na cześć ostatniego filmu Philipa Seymoura Hoffmana, najbardziej poszukiwany Człowiek, który trafia dziś do kin, przedrukowujemy okładkę Davida Browne ' a na temat ostatnich dni aktora z naszego numeru z 27 lutego.
w maju ubiegłego roku Philip Seymour Hoffman znalazł się w pierwszym rzędzie Sali widowiskowej labyrinth Theater Company w nowojorskim West Village., W kameralnym 90-osobowym Teatrze Hoffman-zawsze ubrany w takie czy inne, pozornie wymienne, workowate spodnie i swetry-bezlitośnie naciskał obsadę i ekipę sztuki, którą reżyserował, rodzinę na każdą okazję, nowe dzieło swojego przyjaciela Boba Glaudiniego. Z jego znakiem rozpoznawczym, niemal religijnym dążeniem do perfekcji, Hoffman miał obsesję na punkcie każdego aspektu produkcji. „Od uchwytu na serwetki na stole w jadalni każdy szczegół był omawiany i przemyślany”, wspomina Dyrektor zarządzający firmy, Danny Feldman., „Nawet po premierze powiedział:” wciąż pracujemy – wciąż jesteśmy na próbie.””
Peter Travers w największych rolach Philipa Seymoura Hoffmana
Kiedy Hoffman pracował, zawsze był w pełni dowodzony. „Kiedy wszedł do pokoju, nie musiał nic mówić”, mówi przyjaciel, Donovan Leitch. „Miał energię Billa Clintona.”Ale z dala od show po cichu tracił kontrolę. Dwa dni po otwarciu „rodziny na wszystkie okazje” Hoffman zgłosił się na odwyk po tym, jak leki na receptę spowodowały nawrót zażywania heroiny., Mało kto w sztuce wiedział, że coś jest nie tak. „Wszelkie trudności, które się wtedy działy, nie były widoczne” – wspomina Glaudini. „Był obecny, tam, Twórczy. Nie było kontaktu z krnąbrnym artystą.”Był to pierwszy znak prywatnej walki człowieka znanego wielu przyjaciołom jako wykonawca okrutnej dyscypliny i pozornie nieograniczonego talentu.
Hoffman, ze swoim szokiem truskawkowo-blond włosami, bladoniebieskimi oczami i masywną sylwetką, był najbardziej rozpoznawalnym Antygwiazdowym Everymanem w Hollywood, kimś, kto siłą wysiłku chciał się stać czołowym człowiekiem., Bez względu na to, w jakim filmie grał, nie sposób nie być nawiedzonym przez postać, którą sportretował: pielęgniarkę w magnolii, torturowanego dźwiękowca w Boogie Nights, bogatego snoba w utalentowanym Mr. Ripley, nieżyjącego już krytyka rocka Lestera bangsa w niemal sławnym, a nawet ścigającego burzę Stonera w Twister. „Phil był niekonwencjonalną gwiazdą filmową w czasach, w których nie ma czegoś takiego jak niekonwencjonalność”, mówi jego przyjaciel Ethan Hawke. „Teraz każdy jest wspaniały i ma mięśnie brzucha. A tutaj Phil wstaje i mówi: „Hej, ja też mam coś do powiedzenia! Może nie jest ładna, ale to prawda., Dlatego tak bardzo go potrzebowaliśmy.”
popularny w Rolling Stone
nigdy nie dzwoniąc w nawet najmniejszych częściach i zawsze wczuwając się w słabości postaci, Hoffman był często nagradzany, odchodząc z Oscarem za jego spot-on portret Trumana Capote w Capote 2005; Sidney Lumet, który wyreżyserował go zanim Diabeł dowie się, że nie żyjesz, kiedyś porównał go do Marlona Brando (Hoffman, w typowy sposób, wyszydzony z komplementu). „Był najwspanialszy ze swojego pokolenia, a nawet więcej” – mówi Cameron Crowe, który wyreżyserował go w niemal sławnym, „Był aktorem.”
