Diagnosis-related groups (DRGs) zostały pierwotnie opracowane na początku 1980 roku jako wspólny projekt między Robert B. Fetter, PhD, i John D. Thompson, MPH, z Uniwersytetu Yale. Klasyfikacja DRG ma na celu kategoryzację pacjentów według ich podobnych cech klinicznych i kosztów.,
w 1983 roku Medicare przyjęła metodologię DRG (obecnie znaną jako CMS-DRGs) w celu zwrotu kosztów opieki szpitalnej, z zamiarem ograniczenia wysokie koszty opieki zdrowotnej. Od 1983 r. opracowano wiele innych systemów DRG na całym świecie, w szczególności system DRG 3m All Patient Refined (APR), który jest szeroko stosowany w Stanach Zjednoczonych dla pacjentów spoza Medicare.,
w 2007 roku CMS przyjął Medicare Severity DRGs (MS-DRGs), aby lepiej różnicować nasilenie choroby u pacjentów i związane z tym koszty opieki. Każdy z oryginalnych CMS-DRGs miał JEDEN (singlet) lub dwa (doublet) poziomy nasilenia i refundacji. W przeciwieństwie do tego, większość MS-DRG ma trzy poziomy (triplet), chociaż nadal istnieją pewne single i duplet MS-DRG.,
MS-DRG jest określana przez główną diagnozę, główną procedurę, jeśli w ogóle, i niektórych diagnoz wtórnych zidentyfikowanych przez CMS jako comorbidities and complications (CCs) i głównych comorbidities and complications (MCCs). Współwystępowanie jest stanem, który istniał przed przyjęciem; powikłaniem w tym kontekście jest po prostu każdy stan występujący po przyjęciu, niekoniecznie komplikacja opieki. Ponad kody diagnostyczne 14,000 ICD-10-CM są zaprojektowane przez CMS jako CCs, a około 3,200 Kodów to MCC.
co roku CMS przypisuje „względną wagę” każdemu DRG., Waga względna określa refundację związaną z tym DRG i odzwierciedla stopień zaawansowania choroby pacjenta oraz koszty opieki podczas hospitalizacji. Wyższa względna waga jest związana z dłuższym pobytem, większym nasileniem choroby i wyższym zwrotem kosztów. Na przykład DRG 189 (niewydolność oddechowa) ma względną masę 1,2353, a DRG 312 (omdlenie) 0,8015.
główną diagnozą jest stan ustalony, po dokonaniu pełnej oceny, za który ma być przede wszystkim odpowiedzialny i główny cel przyjęcia., Warunek, lub przynajmniej niektóre oznaki lub objawy (w tym wyniki badań) z nim, musi być obecny przy przyjęciu. Często trwa kilka dni, aby zidentyfikować rzeczywistą przyczynę objawów, objawów i nieprawidłowych ustaleń, które były obecne przy przyjęciu.
„skupienie” przyjęcia jest ważnym pojęciem, które powinno kierować wyborem diagnozy podstawowej. Czynniki takie jak nasilenie, ryzyko, złożoność oceny i opieki, leki (IV vs. doustne) i ich ryzyko, procedury diagnostyczne, liczba konsultantów i intensywność monitorowania (np., należy wziąć pod uwagę częstość występowania objawów życiowych lub kontroli neurologicznych; czas karmienia piersią; intensywną opiekę).
Weźmy na przykład pacjenta przyjętego z powodu niewydolności serca i zapalenia płuc, u którego niewydolność serca szybko zareagowała na furosemid podawany dożylnie, nie wymagając żadnego innego leczenia, ale zapalenie płuc było przedłużone, wymagało konsultacji płuc i chorób zakaźnych oraz podania dożylnego antybiotyków potencjalnie nefrotoksycznych. Zapalenie płuc musi być przypisany jako podstawowej diagnozy, a nie niewydolność serca.,
podstawowa diagnoza jest ustalana przez kodera, który przegląda cały wykres, w tym dokumentację lekarzy i ściśle przestrzega instrukcji ICD-10 i innych wytycznych kodowania, z którymi lekarze są zazwyczaj nieznani. Dlatego tak ważna jest dokładna, precyzyjna i konkretna dokumentacja przez klinicystów. Ze względu na zasady kodowania i definicje kodowana diagnoza pierwotna może być inna niż kliniczne wrażenie pierwotnej przyczyny przyjęcia.,
jako przykład należy wziąć pod uwagę pacjenta przyjmowanego z obustronnym gronkowcowym zapaleniem płuc, powodującym łagodny stopień posocznicy i niewydolności oddechowej. Zgodnie z zasadami kodowania, jako sprzeczne z intuicją, jak może się to wydawać lekarzowi, sepsa musi być przypisana jako podstawowa diagnoza.
procedury szpitalne są kodowane na roszczeniach szpitalnych przy użyciu systemu kodowania proceduralnego ICD-10, a nie Aktualnej terminologii proceduralnej AMA, wydanie 4, która jest używana dla wszystkich usług klinicystów. CMS wymaga, aby wszystkie „istotne” procedury były kodowane przez szpital., Znacząca procedura to taka, która ma charakter chirurgiczny, niesie ryzyko proceduralne lub znieczulające lub wymaga specjalistycznego szkolenia.
