ludzie Masaya powiedzieć bunt biegnie w ich krwi. Ale nie ma nikogo w Nikaraguańskim mieście, o którym jest to bardziej prawdziwe niż ojciec Edwin Román.
„Sandino był bratem mojej babci, moim stryjecznym wujem”-mówi ksiądz Nikaraguańskiego rewolucjonisty i przywódcy rebelii, Augusto César Sandino.,
niewielu może pochwalić się tak bezpośrednim powiązaniem rodzinnym z człowiekiem, który zakończył okupację Nikaragui przez Stany Zjednoczone w 1933 roku, a którego nazwisko stałoby się synonimem kolejnej rewolucji w Nikaragui kilkadziesiąt lat później.
prawnuk Sandino jest cichszym buntownikiem.
w szczytowym okresie gwałtownych protestów antyrządowych, które wstrząsnęły Masayą w zeszłym roku, ks. Román schronił w swoim kościele dziesiątki demonstrantów, którzy byli ostrzelani przez policję i uzbrojonych lewicowych radykałów.,
- siły Nikaragui „odzyskują kontrolę” nad protestującym miastem Masaya
- kryzys Nikaragui Ortegi przywołuje wspomnienia z przeszłości
- spirala w dół: pogarszający się kryzys Nikaragui
- ludzie złapani w środku
on również przekształcił Dom duchownych w prowizoryczną jednostkę oceny rannych. „Zadzwonił dzwonek do drzwi i była tam grupa dzieciaków z krwią spływającą z ich głów. Od godziny 19.00 do następnego ranka, przy wsparciu kilku lokalnych studentów medycyny, opiekowaliśmy się każdym, kto przyszedł do naszych drzwi-wspomina.,o Somoza
w piątek partia rządząca będzie obchodzić 40.rocznicę Dnia, w którym rebelianci Sandinista, którzy nazwali się po Stryju ks. Romána, pokonali wspieranego przez USA wojskowego władcę Anastasio Somozę.,
ale w przeddzień rocznicy ks. Román ma niewiele pozytywnego do powiedzenia na temat grupy niosącej Sandino.nazwisko i ich lider, który jest obecnie prezydentem Nikaragui, Daniel Ortega.
„Sandinistowie nic nie osiągnęli. Powtarzamy cykl dyktatury., Partyzant, który pokonał Somozę, stał się dziś samym dyktatorem-mówi o Ortegi.
zmiana na lepsze?
jednym z punktów zwrotnych w wojnie z Somozą był zuchwały i śmiały atak na Pałac Narodowy w 1978 roku, na rok przed przejęciem władzy przez rebeliantów.
dwudziestu pięciu partyzantów, przebranych za elitarne oddziały Gwardii Narodowej, szturmowało Kongres podczas jego pełnej sesji i wzięło prawodawców jako zakładników.,
człowiek, który przewodził prawie samobójczej operacji, Edén Pastora, znany również jako Comandante Cero, nie podziela ponurej oceny spuścizny FSLN przez kapłana.
„kiedy wygraliśmy, chcieliśmy zmienić strukturę społeczną, polityczną i gospodarczą kraju, szczególnie dla ludności wiejskiej, rdzennej poprzez reformę agrarną i Narodowy Program umiejętności czytania i pisania.”mówi., „Być robotnikiem w czasach Somozy miał być uważany praktycznie za pospolitego przestępcę” – wspomina.
twierdzi, że to powrót Daniela Ortegi do władzy w 2007 roku – rządził krajem przez większość lat 80. – wywarł największy wpływ.
„jesteśmy krajem o największym wzroście w Ameryce Łacińskiej po Panamie i Republice Dominikańskiej”, nalega przed wymienianiem rzekomych ulepszeń w dziedzinie energii, opieki zdrowotnej i infrastruktury.
krytycy rządu twierdzą, że wiele takich twierdzeń wysokich rangą sandinistów jest mylących., Argumentują, że albo opierają się na totalitarnej kontroli gospodarki, która przyniosła korzyści tylko kręgowi wewnętrznemu, osłabiła instytucje państwowe i ominęła rządy prawa, albo są po prostu nieprawdziwe.
wspomnienia rewolucji
ściany biura Edéna Pastory zdobią oprawione w ramki zdjęcia z życia Rewolucyjnego: jedna obok zmarłego kubańskiego przywódcy Fidela Castro, druga z towarzyszami w tajnej kryjówce, a nad jego biurkiem słynny obraz po ataku na Pałac Narodowy, podnoszący Karabin w górę.,
dziś, w latach 80., Comandante Cero ma lekkie drżenie w rękach. Jednak jeśli chodzi o obecny konflikt w Nikaragui i ponad 300 osób, które zginęły podczas ubiegłorocznej fali antyrządowych protestów, pozostaje on tak stanowczy i nieugięty, jak zawsze, odzwierciedlając linię partii FSLN.
„na ulicach panował prawdziwy chaos i musieliśmy się bronić. Mieliśmy tu do czynienia z terrorystami., Zabili naszych policjantów, dźgnęli, zastrzelili, spalili, ukamienowali kamieniami. Można to zobaczyć na filmach-mówi o reakcji na antyrządowe protesty sił bezpieczeństwa, które ONZ potępiła jako „represyjne”.
,
jednak nawet ciężko umierać Sandinistas jak Edén Pastora będzie trudno opisać Sandor Dolmusas jako „terrorysta”.
nieuzbrojony 15-letni ministrant z planami wstąpienia pewnego dnia do kapłaństwa został zabity kulą w pierś z broni dużego kalibru w czerwcu ubiegłego roku.,
jego matka, Ivania, wskazuje miejsce przed domem rodzinnym w mieście León, gdzie jego ciało zgniotło się do ziemi, gdy stał przy barykadzie wzniesionej w ramach antyrządowych protestów.
dom jest szarpanym budynkiem w mieście León, dzielonym przez powiększoną rodzinę., Chude kurczaki dziobią w klatkach, podczas gdy babcia Sandora gotuje tortille nad ogniem na patio.
zjednoczeni w żałobie
w sali głównej zebrała się grupa miejscowych kobiet, które, podobnie jak Iwania, straciły w zeszłym roku synów podczas protestów. Przez łzy pokazują mi zdjęcia swoich chłopców, zakrwawionych i umierających na ulicach Leónu.,
Ivania mówi, że ostateczna odpowiedzialność za śmierć syna spoczywa na prezydencie Ortegi. „Jeśli nie z nim, to z kim? Policja i oddziały paramilitarne wykonują rozkazy z góry.,”
podczas gdy organ regionalny Organizacja Państw Amerykańskich pomaga matkom w dążeniu do Sprawiedliwości przeciwko rządowi Ortegi, sensowny proces odpowiedzialnych jest mało prawdopodobny w Nikaragui, podczas gdy Sandinistowie pozostają u władzy.
mimo to matki mają nadzieję, że śmierć ich synów nie pójdzie na marne.
„Sandor jest symbolem Nikaragui i całej Ameryki Środkowej. Nawet papież Franciszek słyszał o tym, co się z nim stało” – mówi Iwania.
„dotknął ludzkich serc, ale w najgorszy sposób, w śmierci. Odebrali mu nadzieję.”
