Dehydrated Meat stock, w postaci tabletek, znany był w XVII wieku Angielskiej pisarce kulinarnej Anne Blencowe, która zmarła w 1718 roku, a gdzie indziej już w 1735 roku. Niektórzy francuscy kucharze na początku XIX wieku (Lefesse, Massué i Martin) próbowali opatentować kostki bulionowe i tabletki, ale zostali odrzuceni z powodu braku oryginalności. Nicolas Appert również zaproponował taki Bouillon w 1831 roku.
zupa Przenośna była rodzajem odwodnionej żywności używanej w XVIII i XIX wieku. Był prekursorem ekstraktu mięsnego i kostek bulionowych oraz przemysłowej żywności odwodnionej., Jest również znany jako zupa kieszonkowa lub klej cielęcy. To jest kuzyn glace de viande francuskiego kucharstwa. Była to długa baza marynarzy i odkrywców, gdyż utrzymywała się przez wiele miesięcy, a nawet lat. W tym kontekście było to danie sycące i pożywne. Według Cyklopedii domowej z 1881 r. przenośna zupa o mniej rozbudowanym roczniku była ” wyjątkowo wygodna dla rodzin prywatnych, ponieważ wkładając jedno z ciast do rondla z około ćwierci wody i odrobiną soli, można zrobić miskę dobrego bulionu w kilka minut.,”
w połowie XIX wieku niemiecki chemik Justus von Liebig opracował ekstrakt z mięsa, ale był droższy od kostek bulionowych.
wynalazek kostki bulionowej przypisuje się również Auguste ' owi Escoffierowi, jednemu z najbardziej utytułowanych francuskich szefów kuchni swoich czasów, który był również pionierem wielu innych osiągnięć w konserwacji żywności, takich jak konserwowanie pomidorów i warzyw.
produkowane przemysłowo kostki bulionowe zostały skomercjalizowane przez Maggi w 1908 roku, przez Oxo w 1910 roku, a przez Knorr w 1912 roku. Do 1913 roku dostępnych było co najmniej 10 marek, z zawartością soli 59-72%.
