23-letni absolwent stanu Illinois reprezentował byki w drafcie NBA w 1984 roku i wybrał życie.
Chicago jest winne Brownowi wielki dług. Rolling Meadows wybrali Michaela Jordana w drafcie NBA w 1984 roku.
,
To dlatego, że za każdym razem, gdy widzisz historię Michaela Jordana, jak będziesz w niedzielę wieczorem na ESPN z debiutem ostatniego dokumentu tanecznego, jest scena draftu NBA z młodym dzieckiem sygnalizującym kciuki w górę i komisarz NBA David Stern ogłaszając Michaela Jordana z numerem 3 do Chicago Bulls.
do Keitha Browna.,
„Rod dał mu wybór, a Jon powiedział, że zabierzemy Michaela Jordana z Karoliny Północnej” – przypomniał Brown. „Wypełniłem dokumenty dotyczące ligi i dałem je biegaczowi, który zabrał je Davidowi Sternowi na podium. Ogłosił wybór Chicago Bulls, a reszta, jak mówią, to historia.”
ale co jeśli telefony zawiodły? W końcu był rok 1984 i nadal dzwonili., Co jeśli Keith Brown, jedyny członek około 15-osobowego personelu Bulls, który udał się na forum filcowe Madison Square Garden reprezentując byki, nie mógł dostać słowa? Byki miały pięć minut.
„Rod Thorn nie dał mi żadnej informacji o tym, kogo wybierzemy i jakich zawodników lubi” – przyznał Brown. „Większość ludzi zakładała, że będzie to Michael Jordan, jeśli będzie dostępny. Ale nie wiedziałem na pewno, dopóki Jonathan Kovler nie poradził mi przez telefon po tym, jak przyszła nasza kolej. Nigdy nie rozważaliśmy takiej możliwości ani innych sytuacji awaryjnych., Gdyby moja linia telefoniczna padła, prawdopodobnie poradziłbym urzędnikowi NBA i poprosił o więcej czasu lub inną otwartą linię. Jeśli odmówiono mi zakwaterowania i zmuszono mnie do wyboru, to byłaby duża presja. Ale i tak pewnie wybrałbym Michaela Jordana, ponieważ był powszechnie uważany za najlepszego dostępnego gracza.”
,
choć trudno w to teraz uwierzyć, posiadacze karnetów na sezon Bulls—tak mało, jak było—i duża liczba kibiców nie chciała, by Bulls wybierali Jordana-powiedział Brown. Nic osobistego przeciwko Michaelowi. Ale to nie była era strażników.
„Co słyszeliśmy każdego dnia w biurze od posiadaczy biletów sezonowych i fanów:” musisz zdobyć centrum.,”Było wtedy wiele osób, które chciały sama Perkinsa (wybrany czwarty) lub Mela turpina (wybrany szósty). Nikt w organizacji Bulls nie lobbował dla nikogo poza Jordanem. Ale na pewno poza organizacją chcieli, żebyśmy stworzyli centrum.”
To był początek niezwykłej podróży dla northwest suburban kid, który udał się do stanu Illinois i był sprzedawcą telewizji kablowej od drzwi do drzwi, z pierwszą pracą po studiach. To nie do końca sen. Gdzie to było?
„odpowiedziałem na ślepą reklamę w Chicago Tribune” – przypomniał Brown., „Było napisane:” organizacja sportowa poszukuje sprzedawców na pół etatu ” z numerem skrzynki pocztowej. Joe O ' Neil zatrudnił nas czworo, dał nam książkę telefoniczną i telefon i powiedział:”To było bezalkoholowe, 100% prowizji.”
Brown miał talent do sprzedaży. A byki mogły skorzystać z pomocy, średnio 6300 w sezonie przed powołaniem Jordana. Brown zaimponował na tyle, że poproszono go o powrót jako stażysta. Niezapłacone, oczywiście, pod starym reżimem Wirtz, Crown, Steinbrenner, et al., Z zaledwie tuzinem pracowników w całej organizacji, o wielkości personelu trenerskiego w dzisiejszych czasach, Brown stał się jednym z facetów. Tak jakby.
