pierwsi władcy osmańscy zarezerwowali jedną piątą młodych jeńców wojennych na system zwany devshirme lub blood tax.
Janczarzy byli elitą wojskową Imperium Osmańskiego. Stanowili część pierwszej stojącej armii w Europie od upadku Cesarstwa Rzymskiego. Ci ludzie byli wierni zwycięstwu i zaciekle lojalni wobec sułtana osmańskiego, który był również ich ojcem.
melodia ich kapeli wojskowej wywołałaby dreszcze w całej Europie, sięgając aż do samego Wiednia.,
„armia maszeruje na brzuchu”
chociaż Napoleon Bonaparte ukuł to zdanie wiele lat później, żadna siła wojskowa nie kładła większego nacisku na znaczenie i symbolikę kuchni niż Janczarze. Aby wspierać koleżeństwo, korpus był uważany za rodzinę dla każdego Janczarza, ze słownictwem i symboliką uporządkowaną wokół kuchni.
Kociołki i chochle odgrywały istotną rolę w tej elitarnej piechoty., Na przykład najwyższy rangą dowódca nazywany był çorbacı, co oznacza „zuparz” lub „zupier”.”
godło korpusu przedstawiało kazań-i-szeryf lub” Święty kocioł”, a Janczarskie nakrycie głowy zawierało chochlę.
prawdopodobnie najbardziej przerażającym dźwiękiem dla każdego sułtana było starcie chochli o Kotły janczarów. Napiwki czajników zwiastowały niezadowolenie w szeregach i nie trzeba długo czekać, aż ta elitarna Siła pojawi się w Pałacu Topkapi, aby wyładować swoje niezadowolenie.,
do dnia dzisiejszego „kazan kaldırmak”, czyli podniesienie kotła, odnosi się do przewrotu w rodzinie w języku tureckim.
początki korpusu janczarów można znaleźć w Koranie
mianowicie w Surze 8 werset 41 rządzącej łupy wojenne:
„wiedz, że jedna piąta łupów, które otrzymujesz, należy do Allaha, do posłańca, do bliskich krewnych, do sierot, potrzebujących i wędrowców., Musisz to zauważyć, jeśli naprawdę wierzysz w Allaha i w to, co zesłaliśmy na naszego sługę w dniu, w którym prawda została odróżniona od fałszu, w dniu, w którym obie armie spotkały się w bitwie. Allah ma władzę nad wszystkim.”
w oparciu o tę przesłankę z Koranu, pierwsi władcy osmańscy zarezerwowali jedną piątą młodych jeńców wojennych na system zwany devshirme lub blood tax.
ci chrześcijanie, głównie z regionu Bałkanów, wylądowali w Anatolii i zostali indoktrynowani do islamu i obrzezani. Po rygorystycznym szkoleniu, po osiągnięciu 24 lub 25 roku życia, uzyskali rangę janczarów. W ten sposób sułtani kultywowali elitarną armię niezależną od tureckiej arystokracji.
mężczyźni, obecnie niewolnicy sułtana, nie mogli się żenić. Nie mogli nawet mieć Brody — tylko wąsy uznano za dopuszczalne.,
opiekowali się nimi religijni mężczyźni i eunuchowie, prozelityzując przekonanie, że honor i miejsce w raju można znaleźć tylko w umieraniu jako wojownicy walczący z niewierzącymi.
Sułtan zachował bezpośrednie dowództwo nad tymi kapikuli („niewolnikami Wysokiej Bramy”) i początkowo używał ich jako swoich ochroniarzy.,
nie trzeba było długo czekać, aż kapryśny dźwięk Janczarskiej orkiestry marszowej, składającej się z davul (bębna basowego), kös (gigantycznych kotłów), dzwonów, trójkątów i talerzy, ogłosi ich przybycie. Był to pierwszy zorganizowany zespół wojskowy w historii i wywarł wpływ na znanych muzyków klasycznych, takich jak Wolfgang Amadeus Mozart i Ludwig von Beethoven w niektórych ich kompozycjach.,
Sułtan był ojcem Janczara, podczas gdy koszary i pole bitwy były jego domem
orta, odpowiednik batalionu, utrzymywała od 200 do 400 żołnierzy. Sułtan Sulejman „Wspaniały” (1520-1566) dowodził 165 ortami. Liczba ta wzrosła do 196 po jego śmierci.Orta była podzielona na trzy dywizje: jemaat (wojska graniczne) ze 101 Ortami, bölüks (ochroniarz sułtana z 61 lub 62 ludźmi) i sekban („opiekun psów”) z 33 lub 34 ortami., Ostatecznie, dopełnieniem tej imponującej siły byli ajami (rekruci) składający się z 34 ortów.
