Gwiezdny myśliwiec zaczął się bardzo źle w Niemczech, kiedy w czerwcu. 1962, cztery F-104 ćwiczyły na wyświetlaczu typu „wprowadzenie do służby” i rozbił się w formacji, zabijając wszystkich czterech pilotów
pierwszy futurystycznie wyglądający F-104 Starfighter poleciał na początku 1956 roku i z długim okrągłym kadłubem, Ostro spiczastym nosem i małymi, cienkimi skrzydłami, wyglądał na najlepszego myśliwca na świecie.,
zaprojektowany przez C. L. „Kelly” Johnson i jego „Skunk Works”, który opracował kilka kultowych samolotów bojowych, takich jak u-2 i SR-71 samolot rozpoznawczy, Lockheed F-104 został nazwany przez firmę jako „pocisk z człowiekiem w nim”, ale przez Luftwaffe (niemieckie siły powietrzne) i Marineflieger (niemiecka Marynarka Wojenna) jako „wdowa maker.”
w rzeczywistości, jak wyjaśnił dr Marshall Michel, 52nd Fighter Wing Historian w swoim artykule F-104: German 's' Widow Maker, F-104 elegancki wygląd ukrył wiele wad.,
na przykład jego skrzydła były tak małe, że nie mogły pomieścić ani podwozia, ani paliwa, które należało schować w kadłubie. Jednak małe skrzydła były konieczne, aby zapewnić myśliwcowi doskonałe przyspieszenie, szybkość wznoszenia i prędkość maksymalną. Z kolei małe skrzydła dały F-104 również słabe osiągi skrętu, a ponieważ nie mógł przenosić paliwa, samolot miał bardzo ograniczony zasięg.,
ponadto samolot nie posiadał użytecznego radaru, a jego wyposażenie było wykonane tylko przez działo i pociski celownicze, dzięki czemu był to jednodniowy, pogodowy myśliwiec.
szybko stało się oczywiste, że nie jest to tak naprawdę to, czego chciały siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) i zostało po cichu zepchnięte na boki.w tym samym czasie F-104 został wybrany w ramach tzw. „umowy stulecia” przez kilka sił powietrznych NATO, aby zastąpić swoje stare odrzutowce pierwszej generacji., Większość z tych samolotów, a właściwie ponad 900, trafiła do Luftwaffe i Marineflieger air force.
w szczytowym okresie lat 70.Luftwaffe i Marineflieger obsługiwały 11 skrzydeł F-104.
wariant dostarczony Niemcom był zaprojektowany F-104G (z G dla Niemiec) i nie był to prosty myśliwiec dzienny, ale Wersja do ataku naziemnego na każdą pogodę, która była o 2000 funtów cięższa od oryginalnego F-104 z tym samym silnikiem. W większości misji musiał przenosić cztery zewnętrzne zbiorniki paliwa, zwiększając masę.,
Starfighter zaczął się bardzo źle, gdy w czerwcu. W 1962 roku cztery F-104 ćwiczyły do pokazu typu „wprowadzenie do służby” i rozbiły się w szyku, zabijając wszystkich czterech pilotów.,
z prawie 300 słonecznymi dniami w roku, Luke Air Force Base (AFB) w Phoenix w Arizonie, było doskonałym miejscem do szkolenia i, biorąc pod uwagę, że niemieccy piloci mogli uniknąć Europejskiej złej pogody, lotnisko zostało wybrane przez kraj do szkolenia przyszłych kierowców F-104. Ale kiedy piloci powrócili do surowej Niemieckiej pogody, natychmiast pojawiły się problemy.
problemy dotyczyły dwóch dziedzin.,
Po pierwsze, prędkości, które F-104 musiał latać do podejścia i lądowania bardzo wysokie – znacznie wyższe niż prędkość wcześniejsze odrzutowce – i poszło bardzo szybko, zwłaszcza dla niedoświadczonego pilota latającego w poważnie złej pogodzie.
Po drugie, ponieważ myśliwce Luftwaffe musiały wykonywać misję niskopoziomowego ataku z dużą prędkością i w tego typu lotach samolot był bardzo wrażliwy na wejście sterowania i niezwykle niewybaczalny dla błędu pilota.,
wynik był przerażającą liczbą wypadków. W rzeczywistości 61 niemieckich F-104 rozbił się, ze stratą 35 pilotów do połowy 1966 roku.
Gen. Wernher Panitzki, ówczesny dowódca Luftwaffe, został zmuszony do dymisji, gdy powiedział, że zakup myśliwców był motywowany politycznie. Jego następcą został generał Luftwaffe Johannes Steinhoff, który, jak powiedział Michel, natychmiast uziemił F-104gs, przynajmniej częściowo (i mądrze), aby zainstalować nowy fotel wyrzutni.,w 1962 roku Lockheed przekupił urzędników w Niemczech i innych krajach w procesie sprzedaży F-104, jednak dokumenty zakupu niemieckich myśliwców zostały zniszczone przez Ministerstwo Obrony.
jednak awarie trwały pomimo wielu poprawek. W latach 1968-1972 co roku 15-20 niemieckich 104-tek ulegało rozbiciu i kontynuowano je w tempie około 10 F-104-tek rocznie, dopóki nie zostały zastąpione.,
ostateczny bilans to strata 292 z 916 myśliwców i śmierć 115 pilotów.
Zdjęcie dzięki uprzejmości Luftwaffe i sił POWIETRZNYCH USA
Zdjęcie dzięki uprzejmości AircraftProfilePrints.com
