Mary Wollstonecraft od dawna jest doceniana jako główna myślicielka polityczna – ale nie wniósł również istotny wkład w teorię i praktykę pedagogiczną. Barry Burke prowadzi śledztwo.
spis treści: Wprowadzenie * Mary Wollstonecraft o edukacji · podsumowanie * Bibliografia * jak przytoczyć ten artykuł., Zobacz też w archiwum Mary Wollstonecraft o Edukacji Narodowej z windykacji Praw Kobiet.
Mary Wollstonecraft (1759-97) urodziła się w Spitalfields w 1759 roku. Jej ojciec wykorzenił rodzinę przy wielu okazjach i podczas jej formowania lat Mary Wollstonecraft miała znaleźć się w Epping, Barking, Beverley w Yorkshire, z powrotem do wschodniego Londynu w Hoxton, a następnie ponownie do Walii. W wieku 18 lat, otrzymawszy słabe wykształcenie, opuściła dom i nigdy nie wróciła.,
przez krótki okres była towarzyszką wdowy w Bath, po czym przeniosła się z powrotem do Londynu (najpierw do Fulham, a potem do Hackney). W 1784 roku, w wieku 24 lat Mary Wollstonecraft otworzyła własną szkołę dla dziewcząt w Newington Green. Nie trwało to długo i ostatecznie została guwernantką dzieci arystokratycznej rodziny w ich posiadłości w Irlandii. To z kolei było kolejną krótką wizytą i w 1787 roku Mary Wollstonecraft ostatecznie wróciła do Londynu i osiedliła się na George Street na południe od Blackfriars Bridge.
pięć minut spacerem od hotelu było St., Cmentarz Pauls ' Church, który w tym czasie był centrum handlu wydawniczego. Mary Wollstonecraft otrzymała pracę od Josepha Johnsona, Radykalnego i postępowego wydawcy i większość czasu spędzała w jego sklepie, pisząc i tłumacząc, a także jedząc posiłki i spotykając się z całą gamą radykalnych intelektualistów i postępowych myślicieli. Stopniowo Maria stała się częścią kręgu przyjaciół, którzy nieustannie dyskutowali o bieżących sprawach politycznych.,
w 1786 roku Mary Wollstonecraft napisała krótki traktat zatytułowany Thoughts on the Education of Daughters, ale to było nadejście rewolucji francuskiej w 1789 roku, który przyniósł Mary w oczach opinii publicznej. Jak wiadomo, rewolucja została przyjęta przez wielu radykałów w całej Europie. Zasady wolności, równości i braterstwa Nowej Republiki były postrzegane jako otwierające nowy rozdział w walce z arystokracją i demokratycznym społeczeństwem. Reakcja w tym kraju ze strony zamożnej arystokracji i ich zwolenników była witrioliczna., Zwolennicy rewolucji byli postrzegani jako niebezpieczni wywrotowcy i byli atakowani przy każdej okazji.
pierwszą poważną krytyką były rozważania Edmunda Burke ' a na temat rewolucji we Francji, która zarówno atakowała rewolucję, jak i jej zwolenników w tym kraju. Po jej przeczytaniu Mary Wollstonecraft postanowiła odpowiedzieć pisząc windykację Praw Człowieka-obronę rewolucji i jej zasad. Książka, wydana w 1790 roku, nie była szczególnie dobrze napisana, chociaż stała się bardzo popularna i dała znać jej imię., Wkrótce po ukazaniu się książki Mary Wollstonecraft, Tom Paine napisał swój klasyk Prawa człowieka. W 1792 roku Mary Wollstonecraft wydała windykację praw kobiety. Był to kamień milowy w walce o prawa kobiet i od tego czasu stał się klasykiem feministycznym. Została przetłumaczona na język francuski niemal natychmiast i przyniosła Mary Wollstonecraft sławę nie tylko w tym kraju, ale także na kontynencie i w Stanach Zjednoczonych.
Mary Wollstonecraft nie chciała jednak budować na swojej sławie ani pisać niczego innego., Pięć lat po wydaniu książki i wkrótce po ślubie z Williamem Godwinem, Mary zmarła rodząc córeczkę-Mary. Jak wiadomo, Mary Wollstonecraft Godwin została później poślubić poetę Shelley i jako Mary Shelley, stał się znany jako autor wielkiej powieści gotyckiej Frankenstein.