Stambuł był głównym garnizonem korpusu janczarów. Były też kaserny w Bagdadzie, Damaszku i Kairze, a także w miastach Belgrad i Buda.
każda jednostka miała własną charakterystyczną flagę i mówiono, że każdy mężczyzna miał unikalny tatuaż na prawym ramieniu, identyfikujący swoją jednostkę.,
na początku Janczarze byli biegłymi łucznikami, ale wkrótce przyjęli broń palną w postaci muszkietów i granatów.
podczas oblężenia Wiednia w 1529 roku, Ci zaciekli wojownicy zyskali reputację w całej chrześcijańskiej Europie jako doświadczeni saperzy i górnicy. Jednak Janczarze nosili kluby tylko wtedy, gdy byli w domu w czasie pokoju. Jedyne oddziały, które mogły przenosić broń, stacjonowały w garnizonach przygranicznych.
rok 1683 zwiastował upadek lojalności i dyscypliny janczarów
od czasu Mehmeda II (1451-1481), zdobywcy Konstantynopola, każdy Sułtan musiał podnieść pensję janczarów po jego wstąpieniu na tron i zaoferować Janczarom dalszą darowiznę. Selim II, następca Sulejmana Wspaniałego, ” dał ” im zgodę na małżeństwo.
od tego momentu Janczarze zaczęli włączać do firmy swoich synów., W rezultacie korpus janczarów stał się coraz bardziej zamkniętym społeczeństwem, tak że w 1683 roku praktyka uprowadzania chrześcijańskich chłopców jako rekrutów została całkowicie zniesiona.
Po wielu latach wywoływania strachu w sercach swoich wrogów, elitarne siły, które kiedyś szturmowały Mury Konstantynopola i zniszczyły mameluków w Egipcie, stopniowo spadały pod względem jakości i dyscypliny. Był to początek upadku Imperium Osmańskiego.
oblężenie Wiednia w 1683 roku było ostatnim, gdy Turcy osmańscy stanowili wiarygodne zagrożenie dla Europy Zachodniej., Niegdyś groźny Janczary, który nigdy nie uciekł w bitwie, rozpadł się w panice na zbliżające się wojska chrześcijan. Po tym, były rutynowo wprowadzane do lotu.
od tego momentu osmańska ekspansja terytorialna w Europie dobiegła końca, tak że pod koniec wojny w 1699 roku Cesarstwo utraciło całe Węgry na rzecz Świętego cesarza rzymskiego Leopolda I.
Janczarze próbowali trzymać się swojej podwyższonej pozycji do końca
stanowczo sprzeciwiali się koniecznej modernizacji armii osmańskiej, aby doprowadzić ją do wyższych standardów europejskich w XVIII wieku.
Janczarze obalili nawet i zabili sułtana Selima III (1789-1807), inicjatora zmian, w obawie przed utratą swoich przywilejów. Następnie przeszli ulicami Stambułu, podpalając całe dzielnice.
nowy Sułtan Mahmud II bardzo szybko zdał sobie sprawę, że jeśli chce pozostać przy władzy, musiał pozbyć się tych wichrzycieli, którzy już przejęli władzę w niektórych prowincjach. Zaczął więc szkolić wojska w stylu europejskim.
Janczarzy zbuntowali się ponownie 14 czerwca 1826 roku, zmuszając sułtana do rozmieszczenia nowo powstałej lojalnej armii, w tym niedawno utworzonego Dywizjonu artylerii. Koszary janczarów wkrótce znalazły się pod ostrzałem i zostały zniszczone bez litości.,
przeczytaj kolejny artykuł: oblężenie Wiednia: Osmański generał Kara Mustafa
Ci Janczarze, którzy uciekli z piekła, byli systematycznie prześladowani i linczowani przez tłum na ulicach Stambułu. Wszyscy członkowie tej niegdyś dumnej i niestrudzonej siły, którzy uciekli do kanałów, zostali wypędzeni, uwięzieni i wrzuceni do Bosporu.
zginęły dziesiątki tysięcy janczarów, ich dobytek przypadł sułtanowi. Ale nigdy więcej nie będzie miał tak potężnej siły do swojej dyspozycji.