„prawie codziennie przynoszę lunch dla Roda Thorna” – przypomniał Brown.
Michael Jordan podczas rookie year.
tak więc przyszła Franczyza zmieniająca draft, Nie żeby ktoś wtedy o tym wiedział. Każda drużyna startowała dla U. Z Houston center Akeem (nee) Olajuwon. Wybryki tankowania były tak skandaliczne, że NBA ustanowiła loterię draftu w następnym sezonie., Wielka fortuna Bulls była Portland z numerem 2 z poprzedniej wymiany z Indianą, która z pewnością wybrałaby Jordana, gdyby Clyde Drexler uważał, że Jordan jest przynajmniej równy w tym czasie.
Thorn chciał pozostać w Chicago w tzw. pokoju wojennym, podobnie jak Kovler. Trenerzy zdegustowali.
„miałem wtedy 23 lata i myślałem, że to trochę dziwne. 'Dlaczego ja?””
” Rod Thorn wezwał mnie do swojego biura i powiedział, że potrzebujemy kogoś, kto będzie reprezentował byki w drafcie ” – powiedział Brown., „Miałem wtedy 23 lata i myślałem, że to trochę dziwne. 'Dlaczego ja?’Ale byłem szczęśliwy, że mogłem iść. Przyleciałem przedwczoraj i zająłem miejsce z logo Chicago Bulls przy stole. Każda drużyna była reprezentowana przez właściciela, GM, głównego trenera lub Skauta, a dla byków to ja, 23-letni przedstawiciel handlowy.
„Mieliśmy otwartą linię do pokoju poborowego. Komunikowałem się z Kovlerem i kiedy przyszło do trzeciego wyboru, kamera sieciowa podeszła do naszego stołu i zapaliło się czerwone światło., Kovler był po drugiej stronie i czekał, żeby mnie wybrać. Powiedział: „Jesteś w telewizji. Daj nam kciuk w górę.’Dałem im kciuki w górę. Przeszliśmy wszystkie 10 rund, a w 10 rundzie pokonaliśmy jedynego złotego medalistę olimpijskiego w tym drafcie, Carla Lewisa. To pewnie dla rozgłosu. Większość mówi Michael, ale Olimpiada jeszcze się nie odbyła.”
Co naprawdę miały byki?
„Kiedy wróciłem z draftu odbyłem rozmowę z Mikiem Thibault (obecnie trener Washington Mystics), który był naszym jedynym skautem w tym czasie” – powiedział Brown., „Zapytałem Mike' a, ' ten dzieciak Jordan; jak dobry jest?”Powiedział,” w ciągu roku lub dwóch, będzie wieloletnim all star. W trakcie meczu lub dwóch został wieloletnim all star.
„Kiedy obóz się rozpoczął, byliśmy w sali konferencyjnej na lunch pierwszego lub drugiego dnia treningu w siłowni Angel Guardian”, wspomina Brown. „Jest około południa i (trener) Kevin Loughery wchodzi. Rod Thorn spogląda na zegarek i pyta, co tam robi. Wie, że drużyna trenuje. Kevin mówi: „musiałem skrócić trening.- Rod mówi: – co masz na myśli?,”
„Kevin Loughery mówi:” Ten dzieciak Jordan, po każdym zejściu z podłogi kradnie piłkę w obronie. I każdy wyjazd na ofensywę on dunks piłkę. Demoralizował drużynę. Więc musiałem skrócić trening.””
i tak zaczęła się legenda.
A teraz jest szansa, aby pochylić się i cieszyć., Brown odegrał kluczową rolę w Bulls remarkable run 631 prostych wyprzedaży. I być może jeszcze bardziej niesamowite w pierwszej dekadzie 2000 roku, kiedy byki były dwie najlepsze w obecności każdego roku, pomimo najgorszego rekordu w lidze.
„Po 37 latach nadszedł właściwy czas. Chcę podróżować po świecie, cieszyć się golfem i rodziną.”
i jego mały udział w największej koszykarskiej historii, jaką kiedykolwiek opowiedział.
