Gorączka złota w Klondike, zwana często Yukon Gold Rush, była masowym exodusem emigrantów poszukiwawczych z ich miast do kanadyjskiego Terytorium Jukonu i Alaski po odkryciu złota tam w 1896 roku. Pomysł, aby uderzyć w niego bogaty, skłonił ponad 100 000 ludzi ze wszystkich środowisk, aby porzucić swoje domy i wyruszyć w długą, zagrażającą życiu podróż przez zdradliwe, oblodzone doliny i wstrząsające skaliste tereny.,
mniej niż połowa z tych, którzy rozpoczęli wędrówkę do Jukonu przybyła; ci, którzy dotarli tam bezpiecznie, mieli niewielkie szanse na znalezienie złota. Podczas gdy Klondike Gorączka Złota ożywiła gospodarkę Północno-Zachodniego Pacyfiku, zniszczyła również lokalne środowisko i miała negatywny wpływ na wielu tubylców Jukonu.
Gorączka złota na Alasce
począwszy od lat siedemdziesiątych XX wieku poszukiwacze złota wpadali do Yukonu w poszukiwaniu złota. Do 1896 roku około 1500 poszukiwaczy złota wzdłuż dorzecza Jukonu-jednym z nich był Amerykanin George Carmack.,16 sierpnia 1896 roku Carmack wraz z Jimem masonem i Dawsonem Charliem—członkami pierwszego narodu Tagishów—odkryli Yukon gold na Rabbit Creek (później przemianowanym na Bonanza Creek), dopływie rzeki Klondike, który płynął przez terytorium Alaski i Jukonu.
nie wiedzieli, że ich odkrycie spowoduje ogromną gorączkę złota.
Yukon Gold
warunki w Yukonie były trudne i utrudniały komunikację ze słowem zewnętrznym. W rezultacie, wieści o odkryciu Złota Klondike dotarły dopiero w 1897 roku.,
kiedyś jednak tłumy ludzi znanych jako stampeders ruszyły na północ, szukając Złota Yukona i bogatszego losu. Większość nie miała pojęcia, dokąd zmierzają i z czym będą musieli się zmierzyć po drodze.,władze n wymagały, aby każdy stampeder miał roczny sprzęt do wydobywania złota i materiały eksploatacyjne przed przekroczeniem granicy kanadyjskiej, takie jak:
- ciepłe ubrania i odzież wierzchnia
- mokasyny i buty
- koce i ręczniki
- moskitiery
- artykuły higieny osobistej
- leki
- przedmioty pierwszej pomocy
- Świece i zapałki
- mydło
- li> około 1000 funtów żywności
- narzędzia i sprzęt górniczy
- sprzęt kempingowy
dotarcie na terytorium Jukonu nie było łatwym zadaniem, zwłaszcza podczas ciągnięcia dosłownej Tony zapasów., W pierwszym etapie podróży dobrze zaopatrzeni stampederzy podróżowali do miast portowych na północnym zachodzie Pacyfiku i wsiadali do łodzi kierujących się na północ do alaskańskiego miasta Skagway, które zabrało ich na szlak White Pass lub Dyea, który zabrał ich na szlak Chilkoot.
szlak martwego konia
kolejny etap wyprawy był najtrudniejszy bez względu na to, którą trasę wybrał stampeder. Biała Przełęcz nie była tak stroma i chropowata jak Chilkoot, ale była nowa, wąska i zatkana i śliska od błota. Wiele zwierząt utkwiło i umarło, zyskując przydomek „szlak martwego konia”.,”Szacuje się, że na białej Przełęczy zginęło 3000 koni.
szlak Chilkoot był stromy, oblodzony i zaśnieżony. Chociaż zwierzęta paczkowane były używane do przewożenia zapasów na większą część podróży stampederów, po dotarciu na Chilkoot Trail musieli porzucić zwierzęta i zanieść swoje zapasy na resztę drogi. Zwykle wymagało to kilku wycieczek w górę iw dół zamarzniętego stoku, który zawierał 1500 schodów wykutych ze śniegu i lodu, znanych jako „złote schody”.”
zniechęcony, wielu poszukiwaczy zrezygnowało w tym momencie i ruszyło do domu., Jeden z naocznych świadków powiedział: „nie da się dać pojęcia o powolności, z jaką rzeczy się poruszają. Potrzeba dnia, aby przejść cztery lub pięć mil i z powrotem; potrzeba dolara, aby zrobić to, co dziesięć centów zrobiłoby w domu.”
