wzrost bakterii w drogach moczowych jest zwykle zapobiegany przez czynniki gospodarza, w tym eliminację bakterii przez przepływ moczu i śluzu, urotelialne działanie bakteriobójcze, wydzielnicze IgA moczu i antygeny grupy krwi w wydzielinach, które zakłócają przyleganie bakterii. Eliminacja bakterii z dróg moczowych jest częściowo zależna od przepływu moczu i częstości oddawania moczu., Dlatego logiczne wydaje się postulowanie związku między przyjmowaniem płynów a ryzykiem zakażeń układu moczowego (zum). Jednakże dane doświadczalne i kliniczne dotyczące tego tematu są sprzeczne. Badania eksperymentalne dotyczące wpływu spożycia wody na podatność i przebieg zum były prowadzone głównie w latach 60. i 70. pomimo wielu otwartych pytań, nie prowadzono ciągłych badań w tej dziedzinie. Dostępne są tylko nieliczne badania kliniczne dające sprzeczne wyniki dotyczące wpływu spożycia płynów na ryzyko wystąpienia zum., Jednym z wyjaśnień niespójności między danymi może być niepewność co do dokładnej ilości przyjmowanego płynu, która była najczęściej rejestrowana w kwestionariuszach. Jak dotąd nie ma ostatecznych dowodów na to, że wrażliwość na ZUM zależy od spożycia płynów. Niemniej jednak, odpowiednie nawodnienie jest ważne i może poprawić wyniki leczenia przeciwdrobnoustrojowego w zum., Wyniki badań eksperymentalnych i klinicznych dotyczących hydrodynamiki układu moczowego są podstawą do zalecenia Komisji Ekspertów dla pacjentów z ZUM, aby pić duże ilości płynu, często pustego i całkowicie opróżniać pęcherz moczowy. Połączenie behawioralnie determinowanych aspektów obrony gospodarza, a nie tylko zwiększenie spożycia płynów, jest ważne w terapii i profilaktyce zum.