rumieniec to zaczerwienienie policzków i czoła spowodowane zwiększonym przepływem krwi kapilarnej w skórze. Może również rozciągać się na uszy, szyję i górną część klatki piersiowej, obszar określany jako „rumieniec”.
istnieją dowody na to, że rumieniec ma anatomicznie różną budowę. Na przykład skóra twarzy ma więcej pętli kapilarnych na jednostkę powierzchni i na ogół więcej naczyń na jednostkę objętości niż inne obszary skóry. Ponadto naczynia krwionośne policzka mają szerszą średnicę, są bliżej powierzchni, a widoczność jest mniej zmniejszona przez płyn tkankowy., Te specyficzne cechy architektury naczyń twarzy doprowadziły Wilkina w przeglądzie możliwych przyczyn zaczerwienienia twarzy do następującego wniosku: „zwiększona pojemność i większa widoczność mogą być przyczyną ograniczonego rozkładu zaczerwienienia twarzy”.
dowody na specjalne mechanizmy rozszerzania naczyń zostały zgłoszone przez Mellander i jego współpracowników (Mellander, Andersson, Afzelius,& Hellstrand. 1982). Badali segmenty policzkowe ludzkich żył twarzy in vitro., W przeciwieństwie do żył z innych obszarów skóry, żyły twarzy reagowały czynnym skurczem miogenicznym na bierne rozciąganie i dlatego były w stanie rozwinąć wewnętrzny ton podstawny. Dodatkowo: wykazano, że żyły w tym konkretnym obszarze były również zaopatrywane w beta-adrenoceptory oprócz zwykłych Alfa-adrenoceptorów. Te beta-adrenoceptory mogą wywierać mechanizm rozszerzający na wyżej opisany podstawowy ton skórnego splotu żylnego twarzy. Mellander i jego koledzy proponują, że ten mechanizm jest zaangażowany w emocjonalne rumienienie., Drummond częściowo potwierdził ten efekt poprzez farmakologiczne eksperymenty blokujące (Drummond. 1997). W wielu badaniach blokował zarówno receptory alfa-adrenergiczne (z fentolaminą), jak i beta-adrenergiczne (z propranololem wprowadzanym przez jontoforezę). Rumieniec mierzony był na czole za pomocą dwukanałowego dopplerowskiego przepływomierza laserowego. Przedmiotami byli studenci studiów licencjackich podzieleni na częste i rzadkie rumieńce zgodnie z własnym raportem. Ich średni wiek wynosił 22 lata.,9 lat, co jest szczególnie korzystne dla oceny rumienienia, ponieważ młode osoby są bardziej skłonne do rumienienia się i rumienienia bardziej intensywnie. Testerzy przeszli kilka procedur, z których jeden został zaprojektowany do wytwarzania rumieńców. Blokada Alfa-adrenergiczna z fentolaminą nie miała wpływu na ilość rumieńców w częstych lub rzadkich różach, co wskazuje, że uwalnianie współczulnego napięcia naczyń krwionośnych nie wpływa znacząco na rumienienie. Oczekiwano tego wyniku, ponieważ wiadomo, że napięcie skurczowe naczyń w okolicy twarzy jest ogólnie niskie (van der Meer. 1985)., Blokada Beta-adrenergiczna z propranololem z drugiej strony zmniejszyła rumieniec zarówno w częstych, jak i rzadkich różach. Jednak pomimo całkowitej blokady, przepływ krwi nadal znacznie wzrósł podczas procedury zażenowania i rumienienia wywołującego. W związku z tym konieczne jest zastosowanie dodatkowych mechanizmów rozszerzających naczynia krwionośne.