9.występ Philipa Seymoura Hoffmana
nawet gdy miał problemy z porządkiem, Jazda Hoffmana nie pozwalała mu zwolnić. Zagrał w dwóch filmach-thrillerze Antona Corbijna A Most Wanted Man i dramacie kryminalnym God 's Pocket w reżyserii Johna Slattery' ego. Przygotowywał się do roli w serialu Showtime „Happyish” i wyreżyserowania Ezekiela Mossa, w rolach głównych Amy Adams i Jake ' a Gyllenhaal., „Chciał skończyć z graniem smutnego frajera, faceta, który się wali” – mówi dramatopisarz Stephen Adly Guirgis, wieloletni przyjaciel. „Uwielbiał te postacie i szanował je, ale kiedy robił późny Kwartet, powiedział, że to był jego najlepszy występ i nigdy nie mówił w ten sposób o sobie.”
ale w niedzielę, 2 lutego, wszystkie te plany poszły w proch. Tego ranka Mimi O ' Donnell, jego wieloletnia partnerka i matka ich trójki dzieci, napisała do Davida Bar Katza, kolejnego z bliskich przyjaciół Hoffmana., Hoffman, który przez kilka miesięcy mieszkał z dala od rodziny, po tym jak spadł z wozu i przeniósł się do mieszkania dwie przecznice dalej, miał odebrać swoje dzieci i nie pojawił się. Z asystentką Hoffmana, Isabellą Wing-Davey, Katz poszedł do Hoffmana, otworzył drzwi i stanął przed makabrycznym widokiem: Hoffman, w szortach i koszulce, martwy w łazience, igła w lewym ramieniu.
później policja zgłosiła, że znalazła około 50 małych worków heroiny, niektóre z nich były używane, a niektóre nieotwarte. Katz kwestionuje to konto., „Nie wierzę w te raporty, bo tam byłem” – mówi. „Nie grzebałam w jego szufladach, ale nigdy nie wiedziałam, że Phil wkłada coś do szuflady. Zawsze kładł go na podłodze. Phil był trochę niechlujny.”Podejrzewa się przedawkowanie jako przyczynę śmierci, ale doniesienia toksykologiczne są w toku. Hoffman miał 46 lat.
wiadomości były naprawdę wstrząsające, nie tylko ze względu na to, jak ucieleśniały hollywoodzkie klisze, z którymi Hoffman długo walczył. Otwarcie przyznał się do problemu narkotykowego i ciężko pracował nad utrzymaniem trzeźwości przez ponad dwie dekady., Z wad, które pozostały, powiedział RS w 2005 roku, ” czyste usta-papierosy i jedzenie, ale prawdopodobnie papierosy więcej niż jedzenie.”Nie romantyzował życia na krawędzi. „Wierzył, że nie trzeba umierać z igłą w ramieniu, aby być wielkim artystą” – mówi Guirgis. Jego przyjaciele mówią, że nie był na spirali w dół – jeśli już, mówi Katz, ” był na spirali w górę.”
Hoffman był nadal zanurzony w swojej karierze z intensywnością, która mogła zastraszyć jego kolegów z obsady. Nie tolerował leniwego aktorstwa ani leczenia gwiazd., Kiedy chciał schudnąć do roli, jak to zrobił dla Capote, zrobił to sam, rozwijając swój własny schemat fitness: chodzenie do lokalnego boiska do koszykówki i biorąc jeden leworęczny strzał, następnie pompki i przysiady, a następnie sprintu na drugi koniec boiska i biorąc praworęczny strzał, spadając do twardego drewna na więcej pompek i chrupnięć. Powtarzał rutynę raz po raz.
bezlitośnie dążył do tego, by przyjaciele tacy jak Katz nie odwiedzali go na planie., („Powiedział:” Spójrz na mnie – samo zobaczenie tego wyrażenia mnie rozpieprzy”, mówi Katz. „Phil był tak poważny, że mógł być straszny.”) Powiedział przyjacielowi, że w jednej sztuce wykonał tak złą robotę, że chciał przeprowadzić się do Francji i zostać nauczycielem angielskiego. „Wszyscy myślimy, że jeśli ktoś jest obdarzony, „Och, jest obdarzony”, ale nie myślimy o tym, ile pracy potrzeba, aby wykorzystać ten dar” – mówi Guirgis. „Mawiał:” tak samo bolesne jest robienie czegoś dobrze, jak nie robienie tego dobrze. Nie miał sobie równych. I najwyraźniej zapłacił za to cenę., Albo, jak to ujął Hawke, poszedł na wojnę dla swojej sztuki.”
ale był jeszcze inny, nawiedzony Hoffman, ktoś, kto, mimo całej swojej charyzmy i pewności siebie, był prywatnie zmartwiony. „Niósł niezachwiany ciężar wstydu” – mówi Guirgis. „Był prywatny, ale grał te postacie tak dobrze, ponieważ wiedział coś o poczuciu winy, wstydu i cierpieniu.”
