Plato gebruikte het woord Aeon om de eeuwige wereld van ideeën aan te duiden, die hij bedacht was “achter” de waargenomen wereld, zoals blijkt uit zijn beroemde allegorie van de grot.het idee van het Christendom van “eeuwig leven” komt van het woord voor leven, zoe, en een vorm van aeon, wat leven zou kunnen betekenen in het volgende aeon, het Koninkrijk van God, of de hemel, net zo veel als onsterfelijkheid, zoals in Johannes 3:16.,
volgens de christelijke alverzoeningsleer gebruiken de Griekse geschriften in het Nieuwe Testament het woord “aeon” om een lange periode (misschien 1000 jaar) te betekenen en het woord “aeonisch” om “gedurende een lange periode” te betekenen. Nadat ieder mens zijn sterfelijk leven heeft beëindigd, wordt hij geacht het aeonisch leven of de aeonische straf waardig te zijn. Dat wil zeggen, na de periode der eonen, zal alle straf ophouden en de dood overwonnen worden en dan wordt God het alles in een ieder (1Kor. 15: 28)., Dit contrasteert met het conventionele christelijke geloof in eeuwig leven en eeuwige straf.occultisten van de Thelema-en O. T. O.-tradities spreken soms van een” magische Eon ” die veel minder lang kan duren, misschien wel 2000 jaar.
De Orde van negen hoeken, een Britse linkshandige pad/satanische organisatie stelt het concept van Aeons centraal in de esoterische filosofie ontwikkeld door de pseudonieme Anton Long, die schreef dat “een aeon is de term gebruikt om een stadium of een type van evolutie te beschrijven., Evolutie zelf wordt verondersteld het resultaat te zijn van een bepaald specifiek proces – en dit proces kan worden beschreven, of verklaard via een bifurcatie van de tijd. Dat wil zeggen, evolutie is een uitdrukking van hoe de kosmos verandert over of door of door,’tijd’ – deze ‘tijd’ heeft twee componenten. Deze twee componenten zijn de causale en de acausale …
” een aeon is een manifestatie, in het causale, van een bepaald type acausale energie. Deze energie herordent, of verandert, het causale. Deze veranderingen hebben bepaalde grenzen – zowel in causale ruimte als in causale tijd., Dat wil zeggen, ze hebben een specifiek begin en een specifiek einde. Een beschaving (of beter gezegd, een hogere of aeonische beschaving) is hoe deze energie geordend wordt of zich manifesteert in het causale: hoe deze energie geopenbaard wordt. Een beschaving vertegenwoordigt de praktische veranderingen die deze energie veroorzaakt in de causale-in termen van het effect van deze energie heeft op individuen en deze planeet. Een beschaving is verbonden aan, is geboren uit, een bepaalde aeon. Door de aard van deze energie is een beschaving een evolutie van het leven – een beweging naar een complexer, en dus bewuster bestaan …,”
Aeon kan ook een archaïsche naam zijn voor almachtige wezens, zoals goden.
GnosticismEdit
In veel Gnostische systemen, de verschillende uitstralingen van God, die is ook bekend onder namen als de Ene, de Monade, Aion teleos (αἰών τέλεος “De Breedste Aeon”), Bythos (“diepte of diepgang”, grieks βυθός), Proarkhe (“vóór het begin”, grieks προαρχή), de Arkhe (“het begin”, Griekse ἀρχή), Sophia (wijsheid), Christos (de Gezalfde) zijn genoemd Aeonen., In de verschillende systemen worden deze emanaties verschillend genoemd, geclassificeerd en beschreven, maar de emanatietheorie zelf is gemeenschappelijk voor alle vormen van gnosticisme.
In de Basilidiaanse Gnosis worden ze sonships (υόότητες huiotetes; zingen) genoemd.: υόότης huiotes); volgens Marcus zijn het getallen en klanken; in het valentinianisme vormen ze mannelijk/vrouwelijk paren genaamd “syzygies” (Grieks συζυγίαι, van σύζυγοι syzygoi).
in de Griekse magische Papyri wordt de term “Aion” vaak gebruikt om het al of het opperste aspect van God aan te duiden.
