Ewangelia Jana nie zawiera wyraźnych wewnętrznych dowodów dotyczących jej autora. Jan, uczeń, nigdzie nie jest identyfikowany po imieniu.
ale czwarta Ewangelia może dostarczyć nam wskazówek ukrytych w enigmatycznej postaci „umiłowanego ucznia.”
ten tytuł występuje w pięciu fragmentach:
- Jana 13:23: „jeden z nich, uczeń, którego Jezus miłował, leżał obok niego.”
- Jana 19: 26: „gdy Jezus ujrzał tam swoją matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, rzekł do niej:” Niewiasto, oto syn twój.,””
- Jana 20: 2: „więc przybiegła do Szymona Piotra i drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i powiedziała:” zabrali Pana z grobu, a my nie wiemy, gdzie go położyli!””
- Jana 21:7: „wtedy uczeń, którego Jezus miłował, rzekł do Piotra:” to jest Pan!””
- Jana 20: 20: „Piotr odwrócił się i zobaczył, że uczeń, którego Jezus miłował, idzie za nimi.”
oprócz tego, Jan 21:24 opisuje umiłowanego ucznia jako ” ucznia, który świadczy o tych rzeczach i który je zapisał.,”
dlatego pochodzenie Ewangelii musi być w jakiś sposób związane z tą osobą—Ewangelia Jana może być zapisem jego naocznego świadectwa o życiu Jezusa.,
kim był umiłowany uczeń?
niektóre możliwości:
idealny uczeń chrześcijański
początkowo niektórzy sugerowali, że jest on wyidealizowaną postacią literacką: idealnym uczniem chrześcijańskim. Do pewnego stopnia jest to prawdą, ze względu na jego wierną i bliską znajomość Jezusa.
ale to nie wyklucza możliwości prawdziwej osoby historycznej.
Lazarus
Lazarus czasami był nominowany., ŁAZARZ jest jedyną postacią, o której mówi się, że Jezus go umiłował (Ew.Jana 11.3, 36). Ponadto teksty ukochanego ucznia pojawiają się dopiero po wprowadzeniu Łazarza w rozdziale 11.
ale takie rozwiązanie jest mało prawdopodobne. Dlaczego nazwisko Łazarza miałoby być wymienione w rozdziałach 11-12, a potem pozostawione w późniejszych relacjach?
Jan Marek
człowiek o imieniu Jan Marek był częścią wczesnego Kościoła (Dzieje Apostolskie 12:12) i był związany z Piotrem. Może to wyjaśniać rywalizację między Piotrem a naszym uczniem w Janie (por. 20:2–8; 21:7–14). Ponadto, jeśli Mark był spokrewniony z Lewickim Barnabą (Kol., 4:10), może to również wyjaśnić, w jaki sposób umiłowany uczeń zna arcykapłana w 18: 15.
istnieje jednak silna tradycja patrystyczna, że Marek jest autorem drugiej Ewangelii, a nie czwartej Ewangelii.
poza tym umiłowany uczeń z pewnością był jednym z Dwunastu Apostołów (13:23), A Jan Marek nie był.
Tomasz
ostatnia sugestia wskazuje na Tomasza jako umiłowanego ucznia.
w całej Ewangelii Tomasz przedstawiany jest jako osoba przewodząca (11,16)., Jego historia z Jezusem kończy nawet Ewangelię (zakładając, że rozdział 20 pierwotnie zakończył księgę) i paralelnie opowieść o zmartwychwstaniu Apostołów. Przede wszystkim Tomasz prosi, aby zobaczyć ranę w boku Jezusa, a umiłowany uczeń był jedynym, który wiedziałby o tym (19:35).
dodano do tego dowody na „szkołę lub wspólnotę Tomasza” z własną literaturą (Ewangelia Tomasza, Dzieje Apostolskie Tomasza, Ewangelia dzieciństwa Tomasza itp.) i jego zainteresowanie Czwartą Ewangelią.,
Jan syn Zebedeusza
najlepszym rozwiązaniem jest tradycyjne: Jan syn Zebedeusza (Marka 3:17; Dzieje Apostolskie 1:13).
ten człowiek był jednym z Dwunastu i wraz z Jakubem i Piotrem tworzył wewnętrzny krąg wokół Jezusa. To jest źródło jego zeznań naocznych świadków i przenikliwego wglądu.
w Ewangeliach synoptycznych Jan pojawia się z Piotrem bardziej niż z jakimkolwiek innym, a w Dziejach Apostolskich są towarzyszami w Jerozolimie (dz 3-4), jak również w Samarii (8, 14). To łączy się z połączeniem Piotra i Jana w czwartej Ewangelii.
