Acid-fast (Af) barwienie, znane również jako plamienie Ziehl-Neelsen mikroskopowe wykrywanie, opracowane ponad sto lat temu, jest do dziś najczęściej stosowaną metodą diagnostyczną gruźlicy., W niniejszym artykule przedstawiamy krótki historyczny przegląd ewolucji metod barwienia AF i omówimy paradoks kocha, w którym można wykryć prątki gruźlicy bez AF u pacjentów z gruźlicą lub u doświadczalnie zakażonych zwierząt. Obecnie dobrze udokumentowana jest konwersja Mycobacterium tuberculosis z aktywnie rosnącej postaci AF-dodatniej do postaci niereplikującej, Af-ujemnej w trakcie infekcji., Mechanizmy utraty kwasowości nie są w pełni poznane, ale wiążą się z ważnymi procesami metabolicznymi, takimi jak gromadzenie się inkluzji wewnątrzkomórkowych zawierających triacyloglicerol oraz zmiany w składzie i architekturze przestrzennej ściany komórkowej. Chociaż dokładny Składnik (- y) odpowiedzialny (- e) za metodę barwienia AF pozostaje w dużej mierze nieznany, analiza szeregu genetycznie zdefiniowanych M., mutanty gruźlicy, które są atenuowane u myszy, wskazywały na podstawową rolę kwasów mykolicznych i innych lipidów związanych ze ścianą komórkową (Gliko)jako markerów molekularnych odpowiedzialnych za właściwości Af mycobacterii. Dalsze badania są obecnie wymagane, aby lepiej opisać reorganizację ściany komórkowej, która występuje w stanie spoczynku i opracować nowe procedury barwienia, które nie są dotknięte takimi zmianami ściany komórkowej i które są zdolne do wykrywania komórek AF-ujemnych.