Good Mood

w latach 1774-1789 Kongres Kontynentalny był rządem 13 kolonii amerykańskich, a później Stanów Zjednoczonych. Pierwszy Kongres Kontynentalny, który składał się z delegatów z Kolonii, spotkał się w 1774 roku w reakcji na akty przymusu, serię środków nałożonych przez rząd brytyjski na kolonie w odpowiedzi na ich opór wobec nowych podatków. W 1775 roku zwołano Drugi Kongres Kontynentalny po rozpoczęciu amerykańskiej wojny rewolucyjnej (1775-83)., W 1776 roku nastąpił doniosły krok ogłoszenia niepodległości Ameryki od Wielkiej Brytanii. Pięć lat później Kongres ratyfikował pierwszą konstytucję narodową, Artykuły Konfederacji, na mocy których kraj miał być rządzony do 1789 roku, kiedy to został zastąpiony przez obecną konstytucję USA.

Opodatkowanie bez reprezentacji

przez większość historii kolonialnej Korona Brytyjska była jedyną instytucją polityczną, która zjednoczyła kolonie amerykańskie. Kryzys Imperialny w latach 1760 i 1770 doprowadził jednak kolonie do coraz większej jedności. Amerykanie w 13 koloniach zjednoczyli się w opozycji do nowego systemu cesarskiego opodatkowania zapoczątkowanego przez rząd brytyjski w 1765 roku., The Stamp Act of that year-pierwszy bezpośredni, wewnętrzny Podatek nałożony na kolonistów przez brytyjski parlament, zainspirowany wspólnym oporem w koloniach. Dziewięć zgromadzeń kolonialnych wysłało delegatów na Kongres Stamp Act, który zebrał się w celu koordynowania reakcji kolonii na nowy podatek. Chociaż Kongres Stamp Act był krótkotrwały, wskazywał na zwiększoną jedność między koloniami, które wkrótce nastąpią.

, Rząd brytyjski nie porzucił jednak swoich roszczeń do władzy, aby uchwalać prawa dla kolonii, i podejmował wielokrotne próby sprawowania władzy nad koloniami w następnych latach. W odpowiedzi na przemoc Bostońskiej masakry z 1770 roku i nowe podatki, takie jak ustawa o herbacie z 1773 roku, grupa sfrustrowanych kolonistów protestowała przeciwko opodatkowaniu bez reprezentacji, wyrzucając 342 skrzynie herbaty do Bostońskiego portu w nocy 16 grudnia 1773 roku – wydarzenie znane w historii jako Boston Tea Party.,

koloniści nadal koordynowali swój opór wobec nowych imperialnych środków, ale w latach 1766-1774 robili to przede wszystkim poprzez komitety korespondencyjne, które wymieniały pomysły i informacje, a nie poprzez Zjednoczone ciało polityczne

Pierwszy Kongres Kontynentalny

5 września 1774 roku delegaci z każdej z 13 kolonii z wyjątkiem Georgii (która walczyła z Powstaniem rdzennych Amerykanów i była uzależniona od brytyjskich dostaw wojskowych) spotkali się w Filadelfii jako pierwszy Kongres Kontynentalny, aby zorganizować kolonialny opór wobec aktów przymusu Parlamentu.., Wśród delegatów znalazło się wielu przyszłych luminarzy, takich jak przyszli prezydenci John Adams (1735-1826) z Massachusetts i George Washington (1732-99) z Wirginii oraz przyszły sędzia Sądu Najwyższego USA i dyplomata John Jay (1745-1829) z Nowego Jorku. Kongres został zorganizowany z naciskiem na równość uczestników i promowanie wolnej debaty. Po wielu dyskusjach Kongres wydał deklarację praw, potwierdzając swoją lojalność wobec Korony Brytyjskiej, ale kwestionując prawo brytyjskiego parlamentu do jej opodatkowania., Kongres uchwalił również statut, który wezwał kolonie do zaprzestania importu towarów z Wysp Brytyjskich począwszy od 1 grudnia 1774, jeśli akty przymusu nie zostaną uchylone. Jeśli Wielka Brytania nie naprawi skarg kolonistów w odpowiednim czasie, Kongres ogłosił, że ponownie zbierze się 10 maja 1775, a kolonie przestaną eksportować towary do Wielkiej Brytanii 10 września 1775. Po ogłoszeniu tych działań Pierwszy Kongres Kontynentalny rozwiązał się 26 października 1774 roku.,

