Good Mood

Zaktualizowano 28 grudnia 2020 r.

medycznie zrecenzowane przez: Nicole Gaines, LPC

ta strona jest własnością i jest zarządzana przez BetterHelp, który otrzymuje wszystkie opłaty związane z platformą.

źródło: safety.af.,mil

Kiedy myślisz o tym, jak twój rodzic Cię wychował, wiele z tego, co pamiętasz, może być związane z ich stylem rodzicielskim. Gdy sam staniesz się rodzicem, rozwijasz swój styl, a to będzie częścią tego, co twoje dzieci zapamiętają. Zrozumienie stylów rodzicielskich i ich wyników może pomóc ci stać się bardziej samoświadomym i lepiej przygotowanym do bycia takim rodzicem, jakim chcesz być.

Co To jest styl Wychowawczy?

każdy rodzic rozwija swój sposób postępowania z dzieckiem., Istnieją cztery uznane style; ale ponieważ rodzice często używają różnych stylów rodzicielskich w różnym czasie, każdy rodzic ma swoją unikalną mieszankę stylów. Czym jest styl Wychowawczy?

definicja stylów rodzicielskich

styl rodzicielski to zestaw strategii, których używasz do wychowania dziecka. Badacze wymyślili cztery podstawowe kategorie stylu rodzicielskiego zwane stylami rodzicielskimi Baumrind. Każdy styl ma swoje unikalne cechy.,

rodzaje stylów rodzicielskich

cztery style rodzicielskie Baumrind to:

• autorytatywny
• Permissive/pobłażliwy
• Uninvolved/Neglectful
• autorytatywny/Disciplinarian

autorytatywny styl rodzicielski

źródło: flickr.com

Styl autorytatywny jest zwykle uważany za najbardziej pomocny dla dzieci w większości przypadków. Kiedy rodzice działają w autorytatywnym stylu, koncentrują się na pielęgnowaniu swoich dzieci. Wspierają je i chętnie reagują na ich potrzeby.,

Kiedy rodzice używają autorytatywnego stylu, wyjaśniają rzeczy swoim dzieciom i poświęcają czas na ich wysłuchanie. Rozmawiają ze swoimi dziećmi, chociaż mogą nie zgadzać się z nimi we wszystkich kwestiach. Są liderami i przewodnikami swoich dzieci, a także tymi, którzy ustalają ważne zasady. Zasady, które ustalają, nie są przesadne, ale są jasne i spójne.

autorytatywni rodzice oczekują wiele od swoich dzieci, ale pozwalają dzieciom pomóc w wyznaczaniu własnych celów., Zamiast pchać swoje dzieci poza to, co mogą rozsądnie zrobić, często komunikują się z nimi, aby pomóc im osiągnąć.

przykład 1

wyobraź sobie, że rodzic chciałby, aby dziecko zaangażowało się w zajęcia pozalekcyjne. Jeśli rodzic działa w trybie autorytatywnym, rozmawia z dzieckiem o tym, jakiego rodzaju aktywność chciałby wykonać. Po wysłuchaniu opinii dziecka decydują, czy jest to dobra opcja dla ich dziecka. Opowiadają dziecku swoją decyzję i wyjaśniają, dlaczego wybrało tę opcję.,

autorytatywny rodzic może zapytać dziecko, w jaki sposób może pomóc mu zacząć. Upewniają się, że dziecko ma to, czego potrzebuje do aktywności i rozmawiają z nim często o swoich postępach po ich rozpoczęciu.

przykład 2

w tym przykładzie nastolatek potajemnie opuścił szkołę. Autorytatywny rodzic dowiaduje się o tym i idzie do Nastolatki, aby porozmawiać o tym, co się stało i dlaczego dokonali tego wyboru. Rodzic słucha nastolatka, ale także wyjaśnia, dlaczego jest rozczarowany i musi ustalić limity.,

wcześniej w życiu nastolatka rodzic poinformował już dziecko, że zawsze musi iść do szkoły, chyba że ma pozwolenie na nieobecność. Tak więc nastolatek nie jest zaskoczony, gdy rodzic wyjaśnia konsekwencje swoich działań. Rodzic upewnia się, że dziecko poniesie konsekwencje.

konsekwencje autorytatywnego rodzicielstwa

źródło: rawpixel.,com

Te dzieci często mają następujące cechy:

• niezależny
• Wesoły
• wychodzący
• energiczny
• Samokontrolowany
• zainteresowany poznaniem swojego świata
• Spółdzielczy
• skupiony na osiągnięciach

Permissive lub pobłażliwy styl rodzicielski

ktoś, kto rodzi w stylu Permissive jest zazwyczaj ciepły i miły za nich., Jednak nie wyznaczają dla nich limitów ani nie mają żadnych zdecydowanych oczekiwań co do dobrego zachowania. Mogą nie wiedzieć, co robi ich dziecko i mogą nie być świadomi, czy dziecko wykazuje dojrzałość odpowiednią do ich wieku. Rodzic i dziecko wydają się bardziej przyjaciółmi.

przykład 1

zaczyna się rok szkolny, a dziecko wraca do domu z formularzem do wypełnienia, aby wybrać zajęcia pozalekcyjne. Rodzic permisywny może zajrzeć na arkusz i powiedzieć dziecku, jak zabawna byłaby czynność.

