w stylu Mein Kampf został odpowiednio uznany za turgid, powtarzalny, błądzący, nielogiczny, a przynajmniej w pierwszym wydaniu wypełniony błędami gramatycznymi—wszystkie odzwierciedlają pół-wykształconego człowieka. Był jednak umiejętnie demagogiczny, odwołując się do wielu niezadowolonych elementów w Niemczech-ultranacjonalistycznych, antysemickich, antydemokratycznych, Antymarksistowskich i wojskowych.,
CGTN news broadcast about sales of an adnotated edition of Mein Kampf.
© CCTV America (A Britannica Publishing Partner)Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
chociaż początkowo miał tylko ograniczony sukces, popularność Mein Kampf rosła, podobnie jak Hitler i naziści., W końcu stała się wymagana w Niemczech, a rząd kupił kopie, aby dać jako państwowe Prezenty ślubne nowożeńcom. Po II wojnie światowej podjęto różne starania o ograniczenie dostępu do dzieła. Powojenne prawo niemieckie zakazało sprzedaży i publicznego wystawiania książek propagujących filozofię nazistowską. Ponadto prawa autorskie do Mein Kampf zostały przyznane niemieckiemu Państwu Bawarii, które odmówiło przyznania praw do publikacji., Jednak zagraniczni wydawcy nadal drukowali dzieło, akt, który przyniósł potępienie zarówno w Niemczech, jak i w krajach, w których książka została wydana, nie tylko ze względu na jej popularność wśród białych suprematów i grup neonazistowskich. W niektórych kręgach pojawiły się również obawy co do dostępności Książki w księgarniach internetowych. 1 stycznia 2016 roku prawa autorskie do książki Mein Kampf wygasły, a książka weszła do domeny publicznej. Wkrótce potem monachijski Instytut Historii Współczesnej opublikował mocno opatrzone adnotacjami wydanie.