ostatni etap podróży był również zdradliwy i powolny. Po przekroczeniu Chilkoot lub White Pass poszukiwacze musieli zbudować lub wynająć łodzie i pokonać setki mil krętych rzek Jukonu, aby dotrzeć do Dawson City na terytorium Jukonu w Kanadzie, gdzie mieli nadzieję założyć obóz i postawić swoje roszczenia. Wiele osób zginęło w czasie spływu rzeką.,
wydobycie złota na Alasce
do Dawson City przybyło w końcu około 30 tys. Większość była poważnie rozczarowana, gdy dowiedziała się, że doniesienia o dostępnych złocie Klondike były znacznie przesadzone. Dla wielu myśli o złocie i bogactwie podtrzymywały ich podczas wyczerpującej podróży. Dowiedzenie się, że dotarli tak daleko za nic było zbyt wiele do zniesienia i natychmiast zarezerwowali przejazd do domu.
górnicy, którzy przybyli do Jukonu zimą, musieli miesiącami czekać na rozmrożenie ziemi. Zakładali prowizoryczne obozy w Dawson i znosili surową zimę najlepiej jak mogli., Przy tak wielu ciałach zapchanych na niewielkim obszarze i braku sanitariatów, choroby, choroby i śmierć z powodu chorób zakaźnych były powszechne.
inni ludzie zatrzymywali się w Dawson i próbowali wydobywać złoto—Zwykle pojawiali się z pustymi rękami. Ale zamiast wrócić do domu, skorzystali z rozwijającej się infrastruktury Dawsona i pracowali lub otwierali salony, sklepy zaopatrzeniowe, banki, burdele i restauracje. Większość kupców w mieście zarabiała na niekończącej się dostawie górników, pochłoniętych gorączką złota.,
skutki Gorączki Złota
chociaż odkrycie złota Jukonu uczyniło kilku szczęśliwych górników bogatymi ponad ich najśmielsze marzenia, wielu ludzi dorobiło się fortuny za plecami górników goniących za tymi marzeniami. Mimo to żądna przygód panika o złoto zjednoczyła ludzi wszystkich środowisk we wspólnym celu.
napływ ludzi do Dawson przekształcił je w legalne miasto. Doprowadziło to również do boomu populacyjnego na terytorium Jukonu, Alberty, Kolumbii Brytyjskiej i Vancouver. Klondike Gold Rush jest uznawany za pomoc Stanom Zjednoczonym z depresji., Mimo to wywarł straszliwy wpływ na lokalne środowisko, powodując m.in. masową erozję gleby, skażenie wód, wylesianie i utratę rodzimej przyrody.
gorączka złota również poważnie wpłynęła na rdzennych mieszkańców. Podczas gdy niektórzy zarabiali na górnikach pracując jako przewodnicy i pomagając w ciągnięciu zapasów, padli również ofiarą nowych chorób, takich jak ospa i wprowadzenie przypadkowego picia i pijaństwa. Populacja niektórych tubylców, takich jak Han, szybko spadła, ponieważ ich łowiska i łowiska zostały zrujnowane.,
kończy się gorączka złota w Klondike
Gorączka złota w Klondike spowolniła pod koniec 1898 roku, gdy rozeszła się wieść, że pozostało niewiele złota. Wielu górników opuściło już Terytorium Jukonu bez grosza, pozostawiając miasta wydobywające złoto, takie jak Dawson i Skagway w szybkim upadku.
Gorączka złota w Klondike zakończyła się w 1899 roku wraz z odkryciem złota w Nome na Alasce. Znalezisko na nowo rozbudziło marzenia wielu przygnębionych górników, którzy szybko zapomnieli o trudach, które właśnie znosili i nie mogli się doczekać nowej przygody.
Źródła
Gorączka Złota. Dawsoncity.ca.,
wpływ Gorączki Złota Klondike. Alaskaweb.org.
Klondike Gold Rush Yukon Territory 1897. Fundacja Adventure Learning.
La Ruee Vers l ' Or Du Klondike Gorączka Złota. Archiwum Yukon.
Klondike Gold Rush. Encyklopedia Kanady.
the Klondike Gold Rush. Biblioteki Uniwersytetu Waszyngtońskiego.
Biała Przełęcz. National Park Service National Historical Park Alaska.
Ton towarów. National Park Service National Historical Park Alaska.
czym była gorączka złota Klondike? National Park Service National Historical Park Alaska.
