Welcome to Our Website

Rewolucja angielska

marksistowski pogląd na rewolucję angielską sugeruje, że wydarzenia z lat 1640-1660 w Wielkiej Brytanii były rewolucją burżuazyjną, w której końcowa część angielskiego feudalizmu (państwa) została zniszczona przez klasę burżuazyjną (i jej zwolenników) i zastąpiona przez państwo (i społeczeństwo), które odzwierciedlało szersze ustanowienie agrarnego (a później przemysłowego) kapitalizmu. Taka analiza widzi angielską rewolucję jako kluczową w przejściu od feudalizmu do kapitalizmu i od feudalnego Państwa do kapitalistycznego państwa w Wielkiej Brytanii.,

według marksistowskiego historyka Christophera Hilla:

wojna domowa była wojną klasową, w której despotyzm Karola I był broniony przez reakcyjne siły ustalonego Kościoła i konserwatywnych właścicieli ziemskich, a po drugiej stronie stały klasy handlowe i przemysłowe w mieście i na wsi … yeomen i progressive gentry, i … szersze masy ludności, gdy tylko były w stanie poprzez swobodną dyskusję zrozumieć, o co tak naprawdę chodziło w walce.,

późniejsze zmiany marksistowskiego poglądu przeniosły się z teorii rewolucji burżuazyjnej, aby zasugerować, że Rewolucja angielska przewidywała rewolucję francuską i późniejsze rewolucje w dziedzinie powszechnych korzyści administracyjnych i gospodarczych. Wraz z ekspansją władzy parlamentarnej rewolucja zerwała wiele starych stosunków władzy zarówno w wiejskim, jak i miejskim społeczeństwie angielskim., Ruch Demokratyczny gildii w tym okresie odniósł swoje największe sukcesy wśród londyńskich transportowców, przede wszystkim wodniaków z Tamizy, którzy demokratyzowali swoją firmę w latach 1641-43. Wraz z wybuchem wojny domowej w 1642 r. społeczności wiejskie zaczęły przejmować drewno i inne zasoby majątków rojalistów, katolików, rodziny królewskiej i hierarchii kościelnej. Niektóre społeczności poprawiły swoje warunki zatrudnienia na takich osiedlach.

stare status quo rozpoczęło retrenchment po zakończeniu głównej wojny domowej w 1646, a zwłaszcza po przywróceniu monarchii w 1660., Ale niektóre zyski były długoterminowe. Na przykład element demokratyczny wprowadzony w towarzystwie Wodników w 1642 przetrwał, wraz z kolejami, do 1827.

marksistowski pogląd rozwinął również koncepcję „rewolucji w ramach rewolucji” (realizowanej przez Hilla, Briana Manninga i innych), która kładła większy nacisk na radykalne ruchy tego okresu (takie jak Agitator Levellers, buntownicy w armii nowego modelu i komunistycznych kopaczy), którzy próbowali posunąć się dalej niż Parlament w następstwie wojny domowej.,

były, możemy uprościć, dwie rewolucje w połowie XVII wieku w Anglii. Ten, któremu udało się ustanowić święte prawa własności (zniesienie feudalnych dzierżaw, brak arbitralnego opodatkowania), dał władzę polityczną właściwemu (suwerenność Parlamentu i prawa powszechnego, zniesienie sądów prerogatywnych) i usunął wszelkie przeszkody do triumfu ideologii ludzi własności – etyki protestanckiej. Doszło jednak do kolejnej rewolucji, która nigdy nie miała miejsca, choć od czasu do czasu groziła., Mogło to doprowadzić do ustanowienia własności zbiorowej, znacznie szerszej demokracji w instytucjach Politycznych i prawnych, mogło doprowadzić do uniezależnienia kościoła państwowego i odrzucenia etyki protestanckiej.

Brian Manning twierdził, że:

stara klasa rządząca wróciła z nowymi pomysłami i nowymi poglądami, które były dostosowane do wzrostu gospodarczego i ekspansji i ułatwiały w dłuższej perspektywie rozwój gospodarki w pełni kapitalistycznej., Wszystko byłoby zupełnie inaczej, gdyby Karol I nie był zobowiązany do zwołania Parlamentu na spotkanie w Westminsterze 3 listopada 1640 roku.

termin „Rewolucja angielska” jest również używany przez nie-marksistów w okresie wiktoriańskim w odniesieniu do 1642 roku, jako (na przykład) krytyk i pisarz Matthew Arnold w „the Function of Criticism at the present time”. („To właśnie odróżnia ją od angielskiej rewolucji Karola pierwszego.,”)

krytyka

pogląd, że wydarzenia z lat 1640-1660 stanowią” angielską rewolucję”, został skrytykowany przez historyków, takich jak Austin Woolrych, który wskazał, że

żmudne badania w hrabstwie po hrabstwie, w lokalnych biurach rejestrowych i archiwach rodzinnych, wykazały, że zmiany w własności nieruchomości, a tym samym w składzie klasy rządzącej, nie były niczym tak wielkim, jak kiedyś uważano.,

Woolrych twierdzi, że pojęcie, że okres ten stanowi „angielską rewolucję”, nie tylko ignoruje brak znaczących zmian społecznych zawartych w tym okresie, ale także ignoruje długoterminowe trendy wczesnego okresu nowożytnego, które wykraczają poza te wąskie ramy czasowe.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *