Shogun, (Japoński: „barbarzyńca-quelling generalissimo”) w historii Japonii, władca wojskowy. Tytuł został po raz pierwszy użyty w okresie Heian, kiedy okazjonalnie był nadawany generałowi po udanej kampanii. W 1185 roku Yoritomo Minamoto przejął kontrolę militarną nad Japonią; siedem lat później przyjął tytuł sioguna i utworzył pierwszy bakufu, czyli siogunat (zob. okres Kamakury). Później Szogunowie Kamakura utracili realną władzę na rzecz rodziny Hōjō, pozostając władcami z imienia., Ashikaga Takauji otrzymał tytuł sioguna w 1338 roku i założył siogunat Ashikaga (zob. okres Muromachi), ale jego następcy cieszyli się jeszcze mniejszą kontrolą nad Japonią niż szogunowie Kamakura, a kraj stopniowo popadał w wojnę domową. Siogunat Ieyasu Tokugawy (zob. okres Tokugawy) okazał się najtrwalszy, ale przeważyła japońska skłonność do tytularnych władców, a z czasem rada starszych z głównych gałęzi klanu Tokugawa rządziła od tyłu., Ponieważ tytuł sioguna ostatecznie pochodzi od cesarza, stał się on punktem zbornym dla tych, którzy obalili siogunat w okresie odbudowy Meiji.
