Kazachowie, pisane też Kazak-azjatycko-Tureckojęzyczni ludzie zamieszkujący głównie Kazachstan i przyległe części Ujgurskiego Regionu Autonomicznego Sinkiang w Chinach. Kazachowie pojawili się w XV wieku z amalgamatu plemion tureckich, które wkroczyły do Transoksji około VIII wieku oraz Mongołów, którzy wkroczyli na ten obszar w XIII wieku. Pod koniec XX wieku w Kazachstanie było około 7 600 000 i około 1 200 000 w Chinach (głównie w Sinkiangu), z niewielką liczbą w Uzbekistanie, Rosji i Mongolii., Kazachowie są drugim po Uzbekach najliczniejszym językiem tureckim w Azji Środkowej.
Sovfoto
Kazachowie byli tradycyjnie pasterskimi koczownikami, mieszkającymi przez cały rok w przenośnych, kopułowych namiotach (zwanych gers lub jurtami) zbudowanych z demontowalnych drewnianych ram pokrytych filcem. Kazachowie migrowali sezonowo, aby znaleźć pastwiska dla swoich zwierząt gospodarskich, w tym koni, owiec, kóz, bydła i kilku wielbłądów. Dieta składała się w dużej mierze z produktów mlecznych uzupełnionych baraniną. Sfermentowane mleko klaczy (kumiss) i końskie mięso były wysoko cenione, ale zazwyczaj dostępne tylko dla zamożnych. Filc sprawił, że namiot był przytulny wewnątrz i na zewnątrz i był używany do płaszczy., Skóry dostarczały odzież, pojemniki i stringi; włosie końskie było plecione w linę, a róg był używany do chochli i innych przyborów.
Kazachowie uważają się za potomków przodków, którzy mieli trzech synów, od których wywodzili się główne oddziały Kazachów: Wielka, średnia i mała horda (ordas), które zajmowały odpowiednio Wschodnią, Środkową i zachodnią część tego, co stało się Chanatem kazachskim i obecnie jest Kazachstanem., Hordy te podzielono na mniejsze grupy; podstawową jednostką była rozbudowana rodzina, obejmująca nie tylko rodziców i niezamężne dzieci, ale także żonatych synów i ich rodziny, którzy obozowali razem. Grupy na różnych szczeblach hierarchii plemiennej miały wodzów, ale tylko rzadko był naród kazachski, a nawet jedna z hord, zjednoczona pod jednym wodzem.
ich koczownicze życie było stopniowo ograniczane przez wkraczanie osiadłego rolnictwa na pastwiska. W XIX wieku coraz większa liczba Kazachów wzdłuż granic zaczęła uprawiać niektóre uprawy., Podczas I Wojny Światowej i ponownie pod rządami sowieckimi wielu Kazachów zginęło w represjach lub padło ofiarą głodu; jeszcze inni uciekli ze swoimi stadami do Sinkiang w Chinach lub do Afganistanu, a pozostali koczownicy zostali ostatecznie osiedleni w kołchozach. Większość Kazachów jest obecnie osiadłymi rolnikami, którzy hodują owce i inne zwierzęta gospodarskie oraz uprawiają uprawy. W Sinkiangu pozostało jednak wiele grup koczowniczych.
