cele/hipoteza: celem pracy była ocena między-i wewnątrzobserver zmienności różnych systemów staging dla tympanic membrane (TM) retraction using otoendoscopy in children at risk of retraction from rozszczep podniebienia, to comparing hear level with stage of retraction, and to proposal optimum characteristics for monitoring TM retraction with endoscopy.
projekt badania: badanie przekrojowe.,
metody: Zdjęcia endoskopowe 245 TMs dzieci z rozszczepem podniebienia (średni wiek, 13,0 lat) zostały ocenione dwukrotnie przez sześciu obserwatorów przy użyciu systemów Sade i Erasmus staging dla retrakcji Pars tensa i TOS dla retrakcji Pars flaccida. Obliczono umowy wewnątrz-i międzyobserwisowe. Stopień cofnięcia TM porównano z progiem słuchu. TMs z wysiękiem ucha środkowego, rurkami tympanostomijnymi lub perforacją zostały wykluczone.
wyniki: łącznie oceniono 108 bębnów usznych (44%) jako posiadające retrakcję pars tensa i/lub flaccida., Umowa Intraobserver była uczciwa do umiarkowanej (kappa = 0.3 – 0.37, P < .001) dla różnych systemów stagingu i umowy międzyobserver (0.18-0.41 P < .001). Przewodzeniowy ubytek słuchu (czterotonowa średnia szczelina powietrze-kość >25 dB HL) występował w 11 uszach (15%). Nie stwierdzono korelacji między progiem słuchu a stopniem cofania. Izolowane cofanie tensa na cypel zwiększa próg słyszenia bardziej niż cofanie z udziałem inkusa (P = .02; analiza wariancji).,
wnioski: endoskopowe przechwytywanie obrazu może zapewnić jasny obiektywny zapis cofania TM, ale obecne systemy postoju mają niezadowalającą niezawodność, gdy są stosowane do takich obrazów, a etap cofania słabo koreluje z progiem słuchu. Proponuje się zmianę oceny wycofywania w celu poprawy ważności i znaczenia klinicznego.