Wojna o niepodległość

zgodnie z obietnicą, Kongres ponownie zwołał w Filadelfii Drugi Kongres Kontynentalny 10 maja 1775 roku. Armia Brytyjska w Bostonie spotkała się z zbrojnym oporem rankiem 19 kwietnia 1775 roku, kiedy maszerowała do miast Lexington i Concord, aby przejąć skład broni przechowywany przez kolonialnych patriotów, którzy przestali uznawać autorytet Królewskiego rządu Massachusetts. Patrioci odparli brytyjską ekspedycję do Bostonu i oblegli miasto. Rozpoczęła się wojna Rewolucyjna.,

walka o pojednanie

chociaż Kongres wyznał swoją lojalność wobec Korony Brytyjskiej, podjął również kroki w celu zachowania swoich praw przez dint of arms. 14 czerwca 1775 roku, miesiąc po ponownym zebraniu, utworzyła zjednoczoną kolonialną siłę bojową, armię kontynentalną. Następnego dnia mianował George ' a Washingtona naczelnym dowódcą nowej armii., W następnym miesiącu wydał deklarację przyczyn i konieczności podjęcia broni, napisaną przez Johna Dickinsona (1732-1808) z Pensylwanii, weterana pierwszego kongresu, którego „Letters from a Farmer of Pennsylvania” (1767) pomógł wzbudzić sprzeciw wobec wcześniejszych imperialnych środków, oraz przez przybysza z Wirginii, Thomasa Jeffersona (1743-1826). Aby uniknąć wojny na pełną skalę, Kongres połączył tę deklarację z petycją o gałązkę oliwną, osobistym apelem do brytyjskiego króla Jerzego III (1738-1820), prosząc go o pomoc kolonistom w rozwiązaniu ich różnic z Wielką Brytanią., Król odrzucił petycję.

proklamowanie niepodległości

przez ponad rok Kongres Kontynentalny nadzorował wojnę z Państwem, wobec którego ogłosił swoją lojalność. W rzeczywistości zarówno Kongres, jak i ludzie, których reprezentował, byli podzieleni w kwestii niepodległości nawet po roku otwartej wojny przeciwko Wielkiej Brytanii. Na początku 1776 r. szereg czynników zaczęło wzmacniać wezwanie do separacji., W swojej poruszającej broszurze „zdrowy rozsądek”, opublikowanej w styczniu tego roku, brytyjski imigrant Thomas Paine (1737-1809) przedstawił przekonujący argument na rzecz niepodległości. W tym samym czasie wielu Amerykanów zrozumiało, że ich wojsko może nie być w stanie samodzielnie pokonać Imperium Brytyjskiego. Niepodległość umożliwiłaby mu zawieranie sojuszy z potężnymi rywalami Wielkiej Brytanii–Francja była na czele wszystkich umysłów. Tymczasem sama wojna wywołała wrogość wobec Wielkiej Brytanii wśród obywateli, torując drogę do niepodległości.,

wiosną 1776 roku tymczasowe rządy kolonialne zaczęły wysyłać nowe instrukcje do swoich delegatów do Kongresu, skośnie lub bezpośrednio pozwalając im głosować za niepodległością. Rząd Tymczasowy Wirginii poszedł dalej: polecił swojej delegacji złożyć wniosek o niepodległość przed Kongresem. 7 czerwca delegat Wirginii Richard Henry Lee (1732-94) zastosował się do jego instrukcji. Kongres przesunął ostateczne głosowanie nad wnioskiem do 1 lipca, ale powołał komisję do opracowania tymczasowej Deklaracji Niepodległości do użytku, jeśli wniosek przejdzie.,

Komisja składała się z pięciu mężczyzn, w tym Johna Adamsa i Benjamina Franklina (1706-90) z Pensylwanii. Ale deklaracja była przede wszystkim dziełem jednego człowieka, Thomasa Jeffersona, który napisał elokwentną obronę naturalnych praw wszystkich ludzi, z których, oskarżył, Parlament i król próbowali pozbawić naród amerykański. Kongres Kontynentalny dokonał kilku poprawek do projektu Jeffersona, usuwając między innymi atak na instytucję niewolnictwa; ale 4 lipca 1776 roku Kongres przegłosował zatwierdzenie Deklaracji Niepodległości.,