rozmawiając z Rolling Stone ’em w 2005 roku, Hoffman przyznał, że jego części pozostały poza zasięgiem:” nikt mnie nie zna. Nikt mnie nie rozumie. To druga rzecz, która zmienia się wraz z wiekiem., Jakby wszyscy cię rozumieli. Ale nikt mnie nie rozumie.”
jakkolwiek absurdalne jest teraz kontemplowanie, Philip Seymour Hoffman początkowo nie postrzegał siebie jako aktora. Dorastając w Fairport, na przedmieściach Rochester w stanie Nowy Jork, Hoffman miał różne sny. Był dzieckiem z rozwodu; jego ojciec pracował dla ksero, matka była sędzią. „Rozumiał coś mrocznego i smutnego w ludzkich zachowaniach”, mówi Guirgis, ” ale ten facet był jebanym sportowcem z Rochester – taki był.,”Nigdy nie stracił tej strony: jego Nowojorscy przyjaciele pamiętają, jak ciężko mógł trzasnąć piłką lub przypiąć ją do ziemi. „Przechytrzyłby mnie nieustannie” – mówi Katz. „To było jak, 'jesteś jedyną osobą na świecie, która staje się silniejsza od jedzenia lodów.””
w drugiej klasie liceum Hoffman doznał jednak kontuzji szyi podczas meczu zapaśniczego (grał także w piłkę nożną), co zmusiło go do przemyślenia swoich celów., Wcześniej był zaintrygowany Teatrem, pojawiając się w szkolnym przedstawieniu Tomka Sawyera, ale potem uderzył go aktorski robal i zapisał się na role w Tygiel Arthura Millera i Śmierć komiwojażera. „Kiedy grał Willy' ego Lomana, po raz pierwszy wszyscy mówili: „Jasna cholera” – wspomina kolega z klasy. Studiował na Uniwersytecie Nowojorskim, gdzie w 1989 uzyskał licencjat z dramatu. Na studiach Hoffman Ostro imprezował – „zaawansowane” picie i odurzanie, jak to później nazwał, stawało się problemem. „Wpadasz w panikę” – powiedział w 2006 roku., „Martwiłem się, czy będę mógł robić rzeczy, które chciałem robić w moim życiu.”W końcu zgłosił się na odwyk w wieku 22 lat – i biorąc pod uwagę, jak bardzo był znany z tego, że angażował się w 100% W cokolwiek, wiadomości nie szokowały jego przyjaciół z dzieciństwa.
po kilku epizodach Kariera Hoffmana rozpoczęła się, gdy w 1992 roku zagrał małą rolę w filmie Zapach Kobiety. (Pomógł też przesłuchać aktorów do tego filmu, pracując jako czytelnik linii; jednym z tych, którzy nie zrobili cięcia był Hawke., „Nigdy tego nie dostaniesz, kolego – jesteś zbyt interesujący” – powiedział Hoffman.) W 1993 przeniósł się do Los Angeles i zaczął obsadzać role w takich filmach jak „Kiedy mężczyzna kocha kobietę” i „Twister”. Potem przyszedł jego genialny występ w opusie przemysłu pornograficznego Paula Thomasa Andesona, Boogie Nights, w 1997 roku, a następnie Happiness i Big Lebowski w 1998 roku. Szukając pracy w teatrze, Hoffman wrócił do Nowego Jorku w 1999 roku, ale nadal robił niezatarte wrażenia w filmach takich jak Magnolia i Utalentowany pan Ripley., Kiedy Crowe wysłał Hoffmanowi scenariusz do Almost Famous, przekonany, że będzie idealny jako rozpustny krytyk rockowy Bangs, Hoffman przeczytał go, przyjął i poleciał do biura Crowe ' a na pierwsze spotkanie. – Pojawił się ubrany w czarną skórzaną kurtkę. widać było, że ma błysk w oku-wspomina Crowe. „Był od razu ogromną obecnością, w przeciwieństwie do Lestera.”
w zaledwie kilku ujęciach – podczas walki z grypą – Hoffman nakręcił słynną scenę telefoniczną” we 're uncool” z raczkującym reporterem RS Williamem Millerem (Patrick Fugit)., Pomiędzy ujęciami Hoffman słuchał nagrań Bangs na słuchawkach. „Wyciągnął je tuż przed tym, jak był gotowy do drogi” – mówi Crowe. „Obrał kurs i przecinał wodę. Byłaś zachwycona, widząc go. Był bardziej rock & roll niż wiedziałem.”
