marksistowski pogląd na rewolucję angielską sugeruje, że wydarzenia z lat 1640-1660 w Wielkiej Brytanii były rewolucją burżuazyjną, w której końcowa część angielskiego feudalizmu (państwa) została zniszczona przez klasę burżuazyjną (i jej zwolenników) i zastąpiona przez państwo (i społeczeństwo), które odzwierciedlało szersze ustanowienie agrarnego (a później przemysłowego) kapitalizmu. Taka analiza widzi angielską rewolucję jako kluczową w przejściu od feudalizmu do kapitalizmu i od feudalnego Państwa do kapitalistycznego państwa w Wielkiej Brytanii.,
według marksistowskiego historyka Christophera Hilla:
wojna domowa była wojną klasową, w której despotyzm Karola I był broniony przez reakcyjne siły ustalonego Kościoła i konserwatywnych właścicieli ziemskich, a po drugiej stronie stały klasy handlowe i przemysłowe w mieście i na wsi … yeomen i progressive gentry, i … szersze masy ludności, gdy tylko były w stanie poprzez swobodną dyskusję zrozumieć, o co tak naprawdę chodziło w walce.,
późniejsze zmiany marksistowskiego poglądu przeniosły się z teorii rewolucji burżuazyjnej, aby zasugerować, że Rewolucja angielska przewidywała rewolucję francuską i późniejsze rewolucje w dziedzinie powszechnych korzyści administracyjnych i gospodarczych. Wraz z ekspansją władzy parlamentarnej rewolucja zerwała wiele starych stosunków władzy zarówno w wiejskim, jak i miejskim społeczeństwie angielskim., Ruch Demokratyczny gildii w tym okresie odniósł swoje największe sukcesy wśród londyńskich transportowców, przede wszystkim wodniaków z Tamizy, którzy demokratyzowali swoją firmę w latach 1641-43. Wraz z wybuchem wojny domowej w 1642 r. społeczności wiejskie zaczęły przejmować drewno i inne zasoby majątków rojalistów, katolików, rodziny królewskiej i hierarchii kościelnej. Niektóre społeczności poprawiły swoje warunki zatrudnienia na takich osiedlach.
stare status quo rozpoczęło retrenchment po zakończeniu głównej wojny domowej w 1646, a zwłaszcza po przywróceniu monarchii w 1660., Ale niektóre zyski były długoterminowe. Na przykład element demokratyczny wprowadzony w towarzystwie Wodników w 1642 przetrwał, wraz z kolejami, do 1827.
marksistowski pogląd rozwinął również koncepcję „rewolucji w ramach rewolucji” (realizowanej przez Hilla, Briana Manninga i innych), która kładła większy nacisk na radykalne ruchy tego okresu (takie jak Agitator Levellers, buntownicy w armii nowego modelu i komunistycznych kopaczy), którzy próbowali posunąć się dalej niż Parlament w następstwie wojny domowej.,
były, możemy uprościć, dwie rewolucje w połowie XVII wieku w Anglii. Ten, któremu udało się ustanowić święte prawa własności (zniesienie feudalnych dzierżaw, brak arbitralnego opodatkowania), dał władzę polityczną właściwemu (suwerenność Parlamentu i prawa powszechnego, zniesienie sądów prerogatywnych) i usunął wszelkie przeszkody do triumfu ideologii ludzi własności – etyki protestanckiej. Doszło jednak do kolejnej rewolucji, która nigdy nie miała miejsca, choć od czasu do czasu groziła., Mogło to doprowadzić do ustanowienia własności zbiorowej, znacznie szerszej demokracji w instytucjach Politycznych i prawnych, mogło doprowadzić do uniezależnienia kościoła państwowego i odrzucenia etyki protestanckiej.
Brian Manning twierdził, że:
stara klasa rządząca wróciła z nowymi pomysłami i nowymi poglądami, które były dostosowane do wzrostu gospodarczego i ekspansji i ułatwiały w dłuższej perspektywie rozwój gospodarki w pełni kapitalistycznej., Wszystko byłoby zupełnie inaczej, gdyby Karol I nie był zobowiązany do zwołania Parlamentu na spotkanie w Westminsterze 3 listopada 1640 roku.
termin „Rewolucja angielska” jest również używany przez nie-marksistów w okresie wiktoriańskim w odniesieniu do 1642 roku, jako (na przykład) krytyk i pisarz Matthew Arnold w „the Function of Criticism at the present time”. („To właśnie odróżnia ją od angielskiej rewolucji Karola pierwszego.,”)
krytyka
pogląd, że wydarzenia z lat 1640-1660 stanowią” angielską rewolucję”, został skrytykowany przez historyków, takich jak Austin Woolrych, który wskazał, że
żmudne badania w hrabstwie po hrabstwie, w lokalnych biurach rejestrowych i archiwach rodzinnych, wykazały, że zmiany w własności nieruchomości, a tym samym w składzie klasy rządzącej, nie były niczym tak wielkim, jak kiedyś uważano.,
Woolrych twierdzi, że pojęcie, że okres ten stanowi „angielską rewolucję”, nie tylko ignoruje brak znaczących zmian społecznych zawartych w tym okresie, ale także ignoruje długoterminowe trendy wczesnego okresu nowożytnego, które wykraczają poza te wąskie ramy czasowe.
