Good Mood

tego byli świadkami w Niemczech i stało się to przewodnim wglądem w ich pracę i głównym źródłem ich znaczenia.

Sean Illing

A jednak i tak wpadli w tarapaty — dlaczego?

Stuart Jeffries

stały się nieistotne, ponieważ ludzie nie przejmowali się zbytnio kulturą — byli zbyt wygodni, aby uświadomić sobie, że istnieje problem. „Kultura” jest pojęciem trudnym, trudno ją opanować.,

Sean Illing

Theodor Adorno”Co miał na myśli?

Stuart Jeffries

cóż, odróżniał sztukę od kultury. Sztuka jest czymś, co podnosi i podważa istniejący porządek, podczas gdy kultura jest dokładnie odwrotnie. Kultura, czyli przemysł kulturowy, używa Sztuki w sposób konserwatywny, czyli używa sztuki do podtrzymywania istniejącego porządku.

tak więc przemysł kulturowy rozpowszechnia ideologię, która wspiera dominującą strukturę władzy — w przypadku Ameryki ideologią tą był konsumpcjonizm.,

Sean Illing

Co zmieniło się dla Adorno i innych teoretyków krytycznych, gdy wylądowali w Ameryce? Dlaczego postrzegali amerykańską kulturę jako dojrzałą do faszyzmu?

Stuart Jeffries

Widział przemysł kulturowy kontrolujący umysły Amerykanów w taki sam sposób, w jaki Goebbels, nazistowski propagandysta, kontrolował umysły Niemców.

więc Adorno i inni krytyczni teoretycy postrzegali kulturę jako z natury totalitarną, a to było szczególnie prawdziwe w Ameryce., To, oczywiście, nie poszło dobrze z publicznością. Ci Niemcy przyjeżdżają do Twojego kraju ze swoimi starymi postawami i obroną burżuazyjnej sztuki, i są krytyczni wobec każdego aspektu amerykańskiej kultury i uważają ją za artystyczne Pustkowie.

Amerykanie zmagali się z ideą, że kultura popularna, ich kultura popularna, może być wywrotowa w ten sposób. I, szczerze mówiąc, wielu teoretyków krytycznych nie dostało amerykańskiej kultury, więc niewątpliwie czasami przesadzali.

Sean Illing

co było takiego wyjątkowego w przemyśle Kultury w Ameryce?, Adorno zdawał się myśleć, że jest to rekwizyt totalitarnego kapitalizmu i że jest tym bardziej podstępny, że jest bardziej zakamuflowany niż w Niemczech.

Stuart Jeffries

uważał, że jest to tak podstępne, że nie wydaje się mieć przesłania ideologicznego; nigdy nie było to samo-świadome ideologiczne w sposób, jaki była propaganda niemiecka., Nie chodziło o to, że Ameryka była równoznaczna z Niemcami lub że amerykańska propaganda była równoważnie okropna; raczej o to, że amerykański przemysł kulturowy przemycał swój konsumpcyjny etos do swojej sztuki z podobnym celem wytwarzania zgodności myśli i zachowań. Po ucieczce z Niemiec Adorno uważał to za prekursora czegoś w rodzaju faszyzmu.

Sean Illing

cel ówczesnej propagandy niemieckiej był oczywisty, ale jaki był cel propagandy amerykańskiej? Aby uzyskać zgodę na masowe rozpraszanie?,

Stuart Jeffries

Jeśli czytasz jednowymiarowego człowieka Herberta Marcuse ' a, widzisz, jak zmaga się z tym problemem. Widzi w 1964 roku, że wszyscy czują się zbyt komfortowo, aby buntować się przeciwko jakiejkolwiek opresji. Ludzie są rozproszeni przez rewolucję seksualną, przez muzykę popularną, przez praktycznie każdy aspekt kultury masowej.

jak widać, naprawdę trudno współczuć tym gościom, bo przynoszą tak wielką krytykę, że szczerze mówiąc trudno w to uwierzyć. Ale jestem przekonany, że jest w tym trochę prawdy.,

Sean Illing

jedną z rzeczy, które cenię u teoretyków krytycznych, była ich chęć identyfikowania totalitarnych tendencji na lewicy i prawicy. Uznali, że ideologiczna jednomyślność jest prawdziwym niebezpieczeństwem.

Stuart Jeffries

byli prawdziwymi krytykami w tym sensie, i to również rezonowało ze mną. Kiedyś byłem związany z Partią Komunistyczną i bardzo często widziałem „lewicowy faszyzm”, który opisywał Habermas, jeden z bardziej znanych Frankfurckich uczonych — zamykanie debaty w szczególności., Podczas gdy wzniecali nienawiść po obu stronach ołtarza, trzeba podziwiać ich intelektualną konsekwencję.

