kradzież, w prawie karnym wykroczenie polegające na zabraniu i wywiezieniu dóbr osobistych z posiadania innej osoby z zamiarem kradzieży. Kradzież jest jednym ze szczególnych przestępstw zaliczanych do ogólnej kategorii kradzieży.
w prawie powszechnym majątek podlegający kradzieży składał się z dóbr materialnych. Współczesne ustawodawstwo rozszerzyło zakres wykroczenia, dokonując kradzieży takich przedmiotów, jak uprawy i osprzęt dołączony do Ziemi oraz dokumentów potwierdzających roszczenia prawne., Kradzież wymaga zabrania wtargnięcia; to znaczy, że towary muszą być zabrane z posiadania innego bez zgody. Rozszerzenie przestępstwa kradzieży w common law nastąpiło głównie poprzez rozszerzenie pojęcia własności będącej w posiadaniu innego. Tak więc posiadanie mienia powierzonego przez Pana słudze było uważane za pozostawanie w Panu; stąd Zamiana takiego mienia przez sługę była kradzieżą., Tak więc również, gdy pozwany uzyskuje kontrolę lub posiadanie towarów, w odróżnieniu od znajdującego się w nich mienia, poprzez podstępne lub fałszywe oświadczenia, posiadanie uważa się, że nie przechodzi na sprawcę, a sprzeniewierzenie przez tego ostatniego jest kradzieżą. Gdy właściciel jest nakłaniany do wyrażenia zgody na rozstanie z majątkiem w towarach przez fałszywe przedstawienie, przestępstwem jest uzyskanie Towarów przez fałszywe pretensje lub oszustwo.
towary muszą być nie tylko zabrane, ale „zabrane.”Ten ostatni wymóg jest wysoce formalistyczny i jest spełniony dowolnym ruchem całego obiektu, jakkolwiek nieznacznym., W końcu musi istnieć zamiar kradzieży, który jest zwykle definiowany jako zamiar pozbawienia właściciela na stałe towarów. Tak więc nieautoryzowane wypożyczenie cudzej nieruchomości nie jest kradzieżą, jeśli istniała intencja zwrotu nieruchomości. Co więcej, ten, kto bierze dobra błędnie wierząc, że są własne, nie popełnia przestępstwa.
