podstawowe badania wykonywane u każdego pacjenta z problemami z krwawieniem to morfologia krwi-morfologia (zwłaszcza liczba płytek krwi), czas aktywowanej częściowej tromboplastyny-APTT, czas protrombinowy z Międzynarodowym znormalizowanym współczynnikiem-PTINR, czas trombiny-TT i poziom fibrynogenu. Pacjenci z nieprawidłowymi badaniami zazwyczaj przechodzą dalsze badania na hemofilię. Inne oznaczenia czynników krzepnięcia mogą być wykonywane w zależności od wyników badania krzepnięcia., Pacjenci z chorobą von Willebranda zazwyczaj wykazują prawidłowy czas protrombinowy i zmienne wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny.
gdy podejrzewa się VWD, należy zbadać osocze krwi pacjenta pod kątem ilościowych i jakościowych niedoborów VWF. Osiąga się to poprzez pomiar ilości VWF w teście antygenu VWF i funkcjonalności VWF za pomocą testu wiązania glikoproteiny (GP)Ib, testu wiązania kolagenu lub testu aktywności kofaktora ristocetyny (RiCof) lub testu aglutynacji płytek indukowanej przez ristocetynę (RIPA)., Stężenie czynnika VIII jest również wykonywane, ponieważ czynnik VIII wiąże się z VWF, co chroni czynnik VIII przed szybkim rozpadem we krwi. Niedobór VWF może następnie prowadzić do obniżenia poziomu czynnika VIII, co tłumaczy zwiększenie liczby PTT. Normalne poziomy nie wykluczają wszystkie formy VWD, szczególnie typu 2, które mogą być ujawnione tylko przez badanie interakcji płytek z subendothelium pod przepływem, wysoce wyspecjalizowane badanie krzepnięcia nie rutynowo wykonywane w większości laboratoriów medycznych., Test agregacji płytek krwi wykaże nieprawidłową odpowiedź na ristocetynę z prawidłową odpowiedzią na innych agonistów. Test funkcji płytek krwi może dać nieprawidłowy czas zamknięcia kolagenu / epinefryny, aw większości przypadków normalny czas kolagenu / ADP. Typ 2N można rozważyć, jeśli poziomy czynnika VIII są nieproporcjonalnie niskie, ale potwierdzenie wymaga testu wiązania czynnika VIII. Dodatkowe badania laboratoryjne, które pomagają w klasyfikacji podtypów VWD obejmują analizę multimer von-Willebranda, zmodyfikowany test agregacji płytek indukowanej ristocetyną i propeptyd stosunek propeptydu do antygenu VWF., W przypadku podejrzenia nabytego zespołu von-Willebranda należy przeprowadzić badanie mieszania (analiza osocza pacjenta wraz z połączeniem normalnego osocza / PNP i mieszaniną dwóch badanych natychmiast, po jednej godzinie i po dwóch godzinach). Wykrywanie VWD jest skomplikowane, ponieważ VWF jest reaktantem ostrej fazy z poziomami rosnącymi w infekcji, ciąży i stresie.
na badanie VWD mogą mieć wpływ procedury laboratoryjne. W procedurze testowania istnieje wiele zmiennych, które mogą mieć wpływ na ważność wyników testu i mogą skutkować błędną lub błędną diagnozą., Prawdopodobieństwo błędów proceduralnych jest zazwyczaj największe podczas fazy preanalitycznej (podczas zbierania przechowywania i transportu próbki), zwłaszcza gdy badanie jest zlecane na zewnątrz obiektu, a próbka jest zamrożona i transportowana na duże odległości. Błędy diagnostyczne nie są rzadkością, a wskaźnik biegłości w testowaniu jest różny w poszczególnych laboratoriach, przy czym wskaźniki błędów wahają się od 7 do 22% w niektórych badaniach do nawet 60% W przypadkach błędnej klasyfikacji podtypu VWD., Aby zwiększyć prawdopodobieństwo prawidłowej diagnozy, badania powinny być wykonywane w zakładzie z natychmiastowym przetwarzaniem na miejscu w specjalistycznym laboratorium krzepnięcia.
TypesEdit
cztery opisane dziedziczne typy VWD to typ 1, typ 2, typ 3 oraz Typ pseudo – lub płytkowy. Większość przypadków jest dziedziczna, ale opisano nabyte formy VWD. Klasyfikacja International Society on Thrombosis and Haemostasis zależy od definicji wad jakościowych i ilościowych.,
choroba von Willebranda III (a czasami II) dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny.
Typ 1Edit
typ 1 VWD (60-80% wszystkich przypadków VWD) jest wadą ilościową, która jest heterozygotyczna dla wadliwego genu. Może to wynikać z braku wydzielania VWF do krążenia lub z tego, że VWF jest usuwany szybciej niż normalnie. Obniżony poziom VWF wykrywa się w 20-50% normy, tj. 20-50 J.M.,
u wielu pacjentów objawy są bezobjawowe lub mogą mieć łagodne objawy i nie mają wyraźnie upośledzonego krzepnięcia, co może sugerować zaburzenia krzepnięcia. Często odkrycie VWD występuje przypadkowo do innych procedur medycznych wymagających badania krwi-up. Większość przypadków typu 1 VWD nigdy nie są diagnozowane ze względu na bezobjawową lub łagodną prezentację typu I i większość ludzi zazwyczaj kończy się prowadząc normalne życie wolne od powikłań, z wielu jest nieświadomych, że mają zaburzenia.,
u niektórych pacjentów mogą jednak pojawić się problemy w postaci krwawienia po zabiegach chirurgicznych (w tym stomatologicznych), zauważalnych łatwych siniaków lub krwotoku miesiączkowego (obfite miesiączki). Mniejszość przypadków typu 1 może występować z ciężkimi objawami krwotocznymi.
