teksty mogą być na różne tematy. Najwcześniejsze ody w języku angielskim, używające słowa w jego ścisłej formie, były Epithalamium i Prothalamium Edmunda Spensera.
w XVII wieku najważniejsze oryginalne ody w języku angielskim były autorstwa Abrahama Cowleya. Były one jambiczne, ale miały nieregularne wzory długości linii i schematy rymów. Cowley oparł zasadę swoich Pindariów na oczywistym niezrozumieniu metrycznej praktyki Pindara, ale mimo to inni szeroko naśladowali jego styl, z zauważalnym sukcesem Johna Drydena.,
wraz z lepszym zrozumieniem Metrum Pindara w XVIII wieku, moda na ody Pindarskie zanikła, choć istnieją znaczące rzeczywiste ody Pindarskie Thomasa Graya, postęp poezji i barda.
był czas, kiedy łąka, gaj i strumień,
ziemia i każdy wspólny widok,
wydawały mi się
ubrane w niebiańskie światło,
chwała i świeżość snu.
nie jest już tak, jak dawniej;-—br>Obróć się tam, gdzie mogę,
nocą i za dnia,
rzeczy, które widziałem, już nie widzę….,
nasze narodziny są tylko snem i zapomnieniem:
dusza, która wznosi się z nami, gwiazda naszego życia,
miała gdzie indziej swoje ustawienie,
i przychodzi z daleka:
nie w zupełnej zapomnieniu,
i nie w zupełnej nagości,
ale opadające chmury chwały przychodzimy
od Boga, który jest naszym domem…
(fragment Intimations of Immortality) Wordswortha
około 1800 roku William Wordsworth ożywił Pindaricka Cowleya za jeden ze swoich najlepszych wierszy, Intimations of Immortality ode., Inni pisali również ody: Samuel Taylor Coleridge, John Keats i Percy Bysshe Shelley, którzy pisali ody z regularnymi wzorami strof. Oda Shelleya do zachodniego wiatru, napisana w czternastu wierszach terza Rima stanzas, jest głównym poematem w formie. Prawdopodobnie największymi odami XIX wieku były pięć wielkich ody Keatsa z 1819 roku, które zawierały „Odę do Słowika”, „Odę na melancholii”, „Odę na greckiej urnie”, „Odę do Psyche” i „jesień”. Po Keatsie w języku angielskim było stosunkowo niewiele większych odów., Jednym z głównych wyjątków jest czwarty wers wiersza dla upadłych autorstwa Laurence ' a Binyona, który jest często znany jako Oda do upadłych lub po prostu jako oda.
W. H. Auden napisał również Odę, jeden z najpopularniejszych wierszy z jego wcześniejszej kariery, gdy mieszkał w Londynie, w opozycji do ignorancji ludzi nad rzeczywistością wojny. W jednym z wywiadów Auden powiedział kiedyś, że miał zamiar tytułować wiersz My Silver Age w kpinie z rzekomego imperialnego złotego wieku Anglii, jednak wybrał Ode, ponieważ wydawało się, że zapewnia bardziej wrażliwą eksplorację wojny.,
Oda na greckiej urnie, podczas gdy ekfraza, pełni również funkcję Ody do artystycznego piękna, które obserwuje narrator. Najpopularniejszym schematem rymów w języku angielskim jest ABABCDECDE.
oprawa muzycznaEdytuj
podobnie jak w przypadku starożytnych greckich odów, angielskie ody z XVII i XVIII wieku były okazjonalnie oprawiane w muzykę. Kompozytorzy tacy jak Purcell, Händel i Boyce ustawili angielskie Ody do muzyki.