Toczenie wojny

Deklaracja Niepodległości pozwoliła Kongresowi szukać sojuszy z zagranicą, a raczkujące Stany Zjednoczone utworzyły swój najważniejszy sojusz na początku 1778 roku z Francją, bez wsparcia którego Ameryka mogłaby przegrać wojnę rewolucyjną. Jeśli Sojusz francusko-amerykański był jednym z największych sukcesów Kongresu, finansowanie i zaopatrzenie wojny były jednymi z jego największych porażek. Nie dysponując istniejącą wcześniej infrastrukturą, Kongres przez całą wojnę starał się zapewnić Armii Kontynentalnej odpowiednie zaopatrzenie i zaopatrzenie., Zaostrzając ten problem, Kongres nie miał mechanizmu pobierania podatków, aby zapłacić za wojnę; zamiast tego opierał się na kontrybucjach państw, które generalnie kierowały wszelkie dochody, które zebrali, na własne potrzeby. W rezultacie papierowe pieniądze wydawane przez Kongres szybko uznano za bezwartościowe.

Artykuły Konfederacji

niezdolność Kongresu do zwiększenia dochodów spowodowałaby jego całe istnienie, nawet po stworzeniu konstytucji–artykułów Konfederacji–w celu określenia jego uprawnień., Opracowany i przyjęty przez Kongres w 1777 roku, ale ratyfikowany dopiero w 1781 roku, skutecznie ustanowił Stany Zjednoczone jako zbiór 13 suwerennych państw, z których każdy miał równy głos w Kongresie (który stał się oficjalnie znany jako Kongres Konfederacji) bez względu na ludność. Zgodnie z artykułami decyzje Kongresu były podejmowane w oparciu o głosowanie stanowe, a Kongres miał niewielką zdolność do egzekwowania swoich decyzji., Artykuły Konfederacji okazałyby się niezdolne do rządzenia nowym narodem w czasie pokoju, ale nie podważyły poważnie wysiłków wojennych, zarówno dlatego, że wojna faktycznie się kończyła, zanim Artykuły weszły w życie, jak i dlatego, że Kongres przekazał wiele władzy wykonawczej generałowi Waszyngtonowi.

ostateczny triumf Kongresu nastąpił w 1783 roku, kiedy wynegocjował Traktat Paryski, oficjalnie kończący wojnę rewolucyjną. Delegaci Kongresu Franklin, Jay i Adams zapewnili USA korzystny pokój., obejmowało to nie tylko uznanie niepodległości, ale także roszczenia do prawie całego terytorium na południe od Kanady i na wschód od rzeki Missisipi. 25 listopada 1783 roku ostatnie oddziały brytyjskie ewakuowały Nowy Jork. Wojna Rewolucyjna dobiegła końca I Kongres pomógł doprowadzić kraj do końca.

jednak artykuły Konfederacji okazały się niedoskonałym instrumentem dla narodu w pokoju ze światem., Lata bezpośrednio po zakończeniu wojny rewolucyjnej w 1783 roku sprawiły, że młody naród amerykański napotkał szereg trudności, których Kongres nie był w stanie odpowiednio zaradzić: poważne problemy finansowe, rywalizacje międzypaństwowe i wewnętrzne powstanie. Ruch rozwijał się na rzecz reformy konstytucyjnej, której kulminacją była konwencja filadelfijska z 1787 roku. Delegaci na zjeździe zdecydowali o całkowitym zerwaniu artykułów Konfederacji i stworzeniu nowego systemu rządów. W 1789 r. nowe stany, Konstytucja weszła w życie i Kongres Kontynentalny odroczył na zawsze i został zastąpiony przez Kongres USA. Chociaż Kongres Kontynentalny nie funkcjonował dobrze w czasach pokoju, pomógł poprowadzić naród przez jeden z najgorszych kryzysów, ogłosił niepodległość i pomógł wygrać wojnę w celu zapewnienia tej niepodległości.