Sean Illing

Dlaczego teraz napisałeś tę książkę o szkole Frankfurckiej? Wydaje się to dziwnie istotne, biorąc pod uwagę to, co dzieje się w naszej polityce w tej chwili, ale oczywiście podjąłeś ten projekt kilka lat temu, gdy sprawy były zupełnie inne.

Stuart Jeffries

Po kryzysie gospodarczym w 2008 roku książki takie jak kapitał Karola Marksa nagle stały się bestsellerami, a powodem było to, że ludzie szukali krytyki współczesnej kultury., Więc wydawało się, że to dobry moment, by odkurzyć tych facetów i wrócić do ich pracy. A potem pojawia się ktoś taki jak Trump i udowadnia to jeszcze bardziej.

Sean Illing

Wiele osób szuka konstruktywnych sposobów myślenia o tym, co dzieje się teraz, zarówno politycznie, jak i kulturowo. Obserwowałem Trumpa buldożera w drodze do prezydentury od ponad roku i nadal nie mogę w to uwierzyć.

Stuart Jeffries

jest wiele podobnych czynników działających w Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkam, i w Ameryce. Widzisz to z Brexitem i z Trumpem., Jest odrodzenie rasizmu i rodzaj pogardy dla liberalnej demokracji.

z punktu widzenia teorii krytycznej Trump jest wyraźnie produktem epoki mass mediów. Sposób, w jaki mówi, kłamie i bombarduje wyborców — to sposób kontrolowania ludzi, zwłaszcza tych, którzy nie mają poczucia historii. To samo widziałem w miesiącach poprzedzających głosowanie nad Brexitem na początku tego roku: kłamstwa, lęki, histeria. Mass media pozwalają na rodzaj zbiorowej hipnozy i do pewnego stopnia to właśnie widzimy.,

Sean Illing

dużo myślałem o tym, co sukces Trumpa mówi o naszej kulturze — głównie o tym, jak pusta i dekadencka jest. Ale zastanawiam się, czy to nie jest zbyt łatwe, czy brakuje mi czegoś głębszego.

Stuart Jeffries

To ciekawe. Miałem przyjaciela zaangażowanego w Demokratyczną politykę w Pensylwanii w tym roku, i ciągle pytał ludzi, czy będą głosować na Hillary, i często mówili: „Nie, Nie mogę tego zrobić — Bóg zdecyduje.”To poczucie fatalizmu i brak brania odpowiedzialności na poważnie przeraża mnie., A mimo to został ożywiony w najbardziej żywy sposób, jaki można sobie wyobrazić, i mam nadzieję, że konsekwencje tego zmuszą ludzi do ponownego nawiązania kontaktów.

Sean Illing

trudno nie postrzegać wyborów Trumpa, a tak naprawdę stanu dyskursu w ogóle, jako aktu oskarżenia naszej szerszej Kultury, Kultury pielęgnowanej przez same instrumenty kontroli, o które martwią się krytyczni teoretycy.

Stuart Jeffries

myślę, że rzeczy stały się bardziej zaostrzone przez mass media, ale nie jestem pewien, czy coś zasadniczo się zmieniło., Staram się być optymistą, ale głównie podzielam Twój gniew. Jak sami krytyczni teoretycy, nie mam rozwiązań. To, że mamy problem, jest jednak dość oczywiste.

Sean Illing

chodzi o to, że jeśli wzrost Trumpa stanowił rzeczywisty, merytoryczny bunt, to przynajmniej sugerowałby rewolucję w świadomości. Ale to nic poważnego. Nie ma za tym żadnej treści. Trump jest tylko symbolem negacji, wielkim środkowym palcem do establishmentu. Jest programem telewizyjnym dla kraju przesiąkniętego widowiskiem., I tak w tym sensie, Trumpizm jest dokładnie tym, czego można by oczekiwać od „rewolucji” w dobie mass mediów.

Stuart Jeffries

Niestety się Zgadzam. Jeśli słuchacie przemówienia Trumpa, to jest to bełkot strumienia świadomości. Nie ma prawdziwej myśli, nie ma prawdziwego procesu intelektualnego, nie ma pamięci historycznej. To retoryczne oszustwo, ale genialne, gdy się nad tym zastanowić. Jest projekcją swoich zwolenników i wie o tym.,

wygrał, przyciągając uwagę, a przyciągnął uwagę, umieszczając rozrywkę pop w Polityce, czego oczekiwali krytyczni teoretycy.

Szkoła Frankfurcka straciła blask kilkadziesiąt lat temu. Czy widzisz, że ich pomysły powracają, biorąc pod uwagę te wszystkie przemiany polityczne i kulturowe?

Stuart Jeffries

zdecydowanie. Jest wiele do nauczenia się od teoretyków krytycznych, niezależnie od tego, jaka jest twoja polityka. Mają wiele do powiedzenia o współczesnej kulturze, o tym, co jest nie tak ze społeczeństwem i o korupcyjnym wpływie konsumpcjonizmu.,

to czyni je dziś niezbędnymi.

Watch: a look back at 2016