door Tessa Hall
van de vele redenen waarom cliënten worden doorverwezen voor psychologische therapie, is angst in een of andere vorm verreweg de meest voorkomende., Terwijl behandelingen zoals CBT zeer efficiënt zijn in het helpen van cliënten om hun symptomen op een zeer functioneel en praktisch niveau te begrijpen en te beheren, kan soms een reflectie op het bredere verhaal, de diepere betekenis en het ontstaan van hun bezorgdheid ook gerechtvaardigd zijn en veel meer transformatief, zoals wanneer de cliënt door een existentiële crisis kan lijden. Dit is wanneer vaardigheden in de existentiële, diepte of psychoanalytische therapieën op de voorgrond kunnen komen.,
De existentiële crisis: wat te zoeken:
- de persoon worstelt met vragen over wie hij is, zijn doel, zijn levenskeuzes, waarom hij koos wat hij deed.
- ze uiten vaak gelijktijdige gevoelens van verdriet, verlies, verwarring, woede en angst ze hebben de verkeerde keuzes gemaakt of zijn op het verkeerde pad/in de verkeerde relatie, of een angst dat ze gek worden of uit het diepe.
- zij kunnen zich totaal gedesoriënteerd voelen in hun eigen leven of identiteit en willen terugkeren naar ‘hoe de dingen vroeger waren’.,
- vragen wat de zin van het leven is, en angst heeft er helemaal geen zin in.
de ‘Midlife’ – of ‘Quarter life’ – crises: hoe ziet het eruit?,
De klassieke punten van quarter en midlife weerspiegelen gemeenschappelijke tijden waarin mensen vaak beoordelen of het leven is wat ze dachten dat het zou zijn, en wat ze dachten dat ze aan het werken waren, omdat in een of andere vorm of een andere realiteit niet aan hun verwachtingen heeft voldaan, hetzij over hun eigen gevoel van zelf of identiteit, of over het leven zelf, of beide, en tot nu toe hebben ze er niet in geslaagd om hun verhaal zelf te herschrijven op een manier waarop ze verder konden gaan en er goed mee om konden gaan.,de meer recente ‘quarter life crisis’ valt vaak samen met mid of just-post universiteit of andere opleiding, wanneer jongeren aan het werk gaan en/of volwassen worden nadat zij gedurende een langere periode op hun voorbereidende lopende band hebben gezeten. Ze hebben soms tientallen jaren geïnvesteerd in een opleiding en gewerkt en gewacht om eindelijk de carrière of het leven te betreden waar al dit werk voor was. Er is een gevoel van eindelijk omhoog en rond te kijken en niet te zien of te voelen wat ze hadden verwacht.,de klassieke midlifecrisis is vergelijkbaar, maar in een latere levensfase kan het ontstaan zijn na het aankruisen van de sociaal geconditioneerde vakken van volwassen succes, zoals het verwerven van een carrière, auto, huis, huwelijk en kinderen, en wanneer de realisatie van voortdurende strijd in plaats van een aantal verwachte plateau hits, kan er een gevoel zijn van ‘is dit alles wat er is?’. Dit kan gepaard gaan met gevoelens van schuld en schaamte om zich zo te voelen, en zelfoordeel in de trant van ‘Ik zou nu gelukkig moeten zijn’., Anderen kunnen wrok of woede voelen dat ze niet kregen wat ze verwachtten, dat de onbewuste transactie waarin ze investeerden met het leven, of een partner, of een familie of carrière voelt als een blindganger deal of mislukking. Ze kunnen diep ontevreden zijn en verward over waarom, en wat er aan te doen.
