Auguste Comte (1798-1857) jest założycielem francuskiej szkoły myśli, która zasłynęła z encyklopedycznego opisu Nauk, a także z prezentacji tego, co zostało zaprojektowane jako wyjście ze stanu kryzysu intelektualnego i moralnego. Esej ten pokazuje, że istnieje związek między diagnozą kryzysu a dążeniem do szczęścia w fundamencie pozytywizmu Comte ' a. Zaczyna się od odróżnienia koncepcji pozytywizmu Comte ' a od nauki pozbawionej wartości., Analizując szczególne użycie terminu szczęście Comte ' a, esej pokazuje, że szczęście jest rozumiane jako wynik zbieżności (konsensusu) trzech elementów: naukowej koncepcji świata, uczuć miłości i czci oraz mądrze uporządkowanej działalności., Esej pokazuje następnie, że pierwszy z tych elementów ma pierwszorzędne znaczenie, ponieważ ma wytyczyć nowy horyzont, w którym oczekuje się, że człowiek powróci do zdrowego stanu umysłu, przekształci zarówno swoje nadzieje, jak i działania, a także odkryje swój udział w najwyższym porządku działającym zgodnie z prawami natury, a także z prawami cywilizacji, w której żyje. Przekazywanie tego nowego horyzontu obywatelom trwałej Republiki jest „świętą” misją socjologii., Esej kończy się wskazaniem, że koncepcja Szczęścia Comte ' a może być oceniona jako jednocząca niektóre główne cechy życia, ponieważ są one klasyfikowane w czterokrotnej macierzy Ruuta Veenhovena.