tutaj Usua Oyarbide, PhD, Naukowiec projektu w laboratorium Corey i pierwszy autor w badaniu, wykorzystał technologię edycji genów CRISPR/Cas9, aby z powodzeniem zaprojektować model SDS danio pręgowanego, który kopiuje objawy choroby powszechnie obserwowane u pacjentów, w tym Niską liczbę białych krwinek, atrofię trzustki (w tym wskazujące na wadliwe trawienie) i niski wzrost.
w przeciwieństwie do niektórych nieklinicznych modeli SDS, w których ekspresja sbds została całkowicie zburzona, DRS., Model Corey 'a i Oyarbide' a nie zapobiegał ekspresji genów, ale zamiast tego zapobiegał ekspresji funkcjonalnych białek sbds (białek kodowanych przez gen sbds).
modele przetrwały przez odpowiedniki wczesnego okresu młodocianego u ludzi, znacznie dłużej niż jakikolwiek inny model w fazie rozwoju. Jako takie, zidentyfikowali krytyczny okres (między 15 i 21 dni po zapłodnieniu), gdzie dysfunkcja komórek i śmierć związane z utratą białka sbds przedstawione w wielu tkankach i spowodowało przedwczesną śmiertelność.,
dalsza analiza wykazała, że było to spowodowane, przynajmniej częściowo, zwiększoną ekspresją genów związanych z białkiem Tp53, które w normalnych warunkach pomaga regulować i kontrolować niepożądany wzrost i replikację komórek.
„podwyższony poziom Tp53 sugeruje, że w SDS, normalnie ochronne odpowiedzi biologiczne komórek stają się zbyt silne i powodują powszechną i niekontrolowaną śmierć komórek w wielu tkankach w organizmie”, powiedział dr Corey., „Przyszłe badania nad tym, w jaki sposób obniżenie poziomu Tp53 lub powiązanych ścieżek dalszego rozwoju może okazać się cenne w poszukiwaniu nowych celów terapeutycznych w leczeniu SDS, podkreślając ogromną wartość opracowania i walidacji wiarygodnych modeli przedklinicznych.”
badanie to było wspierane częściowo przez National Institutes of Health, Department of Defense, Shwachman-Diamond Syndrome Foundation i The CURE Childhood Cancer Foundation.,
Obraz: rodzeństwo danio pręgowanego w tym samym wieku pokazujące mutanty z (a) zmniejszeniem rozmiaru, (B) atrofią trzustki z mniejszą liczbą granulek zymogenu oraz (C) zmniejszeniem obszaru chłonnego w przewodzie pokarmowym.