Typ 2Edit
typ 2 VWD (15-30% przypadków) jest wadą jakościową, a skłonność do krwawień może być różna u poszczególnych osobników. Istnieją cztery podtypy: 2A, 2B, 2M i 2N. podtypy te zależą od obecności i zachowania podstawowych multimerów.,
Typ 2AEdit
zdolność wadliwych jakościowo czynników von Willebranda do łączenia się i tworzenia dużych multimerów VWF jest osłabiona, co powoduje zmniejszenie ilości dużych multimerów VWF i niską aktywność RCoF. W obiegu wykrywane są tylko małe jednostki multimer. Test na antygen czynnika Von Willebranda (VWF:Ag) jest niski lub prawidłowy.
Typ 2BEdit
jest to wada „wzmocnienia funkcji”., Zdolność wadliwego jakościowo VWF do wiązania się z receptorem glikoproteiny Ib (GPIb) na błonie płytek krwi jest nienormalnie zwiększona, co prowadzi do samoistnego wiązania się z płytkami krwi, a następnie szybkiego klirensu związanych płytek krwi i dużych multimerów VWF. Może wystąpić trombocytopenia. Duże multimery VWF są zredukowane lub nieobecne w obiegu.
aktywność kofaktora ristocetyny jest niska, gdy osocze ubogie w płytki krwi pacjenta jest badane przeciwko stałym, normalnym płytkom krwi dawcy., Jednakże, gdy test jest przeprowadzany na własnych płytkach krwi pacjenta( osocze bogatopłytkowe), mniejsza niż normalna ilość ristocetyny powoduje agregację. Wynika to z dużych multimerów VWF pozostających związanych z płytkami krwi pacjenta. Pacjenci z tym podtypem nie są w stanie stosować desmopresyny w leczeniu krwawienia, ponieważ może to prowadzić do niepożądanej agregacji płytek krwi i nasilenia małopłytkowości.,
Typ 2MEDIT
Typ 2M VWD jest jakościową wadą VWF charakteryzującą się zmniejszoną zdolnością do wiązania się z receptorem GPIB na błonie płytkowej i normalną zdolnością do multimeryzacji. Poziom antygenu VWF jest w normie. Aktywność kofaktora ristocetyny jest zmniejszona, a w krążeniu obecne są duże multimery VWF o dużej masie cząsteczkowej.
Typ 2N (Normandzki)
jest to niedobór wiązania VWF z czynnikiem krzepnięcia VIII. Test antygenu VWF jest prawidłowy, co wskazuje na prawidłową ilość VWF. Test kofaktora ristocetyny jest prawidłowy., Badanie czynnika krzepnięcia VIII wykazało znaczny spadek ilościowy odpowiadający poziomom obserwowanym w hemofilii A. doprowadziło to do błędnej diagnozy niektórych pacjentów z VWD typu 2N jako chorych na hemofilię A.
Typ 3Edit
typ 3 jest najcięższą postacią VWD (homozygotyczną dla wadliwego genu) i charakteryzuje się całkowitym brakiem produkcji VWF. Czynnik von Willebranda jest niewykrywalny w teście antygenu VWF., Ponieważ VWF chroni czynnik krzepnięcia VIII przed degradacją proteolityczną, całkowity brak VWF prowadzi do bardzo niskiego poziomu czynnika VIII, co odpowiada występowaniu w ciężkiej hemofilii A z jej klinicznymi objawami zagrażających życiu krwotoków zewnętrznych i wewnętrznych. Wzór dziedziczenia VWD typu 3 jest autosomalny recesywny, podczas gdy wzór dziedziczenia hemofilii A jest X-linked recesywny.
Typ płytek Krwiedytuj
Typ płytek krwi VWD (znany również jako pseudo-VWD) jest autosomalną dominującą wadą genetyczną płytek krwi., VWF jest jakościowo normalny, a badania genetyczne genu von Willebranda i białka VWF nie wykazują zmian mutacyjnych. Wada leży w jakościowo zmieniony receptor GPIB na błonie płytek krwi, co zwiększa jego powinowactwo do wiązania się z VWF. Duże agregaty płytek krwi i wielkocząsteczkowe multimery VWF są usuwane z krążenia, co skutkuje małopłytkowością i zmniejszeniem lub brakiem dużych multimerów VWF. Aktywność kofaktora ristocetyny i utrata dużych multimerów VWF są podobne do VWD typu 2B.,
Nabytededit
nabyty VWD może wystąpić u pacjentów z autoprzeciwciałami. W tym przypadku funkcja VWF nie jest hamowana, ale kompleks przeciwciała VWF jest szybko usuwany z krążenia.
postać VWD występuje u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej, prowadząc do krwawienia z przewodu pokarmowego (zespół Heyde ' a). Ta forma nabytego VWD może być bardziej rozpowszechniona niż obecnie uważa się. W 2003 roku Vincentelli et al., zauważono, że pacjenci z nabytym VWD i zwężenie zastawki aortalnej, którzy przeszli wymianę zastawki, doświadczyli korekty swoich zaburzeń hemostatycznych, ale nieprawidłowości hemostatyczne mogą się powtarzać po 6 miesiącach, gdy zastawka protetyczna jest słabym meczem z pacjentem.Podobnie nabyta VWD przyczynia się do skłonności do krwawień u osób z implantem urządzenia wspomagającego lewą komorę (pompy, która pompuje krew z lewej komory serca do aorty).
