Satelita niskiej orbity okołoziemskiej (LEO) to obiekt, zazwyczaj element sprzętu elektronicznego, który krąży wokół Ziemi na niższych wysokościach niż satelity geosynchroniczne.
satelity LEO orbitują między 2000 A 200 kilometrów nad ziemią. Satelity LEO są powszechnie używane do komunikacji, rozpoznania wojskowego, szpiegostwa i innych zastosowań obrazowania.
większość obiektów zbudowanych przez człowieka orbitujących wokół Ziemi znajduje się w LEO., Satelity wykonane do komunikacji korzystają z niższego opóźnienia propagacji sygnału do LEO. To mniejsze Opóźnienie propagacji skutkuje mniejszym opóźnieniem. Bycie bliżej ziemi ma oczywistą korzyść dla wielu typów satelitów obserwacyjnych ziemi, rozwiązując mniejsze obiekty z większą szczegółowością.
satelity LEO są na ogół mniej kosztowne, ponieważ wymagają znacznie mniejszej mocy rakietowej. W porównaniu z geosynchronicznymi satelitami orbitującymi na 36 000 km, LEO podróżuje przez znacznie gęstszą atmosferę, a tym samym doświadcza znacznie większego oporu aerodynamicznego., Oznacza to, że potrzebują więcej mocy, aby podróżować z większymi prędkościami i wprowadzać poprawki, aby utrzymać swoje niższe orbity. Jeśli geosynchroniczne satelity orbitują w czasie z obrotem Ziemi na około 3,06 x 103 metrów na sekundę, Satelita LEO może podróżować z prędkością 7,78 x 103 metrów na sekundę, orbitując wiele razy dziennie. ISS orbituje na 400 km i wykonuje pełny obrót wokół Ziemi co około 93 minuty.
satelity LEO mają znacznie mniejsze pole łączności z ziemią niż satelity na większej wysokości. Mają również szybszy obrót wokół Ziemi., Czynniki te wymagają konstelacji satelitów do działania w zgodzie dla niektórych zastosowań. Konstelacja to grupa satelitów pracujących w porozumieniu, rozmieszczonych w celu zapewnienia wymaganego zasięgu.
zasięg satelitów LEO kończy się tam, gdzie średnia orbita Ziemi (MEO) zaczyna się od 2000 km. MEO rozciąga się do granic orbity geostacjonarnej lub geosynchronicznej.
zobacz Wprowadzenie do satelitów LEO i GEO:
