siły mechaniczne są ważnymi regulatorami homeostazy tkanki łącznej. Nasze ostatnie eksperymenty in vivo wskazują, że zewnętrznie stosowane obciążenie mechaniczne może prowadzić do szybkiej i sekwencyjnej indukcji odrębnych składników macierzy pozakomórkowej (ECM) w fibroblastach, a nie do uogólnionej odpowiedzi przerostowej., Tak więc skład ECM wydaje się być dostosowany specjalnie do zmian obciążenia. Naprężenia mechaniczne mogą regulować produkcję białek ECM pośrednio, poprzez stymulowanie uwalniania parakrynowego czynnika wzrostu lub bezpośrednio, poprzez wyzwalanie wewnątrzkomórkowego szlaku sygnałowego, który aktywuje Gen. Mamy dowody na to, że tenascin-C jest składnikiem ECM bezpośrednio regulowanym przez naprężenia mechaniczne: indukcja jego mRNA w rozciągniętych fibroblastach jest szybka zarówno In vivo, jak i in vitro, nie zależy od wcześniejszej syntezy białek i nie pośredniczy w czynnikach uwalnianych do medium., Fibroblasty wyczuwają indukowane siłą deformacje (szczepy) w swoim ECM. Odkrycia innych badaczy wskazują, że integryny wewnątrz zrostów matrycy komórkowej mogą działać jako „tensometry”, wyzwalając szlaki MAPK i NF-kB w odpowiedzi na zmiany naprężeń mechanicznych. Nasze wyniki wskazują, że cytoszkieletowy „stres wstępny” jest ważny dla mechanotransdukcji do pracy: rozluźnienie cytoszkieletu (np. przez hamowanie kinazy zależnej od Rho) hamuje indukcję genu tenascin-C przez cykliczne rozciąganie, a tym samym odczulanie fibroblastów na sygnały mechaniczne., Na poziomie genów ECM zidentyfikowaliśmy powiązane sekwencje wzmacniające, które odpowiadają na statyczne rozciąganie zarówno w promotorze tenascin-C, jak i promotorze kolagenu XII. W przypadku genu tenascin-C różne elementy promotora mogą być zaangażowane w indukcję przez cykliczne rozciąganie. W ten sposób różne sygnały mechaniczne wydają się regulować różne geny ECM w złożony sposób.