, Sugeruje dowody, że Jan I Jezus mogli być kuzynami (przez swoje matki). To wyjaśniałoby, dlaczego Jezus powierza Maryję Janowi (19: 25) – naturalną relację rodzinną—mogła być ciotką Jana) – a Jan był znany przez arcykapłana przez kapłańskich krewnych Maryi (18: 15-16; cf. Łukasza 1:5, 36).
dowody na autorstwo Jana z wczesnego Kościoła
dowody patrystyczne wydają się potwierdzać, że Jan napisał Ewangelię., Oto kilka przykładów:
- Ireneusz, pisząc około roku 200 n. e., mówi, że Umiłowanym uczniem był Jan, uczeń Jezusa, i że Jan zapoczątkował Ewangelię w Efezie.
- Ireneusz pisze nawet, że gdy sam był młody, znał innego nauczyciela, Polikarpa, biskupa Smyrny (OK. AD 69-155), który twierdził, że był nauczany przez Jana.
- historyk kościoła Euzebiusz (OK. AD 300) zapisuje to połączenie Jana/Polikarpa/Ireneusza w ten sam sposób.,
- ponadto, Polikrates, biskup Efezu (AD 189-198), odnosi się do Związku Jana z Ewangelią w liście do Wiktora Biskupa Rzymu.
- potwierdzają to także Klemens Aleksandryjski (ok. 200 R.) i łaciński Kanon Muratoriański (OK. 180-200 R.).
obiekcje co do autorstwa Jana
krytyka tego wniosku jest powszechna i dobrze by było rozważyć te najważniejsze.
na początku XX wieku krytycy regularnie wskazywali na nieścisłości Johna dotyczące szczegółów geograficznych. To, co zostało potwierdzone, nie może pochodzić od pisarza naocznego świadka., Jednak późniejsze badania historyczne i archeologiczne wykazały wiarygodność Jana.
czy rybak-nawrócony-Apostoł mógł napisać dzieło o takiej subtelności i wnikliwości? Czy taki Galilejczyk mógłby zaznajomić się z myślą grecką? Oczywiście.
ostatnie badania nad judaizmem palestyńskim wykazały niezwykły stopień przenikania kultury greckiej na wszystkich poziomach społeczeństwa. Podczas gdy Nowy Testament potwierdza, że Jan Apostoł był „zwykłym” (Dzieje Apostolskie 4: 13), nadal nie jesteśmy mądrzy przewidywać, co Jan mógłby, a czego nie mógłby osiągnąć., Co więcej, krytyka ta nie bierze pod uwagę, że ostateczne wydanie Ewangelii mogło być zredagowane przez uczniów Jana, amanuensis (profesjonalnego skrybę) lub społeczność Jana.
wreszcie niektórzy skarżą się, że Ewangelia ta nie została łatwo przyjęta we wczesnym Kościele. To prawda.
ale musimy się liczyć z dwoma faktami:
- nasze dowody na zaniedbanie Jana nie są tak poważne, jak się wydaje. Ważni wczesni pisarze mogą nie cytować Jana ani nie nawiązywać do niego, ale zauważenie tego, czego pisarz patrystyczny nie mówi, jest argumentem z milczenia.,
- Jan znalazł szeroką akceptację w kręgach heretyckich, gnostyckich. Potwierdzają to ostatnio gnostyckie dokumenty znalezione w Nag Hammadi, gdzie w Ewangelii prawdy obfitują tematy Johannine. Nieortodoksyjność na obrzeżach kościoła greckiego objęła Jana i dostarczyła najwcześniejszych powszechnie znanych komentarzy (Valentinus, Herakleon). Dlatego też kościół był ostrożny w posługiwaniu się ewangelią z powodu jej niebezpiecznego nadużywania gdzie indziej.
W końcu najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest to, że Ewangelia Jana została napisana przez Jana, syna Zebedeusza.,
***
Dowiedz się więcej o Ewangelii Jana, zapisując się na kurs Online Gary 'ego Burge' a. Zobacz darmowy podgląd:
* * *
ten post jest zaadaptowany z materiału znalezionego w kursie Online Gary ' ego Burge na Ewangelię Jana.
