Good Mood

choroby przenoszone drogą płciową (STD), wcześniej znane jako choroby weneryczne (VD), były obecne zarówno w starożytności, jak i w średniowieczu., Gliniane tabliczki z Mezopotamii, egipskie papirusy, wraz z mitologią, malowidłami scen erotycznych i obecnością prostytutek dają wystarczające informacje, aby założyć, że jakaś forma wydzieliny cewki moczowej i pochwy, a także opryszczka genitalna były obecne wśród ludzi w tym czasie, i że choroby te były uważane za karę boską. Niektóre fragmenty Biblii mówią wiele o zachowaniach seksualnych starożytnych Hebrajczyków. Pisma greckich i rzymskich lekarzy oraz ich satyrycznych poetów (Martial, Juvenal, Owidiusz) opisywały różne choroby narządów płciowych., Celsus opisał różne choroby narządów płciowych, które nazwał „obscenicznymi częściami”. Galen zrobił dziwny opis żeńskich genitaliów i ukuł termin rzeżączka-przepływ nasienia. Starożytni chińscy i indyjscy lekarze również opisywali obecność chorób wenerycznych w swoich księgach, A rzeźby świątynne przedstawiają ich życie seksualne., W średniowieczu liczni lekarze i chirurdzy z Europy, a także z krajów arabskich pisali o lokalnych chorobach narządów płciowych, opisując nadżerki, kłykciny, krosty, wydzielinę cewkową i z pochwy oraz ich leczenie. Niektórzy byli świadomi, że zmiany były związane z aktywnością seksualną. Pomimo tego, że Kościół chrześcijański propagował abstynencję, rozprzestrzenianie się chorób wenerycznych było możliwe dzięki rozpowszechnieniu prostytucji, łaźni komunalnych i wojen. XIX wieku część lekarzy i historyków, zwłaszcza J. Rosenbaum, F., Buret i E. Lancereaux uważali, że kiła jest tak stara jak ludzkość, podczas gdy późniejsi autorzy uważali, że choroba pojawiła się pod koniec XV wieku.