

15. Kalthoff H, Kreiker C, Schmiegel WH, Greten H, Thiele HG. Charakterystyka mucyny łożyskowej CA 19-9 jako fizjologicznych produktów wydzielania zewnątrzwydzielniczego trzustki. Cancer Res. 1986; 46: 3605-3607.,

16. Yue T, Goldstein IJ, Hollingsworth MA, Kaul K, Brand RE, Haab BB. Częstość występowania i charakter zmian glikanu na specyficznych białkach u pacjentów z rakiem trzustki ujawniła się przy użyciu przeciwciał-lektyny. Proteomika Komórek Mol. 2009;8:1697-1707.

17. Tempero MA, Uchida E, Takasaki H, Burnett DA, Steplewski Z, Pour PM. Związek antygenu węglowodanowego 19-9 i antygenów Lewisa w raku trzustki. Cancer Res. 1987; 47: 5501-5503.

18. Ritts Re Jr, Del Villano BC, Go VL, Herberman RB, Klug TL, Zurawski VR Jr., Wstępna ocena kliniczna testu immunoradiometrycznego CA 19-9 z użyciem banku surowicy NCI. Int J Rak. 1984;33:339-345.

19. Satake K, Kanazawa G, Kho I, Chung YS, Umeyama K. ocena kliniczna antygenu węglowodanowego 19-9 i antygenu rakowiakombryonicznego u pacjentów z rakiem trzustki. J Surg Oncol. 1985;29:15-21.

20. Safi F, Beger HG, Bittner R, Buchler M, Krautzberger W. CA 19-9 oraz gruczolakorak trzustki. Rak. 1986;57:779-783.

21. Steinberg W. użyteczność kliniczna antygenu związanego z guzem CA 19-9. Am J Gastroenterol. 1990;85:350-355.

22., Boeck S, Stieber P, Holdenrieder s, Wilkowski R, Heinemann V. prognostyczne i terapeutyczne znaczenie antygenu węglowodanowego 19-9 jako markera nowotworowego u pacjentów z rakiem trzustki. Onkologia. 2006;70:255-264.

24. Hata S, Sakamoto Y, Yamamoto Y, et al. Wpływ prognostyczny pooperacyjnego stężenia CA 19-9 w surowicy u pacjentów z resekcyjnym rakiem trzustki. Ann Surg Oncol. 2012;19:636-641.

25. Ballehaninna UK, Chamberlain RS. Kliniczna użyteczność surowicy CA 19-9 w diagnostyce, rokowaniu i leczeniu gruczolakoraka trzustki: ocena oparta na dowodach., / Align = „Left” / J. Broughton 2012;3:105-119.

27. Feng Z. Klasyfikacja a modele asocjacyjne: czy należy stosować te same metody? Scand J Clin Lab Invest Sp. Z O. O. 2010;242:53-58.

28. Ritts RE, Pitt HA. CA 19-9 w raku trzustki. Surg Oncol Clin N Am. 1998;7:93-101.

29. Goonetilleke KS, Siriwardena AK. Systematyczny przegląd antygenu węglowodanowego (CA 19-9) jako markera biochemicznego w diagnostyce raka trzustki. Eur J Surg Oncol. 32007;3:266-270.

30. Kannagi R., Antygen węglowodanowy sialyl Lewis a – jego znaczenie patofizjologiczne i mechanizm indukcji w progresji nowotworu. Chang Gung Med J. 2007; 30:189-209.

31. Duraker N, Hot S, Polat Y, Hobek a, Gencler N, Urhan N. CEA, CA 19-9 i CA 125 w diagnostyce różnicowej łagodnych i złośliwych chorób trzustki z żółtaczką lub bez niej. J Surg Oncol. 2007;95:142-147.

32. Frebourg T, Bercoff E, Manchon N, et al. Ocena poziomu antygenu CA 19-9 we wczesnym wykrywaniu raka trzustki. Badanie prospektywne z udziałem 866 pacjentów. Rak. 1988;62:2287-2290.

33., Pavai S, Yap SF. Znaczenie kliniczne podwyższonego stężenia CA 19-9 w surowicy. Med J Malaysia. 2003;58:667-672.