najbardziej znaczące procedury są określane przez MS-DRG jako „lub procedury”, a większość z nich jest wykonywana na sali operacyjnej. Jednakże niektóre zabiegi (np. intubacja dotchawicza, biopsja przezoskrzelowa lub oczyszczenie rany pooperacyjnej) nie muszą być wykonywane na sali operacyjnej. Niektóre wspólne procedury, które są wyznaczone jako nie-Lub obejmują przełyku, kolonoskopia, bronchoskopia diagnostyczna, i biopsja endobronchial.,
istnieją dwa kliniczne typy DRG. Medyczny DRG to taki, w którym nie wykonuje się zabiegu OR. Podczas wykonywania zabiegu OR przypisany jest chirurgiczny DRG. Jako przykład, sepsa ze względu na Etap 4 ciśnienie wrzodu z cellulitis będzie przypisany do DRG 871 (sepsa z MCC). W przypadku usunięcia wycięcia DRG zmienia się na 853 (choroba zakaźna lub procedura z MCC).
jak wpasować CCs i MCCs? CCs i MCCs są wtórnymi diagnozami, które mogą mieć wpływ na przypisanie DRG (patrz przykłady w tabeli)., W większości przypadków CC zwiększa względną wagę, a MCC skutkuje jeszcze większą wagą, która wpływa na wagę i zwrot kosztów. Na przykład DRG 293 (niewydolność serca bez CC/MCC) ma względną wagę 0,6656, podczas gdy DRG 291 (niewydolność serca z MCC) wynosi 1,3454.
zapytaj Dr. Pinsona
p: co polecacie klinicystom w celu uchwycenia przewlekłego urazu mięśnia sercowego? Czy nadal uważa się to za rodzaj niedokrwienia popytowego, czy może zaleca się coś w rodzaju „nie-zawału mięśnia sercowego (mi) troponin elevation”?
A: dzięki za ciekawe pytanie., Z definicji, w „przewlekłe” uszkodzenie mięśnia sercowego, troponina poziomy są przewlekle podwyższone powyżej 99 percentyla, zwykle z powodu przewlekłych warunków, takich jak end-stage niewydolność serca, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia, niektóre chemioterapeutyki, lub choroby naciekowe (na przykład, amyloidoza, sarkoidoza). Należy również pamiętać, że poziomy troponiny są często przewlekle podwyższone w przewlekłej chorobie nerek bez uszkodzenia mięśnia sercowego.
terminy przewlekłe uszkodzenie mięśnia sercowego, niedokrwienie popytu i „podniesienie MI troponiny” są problematyczne., Jedynymi kodami ICD-10-CM dostępnymi dla „urazu” mięśnia sercowego (ostrego lub przewlekłego) są kody urazowe, które rzadko opisują rzeczywisty stan zdrowia pacjenta. Niedokrwienie popytu opisuje ostre niedopasowanie podaży / popytu bez podniesienia troponiny powyżej 99 percentyla i dlatego nie jest to uszkodzenie mięśnia sercowego w ogóle. „Podniesienie bez MI troponiny” opisuje nie-niedokrwienne uszkodzenie mięśnia sercowego, które może być ostre lub przewlekłe i jest kodowane jako nieprawidłowe badanie krwi, przy użyciu kodu R79 .89 (inne określone nieprawidłowe wyniki chemii krwi), a nie diagnoza.,
we wszystkich przypadkach przewlekłego uszkodzenia mięśnia sercowego potwierdzona lub podejrzewana najbardziej prawdopodobna przyczyna powinna być określona przez lekarzy.
p: jestem hospitalistą i mam pytanie. W zeszłym tygodniu w mojej grupie wybuchła gorąca debata dotycząca następującego scenariusza: przyjmuję pacjenta, który jest bardzo chory lub chory i potrzebuje bardzo wysokiego poziomu opieki (takich jak presory, intubacja itp.).), które normalnie wymagałyby pobytu dłuższego niż dwie noce, ale w mojej profesjonalnej opinii medycznej szczerze oczekuję, że umrą w ciągu 24 godzin., Czy powinienem przyznać, że pacjent jest w stanie hospitalizacji lub obserwacji? A co z podobną sytuacją, w której oczekuję, że pacjent oficjalnie przejdzie do hospicjum w ciągu 24 godzin, ale pacjent lub rodzina nie jest na to gotowa w momencie przyjęcia? Dziękuję!
A: po pierwsze, pozwolę sobie powiedzieć, że zasada dwumiesięcznika Medicare nie określa medycznej konieczności przyjęcia do szpitala. Stanowi ona po prostu, że przyjęcie, które ma trwać ponad dwie noce, uważa się za niezbędne z medycznego punktu widzenia, jeśli zostanie zweryfikowane przez Wykonawcę Medicare.,
wiele przyjęć, które są niezbędne medycznie, niekoniecznie trwa przez okres dwóch nocy. Każdy pacjent, który jest bardzo chory lub chory, powinien być przyjęty jako hospitalizowany, a nie jako obserwator, niezależnie od tego, czy jest pacjentem Hospicjum, czy nie.
Jeśli masz jakąś dokumentację lub kodowanie, napisz [email protected] Dr Pinson odpowiada na pytania czytelników, a niektóre mogą zostać opublikowane.