Hoe is het om te ervaren?
in werkelijkheid kunnen veel omstandigheden een existentiële crisis veroorzaken, waaronder overlijden, scheiding, redundantie of zelfs een gevoel van stagnatie, cliënten kunnen ook worden doorverwezen voor behandeling van een aanpassingsstoornis of depressie, in plaats van angst., Wat de verstorende kracht ook is, hun leven wordt nu door een nieuwe lens bekeken, en oude veronderstellingen hebben op de een of andere manier gefaald in de nieuwe kijk, wat voor sommigen zeer verontrustend en desoriënterend kan voelen.
deze crisis komt karakteristiek met een zeer hoog niveau van angst, de paradigma ‘ s, formules en structuren waarvan zij dachten dat ze hen vasthielden en een gevoel van zekerheid verschaften, zijn of zijn al uiteengevallen, en er is geen duidelijk pad meer over.,
cliënten in deze ruimte hebben meestal al geprobeerd om een nieuwe vaste grond te bouwen om te staan op de plek waar de oude grond wegviel, en ze presenteren zich vaak aan de therapie in de hoop dat de therapeut nieuwe grond voor hen verschaft. Angstige mensen zoeken zekerheid, soms zelfs als het negatief is, en wanneer ze proberen en er niet in slagen om nieuwe zekerheid te creëren, kan angst composteren en spiralen. De existentiële crisis is een plaats van oude zekerheden die afbrokkelen, vragen stellen over alles wat eerder werd aangenomen/geloofd, en onzekerheid die binnenstroomt.,een manier om de overgang te zien die voor hen ligt is dat de eenvoudigere en meer naïeve manier om te zien of te hopen dat de wereld op een of andere manier transactioneel, eerlijk, zeker of concreet is, is gebroken, en de persoon worstelt nu met een veel rommeliger kijk op het leven, een die voelt als meer een enge leegte die meer vrijheid heeft, maar ook veel meer persoonlijke verantwoordelijkheid. Verdriet en verlies en angst in overvloed in deze plaats., Het is een besef dat niemand zal komen om hen te redden of dingen recht te zetten, een waar ze volledig voor zichzelf moeten opkomen en hun eerdere verwachtingen en elk gevoel van schuld of verschuldigd iets moeten loslaten. Het is de grimmige realiteit van volledige volwassenheid, en van het hebben van geen autoriteit om te beschermen, goed te maken, of instructies te geven, naast zichzelf.,het herkaderen van de existentiële crisis als een fase van volwassen rijping groei:
in plaats van het pathologiseren van de ervaring van de cliënt van existentiële afbraak en resulterende terreur, het kaderen als een kans voor diepere groei en leren, en als een normale fase van volwassen ontwikkeling, geeft rijping en individuatie enige betekenis aan hun ervaring, evenals enige hoop, geruststelling en empowerment.James Hollis, een Jungiaanse analist die gespecialiseerd is in de midlifecrisis, beschrijft het als een moeilijke periode van overgang naar meer authentiek zelf worden., Hij omschrijft deze periode van leven als een periode van individualisering als een VOLWASSENE van de regels en formules van de samenleving, zodat men kan ontdekken wie ze werkelijk zijn, en de volledige persoonlijke verantwoordelijkheid voor zichzelf en voor hun keuzes nemen.in zijn boek ‘The Middle Passage: From Misery to Meaning in Midlife’ schrijft Hollis: ‘the middle passage is an occasion for refining and reorienting the personality, a right of passage between the extended adolescence of the first adulthood, and our inevitable appointment with old age and mortality.,
degenen die de passage bewust maken hun leven zinvoller, degenen die dat niet doen, blijven gevangenen van de kindertijd, hoe succesvol ze ook mogen verschijnen in het uiterlijke leven. De middelste passage vertegenwoordigt een prachtige maar vaak pijnlijke gelegenheid om ons gevoel van zelf te herzien.
