unikałem siłowni, szatni i towarzystwa facetów, którzy lubili rozbijać takie żarty. Widziałem, jak wielu uroczych, nerdowatych przyjaciół zakopuje w szafie swoje podręczniki Dungeons And Dragons i przymierza się do drużyny piłkarskiej lub pędzi do bractwa lub zaczyna maniakalnie podnosić ciężary. Jestem wdzięczny, że dawno temu wyczułem, że te drogi nie zaprowadzą mnie daleko.
według mojej mamy, mój brakujący mięsień piersiowy został zauważony niemal natychmiast przez lekarza, który mnie odbierał. Nie było żadnej diagnozy przyczyny wady, i nie jestem pewien, czy w ogóle pytała., Po prostu zniknęło, a ja zaakceptowałem tę nieobecność jako prosty fakt przez większość mojego dzieciństwa. Wydawało mi się rozsądne, że czasami, w skomplikowanym ludzkim ciele, jedna lub dwie rzeczy mogą zostać pominięte. Oczywiście, mogę przegapić gorsze rzeczy.
ale z biegiem lat zacząłem się zastanawiać, czy nieobecność subtelnie przekierowała moje życie. Po pierwsze, miałem, w wieku od 6 do 13 lat, doskonały jako pływak. Kiedy dotarłam do Gimnazjum, wyraziłam zainteresowanie dołączeniem do drużyny pływackiej, ale po rozmowie z trenerem mama powiedziała mi, że to nie jest dobry pomysł., W końcu mój brakujący mięsień miał utrudnić moją prędkość.
właśnie w tym momencie zacząłem się zastanawiać, czy nie ma nazwy dla mojego stanu. W połowie lat 90. Ale byłem obeznany z AltaVista i wkrótce znalazłem kilka gęstych dokumentów medycznych na coś, co nazywa syndrom Polski.
zespół — nazwany na cześć chirurga Alfreda Polska — zwykle obejmuje rzadką wadę wrodzoną, niedorozwinięty lub brakujący mięsień piersiowy. Występuje u mężczyzn ponad dwa razy częściej niż u kobiet i wpływa na prawo mięśni około 75 procent czasu., Niektóre szacunki podają częstotliwość około jednego na 100 000 urodzeń.
