Microvilli są cienkimi, przypominającymi palce projekcjami na powierzchni komórek i są szczególnie obfite w nabłonek, gdzie duża powierzchnia jest wymagana do wydajnej funkcjonalności, takiej jak absorpcja. Microvilli zwiększa powierzchnię komórki. i można je często znaleźć w dużych ilościach. Mnogość microvilli widocznych w wyściółce jelita cienkiego jest opisana jako granica pędzla ze względu na wygląd „końcówki pędzla”.,
każdy microvillus ma około 20-30 równoległych włókien aktynowych, które rozciągają się od końcówki do kory komórkowej. We wszystkich włóknach aktynowych końcówki plusa znajdują się z dala od ciała komórkowego i są trzymane razem przez białka wiązające aktynę. Najważniejszym z nich jest villin, białko, które jest specyficzne dla microvilli i krzyżuje włókna aktyny w ciasne wiązki.
u podstawy każdego microvillusa włókna aktynowe są zakotwiczone w wyspecjalizowanym regionie znanym jako sieć terminalna. Zawiera skoncentrowaną sieć cząsteczek spektryny i warstwę włókien pośrednich., Uważa się, że spectrin nadaje sztywność kory komórkowej; ponieważ włókna aktynowe są zakotwiczone w sieci końcowej, utrzymuje to microvilli zorientowane prostopadle do powierzchni wierzchołkowej komórki. Włókna aktynowe są przyłączone do błony osocza przez boczne mosty złożone z miozyny-I i kilku innych cząsteczek, w tym białka wiążącego Ca2+ i Ca2+, Kamoduliny.
poza błoną osocza Microvilli istnieje warstwa Glikokalyksu., Warstwa ta zawiera glikoproteiny, które stanowią dodatkową warstwę absorpcji, a obecne węglowodany sprzyjają adhezji z białkami w sąsiednich komórkach.
