cel: wskaźniki odporności na różyczkę nie są optymalne, a zakażenia w czasie ciąży nadal występują, ponieważ wiele krajów nie włącza szczepionki przeciw różyczce do Krajowego Programu Szczepień. Ocena odporności na wirusa różyczki opiera się na obecności swoistych przeciwciał., Badanie to zostało podjęte w celu określenia w badaniu przekrojowym, czy krążenie wirusa różyczki w mieście Stambuł, indukuje wykrywalne przeciwciała immunoglobuliny G (IgG) o poziomie ochronnym, w losowej grupie kobiet w ciąży i nie będących w ciąży.
metody: sto sześćdziesiąt kobiet w wieku 20-41 lat (średnio 24 lata) zgrupowano w następujący sposób: 1. 48 mężatek. Wśród nich było 41 kobiet w ciąży(33 porodowe, 8 porodowe). 2. 12 samotnych kobiet., Próbki pobrano w okresie od października 2000 r.do marca 2001 r. oraz od listopada 2001 r. do maja 2002 r. U wszystkich badanych kobiet wykryto swoiste przeciwciała IgG przeciwko różyczce (testem ELISA).
wyniki: Analiza ilościowa poziomów IgG wykazała zauważalną zmienność w zakresie od 24 do 143 J.M./ml (średnio 94). Sto czterdzieści pięć (91%) na 160 kobiet miało poziom IgG różyczki powyżej 50 J.M./ml z przedziałem 54-143 J. M./ml (średnio 92), podczas gdy u 15 (9%) Poziom między 24-46 J. M./ml (średnio 38)., Test awidności IgG różyczki wykazał, że u 116 (73%) kobiet stwierdzono wysoką awidność IgG, u 22 (14%) średnią awidność, A U 20 (13%) niską awidność. Dwie kobiety z dodatnim wynikiem IgM, każda z nich miała wysoką lub pośrednią awidność IgG.
wniosek: wszystkie badane kobiety były seropozytywne na obecność swoistych przeciwciał IgG przeciwko różyczce, sugerujących naturalne krążenie wirusa w obrębie Wspólnoty. Chociaż większość wydaje się posiadać poziom ochronny takich przeciwciał, badania przesiewowe pod kątem odporności ochronnej wydają się zawsze być koniecznością dla przyszłej ochrony przed ponownym zakażeniem.
