przyłapano mnie na gorącym uczynku. Poczułem przypływ wstydu zalany moją twarz — każdy normalny człowiek by to zrobił. Ale naprawdę oszalałem, kiedy powiedziano mi, że zostanę ukarany.
„To nie fair!”Powiedziałem, stąpając po stopach i skręcając ręce. „A co z Paulem? On też to zrobił i nic mu się nie stało!”
nie widziałam Paula-odpowiedziała Pani Adams. „Ale widziałem cię.”
mój nauczyciel z 5 klasy nie kupował tego.
zostałem upokorzony przed klasą i nigdy więcej nie próbowałem użyć tej wymówki.
„a co z Pawłem? On też to zrobił!,”jest głupie i żenujące, i to po prostu nie działa. Większość ludzi uczy się tej lekcji bardzo wcześnie w życiu.
możecie sobie wyobrazić moje zdziwienie, kiedy przeprowadziłam się na Maltę 25 lat później i usłyszałam dorosłych mówiących: „Cóż, Charlie też to zrobił i uszło mu to na sucho, więc dlaczego mnie czepiacie?”
nie tylko jest to akceptowalna forma obrony na tej dziwnej, małej wyspie, ale nawet najwyższym rangą urzędnikom rządowym uchodzi to na sucho.
Dlaczego takie taktyki działają tutaj, skoro nie działały na Panią Adams, moją nauczycielkę z 5 klasy?,
w filozofii tzw. „tu quoque”, czyli odwoływanie się do hipokryzji.
jest to błąd logiczny: wzór rozumowania, który może brzmieć przekonująco, ale jest nieprawidłowy z powodu wady jego logicznej struktury.
w tym przypadku osoba posługująca się „apelem do hipokryzji” próbuje zdyskredytować pozycję swojego przeciwnika, twierdząc, że przeciwnik nie działał w sposób zgodny z tą pozycją.
oto jak to wygląda:
osoba A składa roszczenie X.,
osoba B twierdzi, że działania A lub wcześniejsze roszczenia są niezgodne z prawdą twierdzenia X.
dlatego X jest fałszywe.
przykładem może być:
Kevin: „Jason jest winny kradzieży roweru.”
Jason: „jak możesz tak mówić, kiedy sam ukradłeś paczkę gumy sześć lat temu?”
moralny charakter Kevina nie ma nic wspólnego z logiką argumentu. Jason ukradł rower, i to nadal jest prawdą, bez względu na to, co Kevin mógł lub nie zrobił sześć lat temu.
kontrybucja nie zwalnia Jasona., To tylko rozpraszająca sztuczka, której używa, aby uniknąć rozmowy o rowerze.
myślę, że możesz się pocieszyć wiedząc, że ta linia obrony nie pojawia się tylko u dzieci w podstawówce. W czasie zimnej wojny do perfekcji doszło i wykorzystali go propagandziści Związku Radzieckiego do ataku na niekomunistyczny Zachód.
za każdym razem, gdy Zachód krytykował Związek Radziecki, jego odpowiedzią było powiedzenie: „co z…” i nazwanie jakiegoś wydarzenia, które miało miejsce w świecie zachodnim., Ku frustracji dyplomatów na całym świecie, rosyjski prezydent Władimir Putin odkurzył ten stary frazes i zaczął go agresywnie używać, gdy doszedł do władzy.
na przykład prezydent Obama skarży się na inwazję i zajęcie Krymu przez Putina w 2014 roku, a Putin odpowiada czymś na temat Kosowa lub Referendum niepodległościowego w Szkocji, nie odnosząc się do rzeczywistej krytyki.
,
nie ma znaczenia, czy te dwa wydarzenia były porównywalne pod względem powagi, czy miało to miejsce 50 lat temu, czy też kontrkandydat jest w ogóle prawdziwy. Ważne jest to, że użytkownik tego, co ma, próbuje zdyskredytować pozycję przeciwnika, sugerując, że on również jest skorumpowany.
nie za dużo argumentacji, prawda? Oboje jesteśmy skorumpowani, więc dlaczego mnie atakujesz?
oto problem.
„a co z Charliem? On też to zrobił!”nie robi nic, aby obalić pierwotny zarzut. Osoba używająca tego, co robi, stara się odwrócić uwagę od tego, co zrobił.,
wyobrażasz sobie byłego sowieckiego urzędnika, który jest sądzony za zbrodnie wojenne i mówi: „a co ze Stalinem? Zabił też kułaków i uszło mu to na sucho! Dlaczego się na mnie czepiasz?”To gruba przesada, tak, ale logika jest taka sama.
to tylko dym i lustra.
kiedy zapytasz Josepha Muscata: „dlaczego Konrad Mizzi otworzył firmę Panamską w ciągu kilku dni od wyboru?”a on odpowiada:” a co z kontem Adriana Delii w Jersey?”powinieneś pytać,” Dlaczego unikasz pytania?”To jest najważniejsze.,
teraz możesz się obrazić słysząc, jak opisuję to, co jest dziecinne, zwłaszcza jeśli sam go używałeś.
Cóż, myślę, że powinieneś się obrazić. Kiedy twoi wybrani przedstawiciele używają go na tobie, mówią do Ciebie z góry. Traktują cię jak dzieci i myślą, że jesteś zbyt nieinteligentny, by to zrozumieć.
Niestety, nie są to tylko Gry polityczne z czasów sowieckich. Jest o wiele większy problem do rozwiązania.
na Malcie tak rutynowo — i z powodzeniem — stosuje się tak głupie taktyki, bo pasują do maltańskiej Kultury.,
byłem całkowicie zaskoczony tym, kiedy po raz pierwszy przeprowadziłem się na Maltę. „Charlie też to zrobił! Dlaczego mnie czepiasz?”wydawało mi się to śmiesznie dziwaczne.
kilka lat zajęło mi uświadomienie sobie, że to, co tam działa, jest zgodne z amoralnym familizmem, a nie z moralnym dobrem czy złem.,
jeśli przeczytałeś pracę antropologa Jeremy ' ego Boissevaina, będziesz wiedział, że amoralny familista wierzy, że wszelkie działania podejmowane na rzecz własnej rodziny lub siebie są uzasadnione i każdy oczekuje, że każdy zrobi to, co przyniesie korzyści swojej rodzinie lub sobie, niezależnie od tego, czy jest to legalne czy etyczne. Ten światopogląd przenika każdy aspekt życia na Malcie.
cóż, partia polityczna odzwierciedla rodzinę, ponieważ odzwierciedla tożsamość tej osoby. Maltańczyk jest albo robotnikiem, albo nacjonalistą. Czerwony lub niebieski., I tak ta osoba zrobi wszystko, co przyniesie korzyści Partii Pracy lub partii nacjonalistycznej, i oczekuje, że wszyscy w drugiej partii robią to samo.
osoba, która powołuje się na to, co mówi: „działałeś na rzecz własnej partii politycznej i do diabła z innymi, więc co jest nie tak z tym, co zrobiliśmy?”
mam nadzieję, że widzisz tu problem, bo wykracza poza politykę.
Jeśli chcesz, aby odpowiedzialni politycy rządzili tobą, musisz uważnie przyjrzeć się maltańskiej kulturze i wyjść poza amoralny familizm., Zaczyna się od przyjęcia osobistej odpowiedzialności za swoje czyny. Nie możesz żądać lepszych od swoich urzędników, jeśli sam jesteś winny tego samego zachowania.
Co jest głupie i dziecinne. Przestań go używać i świeć na nim światłem, gdy go zobaczysz. Zasługujesz na lepsze wymówki od swoich przywódców niż 5 klasy.
