termin Hinduizm
termin Hinduizm stał się znany jako wyznacznik religijnych idei i praktyk charakterystycznych dla Indii wraz z publikacją książek takich jak hinduizm (1877) Sir Monier Monier-Williams, wybitny uczony z Oksfordu i autor wpływowego słownika sanskryckiego. Początkowo było to określenie outsiderów, opierające się na wielowiekowym użyciu słowa Hinduizm., Pierwsi podróżnicy do doliny Indusu, począwszy od Greków i Persów, mówili o jej Mieszkańcach jako „hinduiści” (gr. indoi), a w XVI wieku mieszkańcy Indii zaczęli bardzo powoli używać terminu, aby odróżnić się od Turków. Stopniowo rozróżnienie stało się przede wszystkim religijne, a nie etniczne, geograficzne czy kulturowe.
od końca XIX wieku hinduiści na określenie hinduizmu reagowali na kilka sposobów. Niektórzy odrzucili go na rzecz rodzimych formuł., Inni woleli „religię wedyjską”, używając terminu wedyjski, aby odnosić się nie tylko do starożytnych tekstów religijnych znanych jako Wedy, ale także do płynnego korpusu świętych dzieł w wielu językach i ortopedycznego (tradycyjnie usankcjonowanego) sposobu życia. Jeszcze inni postanowili nazwać religię sanatana dharma („wieczne prawo”), formułę popularną w XIX wieku i podkreślającą ponadczasowe elementy tradycji, które postrzegane są jako wykraczające poza lokalne interpretacje i praktyki., W końcu inni, być może większość, po prostu zaakceptowali termin Hinduizm lub jego odpowiedniki, zwłaszcza hinduistyczną Dharmę (Hinduskie prawo moralne i religijne), w różnych językach indyjskich.
od początku XX wieku podręczniki dotyczące hinduizmu były pisane przez samych hinduistów, często pod rubryką sanatana dharma. Te wysiłki na rzecz samo-wyjaśnienia dodają nową warstwę do rozbudowanej tradycji wyjaśniania praktyki i doktryny, która datuje się na i tysiąclecie pne., Korzenie hinduizmu sięgają znacznie dalej-zarówno tekstowo, do szkół komentarza i debaty zachowanych w pismach epickich i wedyjskich z II tysiąclecia p. n. e., jak i wizualnie, poprzez artystyczne przedstawienia yakshas (świetlistych duchów związanych z konkretnymi lokalizacjami i zjawiskami naturalnymi) i nagas (kobralijskie bóstwa), które były czczone od około 400 p. n. e., Korzenie tradycji sięgają też niekiedy do kobiecych figurek terakoty znalezionych w wykopaliskach terenów związanych z cywilizacją doliny Indusu i czasami interpretowanych jako boginie.