w tych latach, mimo powszechnego uznania, Hoffman rzadko był obsadzany w żadnych głównych rolach. Hollywood nie mogło zobaczyć kogoś z jego niekonwencjonalną sylwetką i codziennym wyglądem niosącego film. Około 2000 roku przyjaciel, scenarzysta i reżyser Todd Louiso, który zamieszkał z nim w Los Angeles.,, rozpoczął zakupy wokół tego, co będzie pierwszym filmem Hoffmana. miłość Liza. mroczna komedia o mężczyźnie zmagającym się z samobójstwem żony. „Szukał filmu, w którym mógłby zagrać” – mówi Louiso. „Ale poszliśmy zebrać na to pieniądze, a oni na to:” to szaleństwo. On, wiodący człowiek?’Ludzie by się tym denerwowali.”Dopiero Louiso obsadził bardziej znaną Kathy Bates, że Love Liza była w stanie zebrać skromny budżet w wysokości miliona dolarów.
nawet gdyby nie dostał roli głównej, Hoffman był niby wszędzie., Przez następne kilka lat występował w thrillerach (Red Dragon), goofy commercial romps (Along Came Polly) i stately epics (Cold Mountain), zanim w końcu dostał szansę prowadzenia filmu w Capote. „Po prostu nie byłem pewien, czy powinienem to zrobić”, powiedział RS Capote. „To bardzo ryzykowny projekt. Nie ma nic złego w podejmowaniu ryzyka, ale jeśli nie jesteś pewien, czy jesteś właściwą osobą, aby to podjąć, czy nie, nie jesteś pewien.”Nic dziwnego, że Hoffman przypiął to, co stało się decydującą rolą w jego karierze. „Nie był już „obiecujący” ani „interesujący””, mówi Hawke., „Miał całkowitą kontrolę nad bardzo skomplikowaną częścią. Dorosł.”Hoffman dojrzał także na inne sposoby: on I O' Donnell, kostiumograf poznany w 1999 roku, nigdy się nie pobrali, ale mieli pierwsze dziecko, Cooper, w 2003 roku, a następnie córki Tallulah i Willa.
Hoffman zareagował na swoją oscarową wygraną jak tylko mógł: wracając do zwykłej rutyny odprowadzania dzieci do szkoły i buszowania po West Village, pijąc kawę i paląc papierosy. „Nie został skonstruowany w taki sposób, aby przejmować się tymi oscarowymi sprawami” – mówi Katz. „Czy on to docenił? Tak., Nie był pogardliwy wobec nagród. Ale zdobycie Oscara w pewnym sensie byłoby dla niego równoznaczne z łatwym śmiechem. Cieszysz się, że się śmiejesz, ale nie chodzi o to, tylko o Twoją pracę. I na to zawsze patrzył.”
w 2007 roku Hoffman przyjął jedną ze swoich najmroczniejszych ról, w thrillerze zanim Diabeł dowie się, że nie żyjesz, w reżyserii Lumeta, Bohatera Hoffmana, który miał wówczas 83 lata. Chociaż znał Hoffmana od lat, Hawke w końcu mógł pracować ze swoim przyjacielem nad tym filmem – i uznał to doświadczenie za bardziej intensywne, niż sobie wyobrażał., „To był pierwszy raz, kiedy pracowałem z aktorem mojego pokolenia, który mnie zdenerwował”, mówi Hawke. „Gdybyś tylko był czarujący, czy coś w tym stylu, dostałbyś dezaprobatę. Gdybyś spóźnił się o włos, dostałbyś to spojrzenie ” czy jesteś amatorem? Kurwa!””
podczas prób do Devil, co-star Marisa Tomei wspomina, Hoffman chodził z podkładką papieru z bazgrołami na całym. „Powiedział, że to schemat tego, co robi jego postać” – mówi. „Wyglądało jak egipskie hieroglify., Powiedział, że musi kręcić talerzami.”
inni znajomi wspominają, jak wymagający może być Hoffman.wszystko po to, aby jak najlepiej wykonać i wyprodukować. Katz przypomina sobie, że stał z Hoffmanem po przeczytaniu jednej ze sztuk Katza. Gdy było po wszystkim, teatrolog zbliżył się do Katza, płacząc. „Ale Phil patrzy na mnie i mówi:” nie pozwól, żeby ci to przyszło do głowy – ta sztuka wymaga dużo pracy ” – wspomina Katz. „Dla niego reakcja emocjonalna nie była autentyczna. Phil zawsze miał rację. Był maszyną prawdy.,”Innym razem, tekst w jednej ze sztuk Katza, który wywołał śmiech publiczności, zachęcił Hoffmana do rzucenia się na Katza,” chcesz być klaunem? Chcesz się zabawić? Cięcie.”