diepte psychologen weten dat het vermogen om te groeien afhangt van iemands vermogen om te internaliseren en persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen. Als we ons leven voor altijd zien als een probleem veroorzaakt door anderen, een probleem dat moet worden opgelost, dan zal er geen verandering plaatsvinden.,”
de rol van de therapeut:
de rol van de therapeut naast het helpen bij het herbeginnen van de Betekenis van de crisis zelf, kan worden gezien als naast de cliënt lopen door de donkere bossen van deze overgang, aanwezig zijn bij hun ervaring en reflecteren waarom hun ervaring zinvol is voor hen, en bemiddelen hun nieuwe relatie met onzekerheid en zelfverantwoordelijkheid als een die vrijheid kan dragen, en worden geaccepteerd en geïntegreerd in plaats van gevreesd., Het helpen van de klant om verbanden te leggen tussen hun ervaringen uit het verleden en hun keuzes als ze spijt hebben, zodat ze kunnen werken aan het accepteren en vergeven van hun huidige situatie. Ze zijn ook beschikbaar als een model van rust en nieuwsgierigheid in het gezicht van onzekerheid, en een voorbeeld van acceptatie voor wat zich voordoet. Dit is soms ook de grootste uitdaging voor de therapeut, omdat we ons natuurlijk ook graag zelfverzekerd en op een plek van ‘kennen’ of vertrouwdheid met onze cliënten voelen, en onbewust de neiging hebben om voor ons eigen bestwil terug te drijven naar comfortabele grond.,
het materiaal dat ontstaat in deze passage/crisis is vaak de inhoud van hun diepste angsten en afgewezen delen van het zelf, die als geconfronteerd en geaccepteerd kan leiden tot een dieper gevoel van aanvaarding van zichzelf en wat is, en een toegenomen vermogen om te werken met beide. Met andere woorden, het is een realistische en empowerment benadering, zij het vaak zeer pijnlijk voor de klant., Het normaliseren van pijn als onderdeel van leven en groei is van cruciaal belang, aangezien psychologische pijn in onze cultuur zeer pathologised is, dus beginnen cliënten vaak met de aanname dat als ze pijn ervaren, ze op de een of andere manier hebben gefaald of iets verkeerd hebben gedaan, en dat het voorrecht is om ‘er vanaf te komen’., Door het aanpassen van hun verwachtingen en het begrijpen van het doel van pijnlijke emoties, kunnen ze misschien meer in staat zijn om moeilijke emoties te benaderen met mededogen en nieuwsgierigheid, zodat ze kunnen leren over zichzelf, in plaats van te reageren met meer zelf schuld, schaamte of een rush om ‘zichzelf te herstellen’.
hoe een post (en vruchtbare) existentiële crisis eruit kan zien:
- toegenomen gevoel van vrijheid van sociaal geconditioneerde verwachtingen en normen, het ware vermogen om los te laten wat anderen of de samenleving denkt om echt keuzes te maken die het beste voor zichzelf zijn.,
- verhoogd gevoel van zelfbegrip en acceptatie, vooral van fouten, eigenaardigheden, mislukkingen en kwetsbaarheden.,
- verhoogd gevoel voor helderheid, grondgedachte en flexibiliteit
- minder oordeel over zelf en anderen, een meer volwassen en vergevingsgezinde kijk op het leven
- verhoogd gevoel voor mededogen voor zelf en anderen
- verhoogd vertrouwen in iemands vermogen om ermee om te gaan en hun eigen keuzes te maken>/li>
- verhoogd bewustzijn en verbinding met wat ze willen, hun waarden, en hoe een meer vervullend en betekenisvol leven voor zichzelf te creëren>/li >
- verhoogd gevoel voor humor over zichzelf, en de mensheid, de schoonheid en de vreselijk.,wanneer men goed navigeert, kan de existentiële crisis de diepste en meest transformerende vrucht dragen voor een cliënt, die van echt opgroeien, volwassen worden, zichzelf accepteren en een meer betekenisvol leven creëren.
enkele nuttige bronnen voor mensen in existentiële crisis:
De School van het leven: ‘het belang van een uitsplitsing’
De School van het leven: ‘the sanity of madness’