Mary Wollstonecraft on education
Dlaczego więc Mary Wollstonecraft ma mieć jakiekolwiek wielkie znaczenie jako myśliciel edukacyjny?
Windykacja praw kobiety jest najczęściej traktowana jako Traktat czysto polityczny., Jednak, podobnie jak Republika Platona i Emile Rousseau, może być postrzegana zarówno jako traktat polityczny, jak i edukacyjny.
to przede wszystkim celebracja racjonalności kobiet. Stanowi atak na pogląd o kobiecym wychowaniu wysunięty przez Rousseau i niezliczonych innych, którzy uważali kobiety za słabe, sztuczne i niezdolne do skutecznego rozumowania. Mary Wollstonecraft odrzuciła edukację w zakresie zależności, którą Rousseau opowiadał im w Emile. Kobieta musi być inteligentna sama w sobie-argumentowała. Nie może zakładać, że jej mąż będzie Inteligentny!, Mary Wollstonecraft utrzymywała, że nie jest to sprzeczne z rolą kobiety jako matki lub opiekuna, ani z rolą kobiety w domu. Utrzymywała, że „pokorne żony są ogólnie głupimi matkami”.
powód był jej punktem wyjścia. Dla Mary Wollstonecraft racjonalność lub rozum stanowiły podstawę naszych praw człowieka, ponieważ była to nasza zdolność pojmowania prawdy, a zatem zdobywania wiedzy o dobro i zło, które oddzielały nas, jako istoty ludzkie, od świata zwierzęcego. Poprzez ćwiczenie rozumu staliśmy się agentami moralnymi i politycznymi., Ten światopogląd został uznany przez wszystkich postępowych myślicieli tamtych czasów. Był to jednak w istocie świat człowieka i dzieło Rousseau było na to typowe. Mary Wollstonecraft rozszerzyła podstawowe idee filozofii Oświecenia na kobiety i edukacyjne idee Rousseau dotyczące wychowania chłopców do dziewcząt.
zaczęła argumentować przeciwko założeniu, że kobiety nie były istotami racjonalnymi i były po prostu niewolnikami swoich namiętności. Mary Wollstonecraft argumentowała, że to do tych, którzy tak myśleli, aby to udowodnić., Opisała proces, w którym rodzice wychowywali swoje córki na uległe i udomowione. Utrzymywała, że gdyby dziewczynki były zachęcane od najmłodszych lat do rozwijania swoich umysłów, można by zauważyć, że są istotami racjonalnymi i nie ma żadnego powodu, aby nie miały takich samych możliwości jak chłopcy w zakresie edukacji i szkolenia. Kobiety mogą brać udział w zawodach i robić kariery tak samo jak mężczyźni.,
proponując ten sam rodzaj edukacji dla dziewcząt, co proponowana dla chłopców, Mary Wollstonecraft również poszła o krok dalej i zaproponowała, aby kształcić się razem, co było jeszcze bardziej radykalne niż cokolwiek proponowano wcześniej. Idea koedukacyjnego nauczania była po prostu uważana za nonsens przez wielu ówczesnych myślicieli edukacyjnych.
modne było twierdzenie, że gdyby kobiety były wykształcone, a nie potulne, straciłyby wszelką władzę nad mężami. Mary Wollstonecraft była wściekła i utrzymywała, że ” to jest właśnie ten punkt, do którego zmierzam., Nie życzę im władzy nad ludźmi, ale nad sobą”.