przed publicznym Teatrem w Nowym Jorku widziano kiedyś Hoffmana, który chodził tam iz powrotem, przeklinając o element produkcji, który poszedł źle. „Życie jest tylko tak dobre, jak dzień, w którym dobrze wykonujesz swoją pracę” – powiedział RS w 2005 roku. „Pracujesz i wykonujesz dobrą pracę. Ale to, co czujesz po tej chwili, jest satysfakcją, którą nosisz ze sobą. I jest tak usatysfakcjonowany, jak tylko będziesz mógł, wiesz o co mi chodzi?,”
przez ostatnie kilka lat, pracując z przyjaciółmi w teatrze, grając w wielkich hollywoodzkich rolach, Hoffman zdawał się sięgać nowych zenitów. Był trzykrotnie nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego w ciągu pięciu lat, za Wojnę Charliego Wilsona (2007), wątpliwość (2008) i mistrz (2012). W latach 90. współtworzył labirynt z aktorem i przyjacielem Johnem Ortizem; jego przestrzeń performatywna i spotkanie artystycznych przyjaciół stały się jego drugim domem, kilka minut spacerem od jego mieszkania., „Byliśmy bardzo blisko, ale większość naszych relacji to praca, a to było intensywne i wszechstronne” -mówi Guirgis. „Nie poszliśmy na ryby, wiesz.”
Hojny ze swoich zarobków, dał ponad 300 000 dolarów na utrzymanie labiryntu, a nawet zapłacił za czynsz przyjaciół. Na pewno nie wydał pieniędzy na swój wygląd. – Mimi była w stanie wprowadzić nowe ubrania do swojej garderoby-mówi ze śmiechem Guirgis. „Ciągle powtarzała:” Phil, to jest to, co robię na życie!, Znajdzie sposób, żeby wyglądały tak, jakby nosił je od 20 lat.”
Hoffman odnosił się do swojego wyglądu fizycznego z uroczą samorodnością. Dwa lata temu pojawił się na wywiadzie telewizyjnym na Manhattanie na rowerze, kapał pot, wciągał rower do windy i wymachiwał prośbą o makijaż. „Po co?- żartował. „To naprawdę nie może pomóc.”
ale ostatnio Hoffman wyglądał bardziej postrzępiony niż zwykle., W 2012 roku zagrał Willy' ego Lomana w broadwayowskiej produkcji śmierci sprzedawcy Mike ' a Nicholsa, zdobywając trzecią nominację do Nagrody Tony. Była to rola życia, a Hoffman się w nią wdarł, rozbijając się na scenie w łzach. „Ta sztuka go torturowała”, mówi Katz, który widywał go codziennie rano po tym, jak podrzucili dzieci do tej samej szkoły. „Był nieszczęśliwy przez cały ten bieg. Bez względu na to, co robił, wiedział, że o 20: 00 tej nocy zrobi to sobie ponownie., Jeśli ciągle to robisz, to zmienia twój mózg, a on robił to sobie każdej nocy. Kiedy to się skończyło, powiedział mi, że przez jakiś czas nie będzie grał w teatrze.”
(Hoffman był uwielbiany za sposób, w jaki zawsze łapał pracę teatralną swoich przyjaciół i oferował swoje wsparcie. „Był człowiekiem stojącym, pokazującym się”, mówi Guirgis.) Za kulisami, Hawke zauważył innego, bardziej kłopotliwego Hoffmana., „Ivanov jest o depresji i czarnej dziurze, w którą można wpaść, gdy depresja schodzi”, mówi Hawke. „Szczerze mówiąc, to było trochę denerwujące, jak bardzo ta sztuka wpłynęła na niego. Uwielbiał tę sztukę. To naprawdę do niego przemówiło. Nie był najszczęśliwszy.”
