Chaldea, pisane również Chaldaea, asyryjski Kaldu, Babiloński Kasdu, Hebrajski Kasddim, ziemia w południowej Babilonii (współczesny Południowy Irak) często wspominana w Starym Testamencie. Ściśle mówiąc, nazwa powinna być stosowana do lądu graniczącego z głową Zatoki Perskiej między pustynią arabską a deltą Eufratu.
Chaldea jest po raz pierwszy wzmiankowana w annałach asyryjskiego króla Aszurnasirpala II (panował 884/883-859 pne), choć wcześniejsze dokumenty odnosiły się do tego samego obszaru co „Sealand.,”W 850 roku Szalmaneser III z Asyrii najechał Chaldeję i dotarł do Zatoki Perskiej, którą nazwał” morzem Kaldu.”Po wstąpieniu Sargona II na tron asyryjski (721), chaldejski Marduk-apla-iddina II (biblijny Merodach-baladan), władca Bit-Jakin (dzielnicy Chaldei), przejął Babiloński tron i, pomimo asyryjskiego sprzeciwu, sprawował go w latach 721-710. Ostatecznie jednak uciekł, a Bit-Jakin znalazł się pod kontrolą asyryjską.,
wraz z tym upadkiem władzy asyryjskiej, tubylczy gubernator, Nabopolassar, był w stanie w 625 roku zostać królem Babilonu za powszechną zgodą i zainaugurować dynastię Chaldejską, która trwała aż do inwazji Perskiej w 539 roku p. n. e. Prestiż jego następców, Nabuchodonozora II (panował 605-562) i Nabonidusa (panował 556-539), był taki, że „chaldejski” stał się synonimem „Babilońskiego”.”
” chaldejski ” był również używany przez kilku starożytnych autorów do określenia kapłanów i innych osób wykształconych w klasycznej literaturze babilońskiej, zwłaszcza w tradycjach astronomii i astrologii.,