najdoskonalsza Edukacja, moim zdaniem, to takie ćwiczenie zrozumienia, które najlepiej jest obliczone na wzmocnienie ciała i ukształtowanie serca. Innymi słowy, aby umożliwić jednostce osiągnięcie takich nawyków cnoty, które uczynią ją niezależną. W rzeczywistości farsą jest nazywanie każdej istoty cnotliwej, której cnoty nie wynikają z własnego rozumu. Takie zdanie Rousseau odnosiło się do mężczyzn: rozciągam je na kobiety.,
Mary Wollstonecraft – a Vindication of the Rights of Woman
Mary Wollstonecraft preferowała koedukacyjne szkoły dzienne, lekcje prowadzone nieformalnymi metodami konwersacji, z dużą ilością ćwiczeń fizycznych, zarówno bezpłatnych, jak i zorganizowanych. Miała obraz idealnej rodziny, gdzie dzieci były karmione przez inteligentną matkę i nie wysyłane do pielęgniarek, a następnie do szkoły z internatem, a ojcowie byli przyjaciółmi swoich dzieci, a nie tyranami., Zasadniczo wszyscy członkowie rodziny byli uważani za istoty racjonalne, a dzieci powinny być w stanie osądzać swoich rodziców jak każdy inny. Relacje rodzinne stały się więc edukacyjnymi.
wnioski
dochodzenie praw kobiety obejmowało szeroki zakres tematów związanych z kondycją kobiet. Nie tylko opowiadała się za równością kobiet z mężczyznami w edukacji, ale także nawoływała do ich równości w prawie, a także do ich prawa do reprezentacji parlamentarnej., Jak skomentowała Jane Roland Martin w XIX i XX wieku reformatorzy patrzyli na szkolnictwo koedukacyjne – i stało się to „faktem życia” dla wielu milionów ludzi. Problem polega na tym, że „ten wielki rozwój historyczny okazał się nośnikiem starych nierówności i twórcą nowych problemów dla kobiet” (2001: 71-2)., Konieczne jest nie tylko zapewnienie, by Koedukacja Była „przyjazna dziewczynom i kobietom”, ale także zaprojektowanie edukacji dla obu płci, która „uwzględnia cnoty racjonalności i samorządności, które Rousseau przypisywał mężczyznom, a także cnoty cierpliwości i łagodności, gorliwości i czułości, czułości i troski, które przypisywał kobietom” (op. cit.). Mary Wollstonecraft była pionierką w dziedzinie kobiet. Prowadziła drogę dla feministek, a jej książka jest klasykiem, który do dziś inspiruje wielu.
Bibliografia
Craciun, C., (2002) a Routledge Literary Sourcebook on Mary Wollstonecraft ' s „a Vindication of the Rights of Woman”, London: Routledge
Falco, M. J. (ed.) (1996) Feminist Interpretations of Mary Wollstonecraft, Penn State University Press.
Jej własna kobieta: życie Mary Wollstonecraft. Szymon &
Kelly, G. (1995) Revolutionary Feminism: the Mind and Career of Mary Wollstonecraft, New York: St. Martin ' S.
Gordon, L. (2005). Mary Wollstonecraft: nowy rodzaj. Little, Brown.,
The Cambridge companion to Mary Wollstonecraft. Cambridge. Cambridge, Wielka Brytania: Cambridge University Press.
Miller, C. (1999) Mary Wollstonecraft and the Rights of Women, Morgan Reynolds.
Moore, J. (1999) Mary Wollstonecraft, Northcote House Educational Publishers.
Taylor, B. (2003). Mary Wollstonecraft and the Feminist Imagination, Cambridge: University of Cambridge Press.
Todd, J. (2000) Mary Wollstonecraft: a Revolutionary Life, London: Weidenfeld and Nicolson.
Tomalin, C., (1992) The Life and Death of Mary Wollstonecraft, London: Penguin Books.
Wollstonecraft, Mary (1993) Political Writings: a Vindication of the Rights of Men; a Vindication of the Rights of Woman; and an Historical and Moral View Of The Origin and Progress of the French Revolution, ed. autor: Janet Todd, Toronto.
Wollstonecraft, Mary (1994) Maria or the Wrongs of Woman, New York: Norton.
Uwaga: W archiwum Edukacji Nieformalnej dostępny jest Rozdział 12 „o Edukacji Narodowej”.,
podziękowania: Obraz: Mary Wollstonecraft-frontispiece of Memoirs of the author of a vindication of the rights of woman, William Godwin, 2D ed. 1798. James Heath (1757-1834), wyryty na obrazie Johna Opie (1761-1807). Pochodzi z Wikmedia Commons. Uważa się, że jest w domenie publicznej. Zdjęcie okładki „Vindication” pochodzi z Wikimedia Commons i prawdopodobnie znajduje się w domenie publicznej.