Niedługo po tej produkcji Hoffman powiedział przyjacielowi, że był trzeźwy tak długo – 23 lata – że czuł, że może ponownie zaryzykować picie ” z umiarem.”Ale wiosną następnego roku zgłosił się na odwyk.,
nie wystarczyło oswoić jego nałóg. Pod koniec 2013 roku, za namową O ' Donnella, wyprowadził się z ich domu i do pobliskiego mieszkania, które wynajął jako miejsce pracy. (Zajął to miejsce na początku, ponieważ, jak powiedział przyjacielowi, nie mógł zapamiętać kwestii z trójką dzieci biegających dookoła.) „Byli w stałym kontakcie, a on byłby z powrotem w domu w momencie, gdy był czysty”, mówi Guirgis. „Była mu oddana na całe życie – powiedziała mi to wczoraj wieczorem – a on był oddany jej.”W grudniu Hoffman zdawał się znów nawracać., Uczestniczył w spotkaniu anonimowych Antynarkotyków i powiedział, że liczy swoją trzeźwość ” w dniach.”Niecały tydzień przed śmiercią zadzwonił do reportera z planu Igrzysk głodowych i brzmiał niespójnie, gnojowo i ledwo się obudził w środku popołudnia; ciągle zapominał nazwisk osób, z którymi pracował. Pojawiły się zdjęcia Hoffmana wyglądającego naprawdę rozczochranego, pijącego samotnie w barach. W nocy z 1 na 1 lutego, po rozmowie z O ' Donnellem, wyjął podobno 1200 dolarów w gotówce z bankomatu w sklepie spożywczym i dał je dwóm mężczyznom, których policja podejrzewała, że dostarczyli mu heroinę.,
cokolwiek wytrąciło Hoffmana z równowagi, przyjaciele twierdzą, że nie była to passa samobójcza, ale nawrót okazał się śmiertelny. „Uzależnienie zawsze starało się znaleźć drogę powrotną, i zaczęło wykorzystywać pomysł, że dziecko było uzależnione, a teraz jest dorosły z niesamowitą siłą woli”, mówi Katz. „Był facetem w wieku około czterdziestu lat, który powiedział do siebie:” nigdy nie piłem ani nie brałem narkotyków w moim dorosłym życiu. Więc może dorosły myślał, że sobie z tym poradzi.,”
praca, którą zostawia, pozostaje hołdem dla jego walki o doskonałość, niespokojnej potrzeby tworzenia i pracy. Miał 55 filmów teatralnych i telewizyjnych pod swoim pasem, zadziwiającą liczbę dla kogoś, kto był w tym biznesie tylko 23 lata. „Jak on to zrobił?- Mówi Louiso. „Skierował tę uzależniającą osobowość do swojej pracy.”Jego nieprzerwana jazda mogła być sposobem na odwrócenie jego uwagi. Przyjaciel, scenarzysta i producent Jeff Roda, napisał po śmierci Hoffmana: „Phil nauczył mnie czegoś o geniuszu., Zobowiązuje się bez uprzedzeń, wierzy z całego serca i trudzi się niestrudzenie i bez ograniczeń. Zawsze pcha, pcha, pcha w kierunku krawędzi, gdziekolwiek to jest.”
śmierć Hoffmana zostawia rozdziawioną dziurę – z rodziną, z przyjaciółmi w firmie labirynt i w świecie sztuki. I pozostawia bez odpowiedzi, na razie, pytanie, jak wytrawny profesjonalista z tak dużym stopniem samokontroli przez tak długi czas spadł z wagonu na tyle długo, aby śmiertelny upadek. „To, co się stało, było jednym tragicznym momentem” – mówi Katz. „Miał swoje gówno razem, i chciał żyć., „Spirala w dół”, taka banalna narracja, nie była rzeczywistością.”
w kilka dni po śmierci Hoffmana grupa przyjaciół – Paul Thomas Anderson, Joaquin Phoenix, Cate Blanchett i inni koledzy – wpadła do domu Hoffmana, aby złożyć hołd. Trzy noce po jego śmierci, czuwanie przy świecach odbyło się na wypełnionym śniegiem dziedzińcu przed labiryntem. Dramatopisarz Eric Bogosian odczytał mowę pożegnalną swojemu przyjacielowi: „w tym świecie kreatywnej przedsiębiorczości, to artysta decyduje, jak wysoko postawi sobie poprzeczkę., Phil postawił poprzeczkę na najwyższym szczeblu. Na szczebel powyżej najwyższego szczebla. Dążył bezlitośnie, aż w końcu jego wysiłki praktycznie na nowo zdefiniowały samo przedsięwzięcie, które nazywamy ” aktorstwem. Chciał rządzić światem.”Setki zgromadzonych zapaliły wotywne Świece i trzymały je w górze. Pomimo stałej mżawki od zimowej burzy, żaden nie został ugaszony.
Ten artykuł pochodzi z 27 lutego 2014 roku z magazynu Rolling Stone.