34. Duffy MJ. CA 19-9 jako marker nowotworów przewodu pokarmowego: przegląd. Ann Clin Biochem. 1998; 35 (Pt 3): 364-370.

36. Murohisa T, Sugaya H, Tetsuka i, Suzuki T, Harada T. przypadek kamicy dróg żółciowych z zapaleniem dróg żółciowych o niezwykle wysokiej wartości CA19-9 w surowicy. Intern Med. 1992;31:516-520.

37. Locker GY, Hamilton S, Harris J, et al. ASCO 2006 update of recommendations for the use of tumor markers in gastrointestinal cancer. J Clin Oncol., 2006;24:5313-5327.

40. Vestergaard EM, Hein HO, Meyer H, et al. Wartości referencyjne i zmienność biologiczna markera nowotworowego CA 19-9 w surowicy dla różnych genotypów Lewis i secretor oraz ocena genotypowania secretor i Lewis w populacji rasy kaukaskiej. Clin Chem. 1999;45:54-61.

43. Yue T, Partyka K, Maupin KA i in. Identyfikacja nośników białka krwi antygenu CA 19-9 i charakterystyka występowania w chorobach trzustki. Proteomika. 2011;11:3665-3674.

44. Hollingsworth MA, Swanson BJ. Mucyny w raku: ochrona i Kontrola powierzchni komórki., Nat Rev Rak. 2004;4:45-60.

45. Yue T, Maupin KA, Fallon B, et al. Zwiększona dyskryminacja nowotworów złośliwych z łagodnych chorób trzustki poprzez pomiar antygenu CA 19-9 na swoistych nośnikach białka. PloS 1. 2011; 6:e29180.

46. Chauhan SC, Ebeling MC, Maher DM, et al. MUCIN13 wzmacnia nowotwór trzustki. Mol Rak Ther. 2012;11:24-33.

47. Gold DV, Gaedcke J, Ghadimi BM, et al. Test immunologiczny enzymu PAM4 w monoterapii i w skojarzeniu z CA 19-9 w celu wykrycia gruczolakoraka trzustki. Rak. 2012 sierpień 16 podoba mi się! do obserwowanych nr: 6002227762.

48., Takasaki H, Uchida E, Tempero MA, Burnett DA, Metzgar RS, Pour PM. Badanie korelacyjne ekspresji CA 19-9 i DU-PAN-2 w tkance nowotworowej i surowicy pacjentów z rakiem trzustki. Cancer Res. 1988;48: 1435-1438.

49. Kawa S, Oguchi H, Kobayashi T, et al. Podwyższony poziom Dupan-2 w surowicy u pacjentów z rakiem trzustki ujemny na fenotyp grupy krwi Lewisa. Br J Rak. 1991;64:899-902.

50. Parker LA, Lumbreras B, Lopez T, Hernandez-Aguado i, Porta M. jak przydatna jest klinicznie analiza stanu mutacyjnego K-ras w diagnostyce zewnątrzwydzielniczego raka trzustki?, Przegląd systematyczny i metaanaliza. Eur J Clin Invest. 2001;41:793-805.

51. Parker LA, Porta m, Lumbreras B, et al. Ważność kliniczna wykrywania mutacji K-ras w diagnostyce zewnątrzwydzielniczego raka trzustki: badanie prospektywne w klinicznie istotnym spektrum pacjentów. Eur J Epidemiol. 2011;26:229-236.

52. Dabritz J, Preston R, Hanfler J, Oettle H. Follow-up study of K-ras mutations in the plasma of patients with pancreatic cancer: correlation with clinical features and węglowodanowy antygen 19-9. Trzustka. 2009;38:534-541.

53. Wu X, Lu XH, Xu T, et al., Ocena wartości diagnostycznej markerów nowotworowych w surowicy oraz mutacji K-ras i genu p53 w raku trzustki. Chin J Dig Dis. 2006;7:170-174.

54. Urgell E, Puig P, Boadas J, et al. Prospektywna ocena wkładu analizy mutacyjnej K-ras i pomiaru CA 19,9 w diagnostykę cytologiczną u pacjentów z klinicznym podejrzeniem raka trzustki. Eur J Rak. 2000;36:2069-2075.