kondensacja Bosego-Einsteina (BEC) jest zjawiskiem, które występuje w makroskopowym układzie bozonów (cząstek spełniających ► statystykę Bosego-Einsteina) w niskich temperaturach: niezerowy ułamek wszystkich cząstek w układzie (a więc makroskopowa liczba cząstek) zajmuje pojedynczy stan jednej cząstki., Tak byłoby oczywiście w przypadku układu wyróżniających się, niedziałających cząstek w temperaturze zerowej, ale w tym przypadku zjawisko zanika, gdy tylko temperatura staje się porównywalna z rozdzieleniem energii między stan uziemienia jednej cząstki i pierwszy stan wzbudzony-ilość, która ma tendencję do zera wraz z wielkością układu., Natomiast w BEC zajęcie makroskopowe występuje we wszystkich temperaturach poniżej temperatury przejściowej, Zwykle oznaczanej T c, która podczas gdy funkcja intensywnych parametrów, takich jak gęstość i siła oddziaływania, jest stała w granicy termodynamicznej.
podstawową przyczyną wystąpienia BEC jest wymóg, który wynika z rozważań kwantowej teorii pola, że funkcja falowa układu identycznych bozonów powinna być symetryczna pod wymianą dowolnych dwóch cząstek., Wynika to z tego, że państwa, które różnią się tylko taką wymianą, muszą być liczone jako identyczne, tzn. liczone tylko raz. Tak więc, na przykład, o ile dla układu N obiektów rozróżnialnych, które muszą być podzielone między dwa pola, liczba sposobów umieszczania M z nich w jednym polu jest określona przez znany dwumian formula_1!/ (M!N-M!), dla bozonów istnieje dokładnie jeden sposób dla każdego M. efektem jest usunięcie czynnika „entropicznego”, który dla obiektów wyróżniających się przeciwstawia się umieszczaniu dużej ich części w jednym stanie jednostkowym.
