John Marshall urodził się 24 września 1755 roku w Fauquier County w Wirginii, które w tamtym czasie było jeszcze stosunkowo niespokojnym obszarem z nielicznymi szkołami. W związku z tym, jako młody człowiek, Marshall otrzymał znaczną część swojego wykształcenia od ojca. Gdy wybuchła wojna Rewolucyjna, zgłosił się na ochotnika do 11 Pułku Wirginii i walczył w bitwach pod Germantown, Brandywine, Monmouth i Stony Point. To właśnie w czasie wojny, kiedy okazjonalnie służył jako zastępca sędziego adwokata, Marshall rozwinął zainteresowanie prawem., Wzbudził również wielki podziw dla George ' a Washingtona, a później napisał jego pięciotomową biografię. Wrócił do domu w 1779 i krótko uczył się w College of William And Mary. W następnym roku został przyjęty do palestry w Wirginii.
W 1782 roku został wybrany do Zgromadzenia Wirginii i przez wiele lat pełnił różne funkcje w rządzie stanowym. W tym czasie prowadził również udaną praktykę prawniczą i argumentował sprawę Ware przeciwko Hylton przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych w 1796 roku. Prezydent George Washington zaproponował mu stanowisko Prokuratora Generalnego i prokuratora generalnego USA., minister do Francji, ale Marshall odmówił im obu. W czasie prezydentury Johna Adamsa przyjął stanowisko jako jeden z trzech komisarzy wysłanych do Francji w celu wynegocjowania rozwiązania bieżących problemów w stosunkach amerykańsko-Franco. Po ich przybyciu francuscy negocjatorzy natychmiast zażądali znacznej łapówki, której komisarze amerykańscy odmówili zapłaty. Opuścili kraj, a wydarzenie, znane jako afera XYZ, prawie doprowadziło oba kraje do wojny. Dyplomacja prezydenta Adamsa zapobiegła wojnie, ale wydarzenie to znacznie zwiększyło profil Marshalla., W 1799 roku Marshall z powodzeniem ubiegał się o miejsce w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. W następnym roku niechętnie przyjął prośbę prezydenta Adamsa o objęcie stanowiska sekretarza stanu; Senat potwierdził go 13 maja 1800 roku. W 1800 roku Adams odmówił ubiegania się o reelekcję. Głównym tematem jego pobytu w biurze były stosunki z Francją., Uczestniczył w negocjacjach Konwencji z 1800 roku (znanej również jako Traktat z Mortefontaine), która położyła kres potyczkom między dwoma państwami, które toczyły się na Karaibach od incydentu XYZ. Krótko przed odejściem z urzędu, Sędzia Główny Oliver Ellsworth poinformował prezydenta Adamsa, że odejdzie ze stanowiska. Adams początkowo chciał wybrać Johna Jaya na stanowisko, ale Jay odmówił, a prezydent zwrócił się do Marshalla. 4 lutego 1801 Senat zatwierdził Marshalla jako głównego sędziego, choć pozostał sekretarzem stanu do momentu, gdy Adams opuścił urząd miesiąc później., Przed jego wyniesieniem na stanowisko, Sąd Najwyższy był instytucją słabą i szeroko dyskredytowaną. Marshall niemal natychmiast zdominował instytucję. W trakcie swojej długiej kadencji radykalnie zmienił zarówno sam Trybunał, jak i jego większą rolę w rządzie. Pod przywództwem Marshalla Trybunał został podniesiony do równorzędnej gałęzi rządu. Jednym z ważnych wczesnych decyzji Marshalla było zaprzestanie praktyki wydawania odrębnych opinii na temat decyzji przez różnych sędziów., Marshall zapoczątkował praktykę Trybunału dążenia do jednomyślnej większości, praktykowanej do dziś. W latach Marshalla Sędzia główny napisał 519 z 1100 opinii wydanych przez Trybunał. Wystąpił tylko 8 razy. Najbardziej znaną decyzją sądu Marshalla była decyzja Marbury v. Madison (1803). Sprawa obracała się wokół sporu dotyczącego niedokonanej Komisji sędziego federalnego wyznaczonego przez prezydenta Adamsa i odmowy Administracji Jeffersona jej wydania., Jak na ironię, to Marshall nie dostarczył Komisji, kiedy jeszcze służył w administracji Adamsa. Ustawa o sądownictwie z 1789 upoważniła Trybunał do zmuszenia Sekretarza Stanu Jamesa Madisona do dostarczenia komisji, ale Marshall orzekł, że byłoby to niekonstytucyjne wykonywanie władzy ze strony Trybunału. Marshall uważał, że Madison powinien dostarczyć Komisji, ale oświadczył, że sąd nie może go do tego zmusić, pomimo ustawy o sądownictwie. Gdyby tak się stało, Sąd działałby poza obowiązującą konstytucyjnie rolą sądu apelacyjnego., W związku z tym część ustawy sądowniczej, która upoważniła sąd do wydania nakazu, była niekonstytucyjna, a zatem nieważna. Stwierdzenie przez Trybunał uprawnień do uznania aktu ustawodawczego za nieważny ze względów konstytucyjnych było kluczowym krokiem w rozwoju Trybunału. Ta władza, znana jako kontrola sądowa, była podstawą do późniejszego wzrostu władzy Trybunału.
Sąd Marszałkowski zobowiązał się również do ochrony własności prywatnej i nienaruszalności umów. In the cases of Fletcher V. Peck (1810) and Dartmouth College V., Woodward (1819), Trybunał jednocześnie bronił zobowiązań umownych i utrzymywał swoje prawo do obalenia niekonstytucyjnych aktów prawnych. W McCulloch V. Maryland (1819) Trybunał bronił klauzuli „implikowanych uprawnień” i elastycznej interpretacji uprawnień rządu federalnego do wypełniania jego Konstytucyjnego mandatu. Innym ważnym przypadkiem z Lat Marshalla był Gibbons V. Ogden (1824), który dotyczył sporu o konkurencyjne licencje handlowe wydane przez Stan Nowy Jork i Kongres Stanów Zjednoczonych., Sąd orzekł na korzyść posiadacza Kongresowej licencji i w ten sposób dał Kongresowi większą kontrolę nad handlem międzypaństwowym.
Marszałek pozostał na dworze aż do śmierci 6 lipca 1835 roku, na krótko przed swoimi 80. urodzinami. Został pochowany na Shokoe Cemetery w Richmond w stanie Wirginia.
zwięzłe podsumowanie ważnych spraw rozstrzygniętych w latach marszałkowskich jest trudne ze względu na ich dużą liczbę i szeroki zakres., Marshall przewodniczył Trybunałowi przez trzydzieści cztery lata i w tym okresie głos sądu i Marszałka był czasami nie do odróżnienia. Poglądy Marshalla na temat roli zarówno Sądu, jak i rządu federalnego zostały gruntownie zapisane w prawie amerykańskim pod koniec jego kadencji. Marshall może być właściwie uważany obok Ojców Założycieli za jedną z głównych postaci w historii USA, ponieważ w jego decyzjach leży wiele obecnie fundamentalnych zasad amerykańskiego prawa i rządu, które kształtują kraj do dziś.