Jeśli jednak dziecko mówi, że nie chce tego robić, rodzic mówi, że jest w porządku., Jeśli nie chcą tego zrobić, nie muszą. Nie próbują dowiedzieć się, dlaczego ani rozmawiać z dzieckiem o tym, dlaczego warto się zaangażować. Po prostu to upuszczają.

przykład 2

jest to sytuacja, w której nastolatek opuszcza szkołę. Rodzic się dowie. Mogą, ale nie mogą powiedzieć nastolatkowi, że odkryli, że nie byli w szkole. Jeśli je o to zapytają, pozwalają dziecku kontrolować rozmowę. Mogą im powiedzieć, że to, co zrobili, było złe, ale nawet jeśli to zrobią, nie wytrzymają.

nie nakładają kar ani konsekwencji., Nie podejmują żadnych działań, aby uchronić dziecko przed ponownym pominięciem lub nawet pokazać to, jeśli uważają, że to ważne. Chcą, aby ich dziecko je lubiło, więc nie naciskają.

konsekwencje Permisywnego rodzicielstwa

źródło: rawpixel.com

Kiedy rodzic w większości permisywny wychowuje dziecko, nie uczy się wyznaczać granic. Mogą działać impulsywnie i wykazywać niewielką samokontrolę. Jednocześnie mogą starać się kontrolować innych. Zazwyczaj są one bezcelowe i zazwyczaj nie koncentrują się na osiągnięciach. Często są zbuntowani.,

Uninvolved or Neglectful Parenting Style

osoby z Uninvolved parenting style nie reagują na potrzeby swojego dziecka. Nie są dostępne, gdy ich dziecko ich potrzebuje. Mogą nawet wydawać się odrzucać swoje dziecko. Uninvolved styl rodzicielstwa jest taki sam jak zaniedbany styl rodzicielstwa.

przykład 1

w sytuacji, gdy szkoła wysyła do domu Informacje o zajęciach, niezainteresowany rodzic prawdopodobnie nawet nie spojrzy na arkusz. Nie pytają dziecka, czy chce wykonać jakąś czynność, ani nie zwracają na to uwagi, aby zauważyć jego potrzebę.,

jeśli dziecko zdecyduje się wykonać tę czynność, rodzic nie upewnia się, że ma potrzebne zapasy lub transport, aby dostać się do domu. Albo dziecko nie może nadążyć, albo ktoś inny wchodzi, aby zapewnić te rzeczy. Jeśli ktoś przejmuje te obowiązki rodzicielskie, dziecko może się z nimi związać i postrzegać je jako wzór do naśladowania, niezależnie od tego, czy jest to dobry pomysł, czy nie.

przykład 2

jeśli dziecko nieumarłego rodzica ominie szkołę, rodzic zazwyczaj nie odpowiada w ogóle. Jedynym wyjątkiem byłoby, gdyby działania dziecka miały konsekwencje dla rodzica.,

konsekwencje

Kiedy dziecko otrzymuje głównie zaniedbane rodzicielstwo, ma tendencję do myślenia, że coś jest z nim nie tak. Ich samoocena jest niska i mają małą pewność siebie.

źródło: .com

autorytarny lub Dyscyplinarny styl rodzicielstwa

rodzic działający w stylu autorytarnym jest surowym dyscyplinarnym., Rzadko wyjaśniają, dlaczego ustalają zasady, które tworzą, ale oczekują, że dziecko będzie wyraźnie przestrzegać ich zasad. Oczekują, że ich dziecko zrobi to, co chce i zrobi to doskonale. Kiedy dziecko nie udaje się ich zaspokoić, karzą je.

przykład 1

gdy dziecko przynosi do domu listę czynności do wyboru, rodzic mówi mu, które z nich musi wykonać. Nie słuchają, by dowiedzieć się, czego chce dziecko. Ustalają również zasady uczestnictwa i uczestnictwa w zajęciach., Oczekują, że dziecko będzie się wyróżniało w tej aktywności, nawet jeśli nie pielęgnuje ich ze zrozumieniem lub wsparciem.

przykład 2

jeśli nastolatek autorytarnego rodzica pomija szkołę, rodzic natychmiast przechodzi prosto na karę. Mogą ich o tym pouczać. Nawet jeśli zapytają ich, dlaczego uciekli, prawdopodobnie nie chcą wiedzieć. Nie słuchają ani nie negocjują, bez względu na powód Nastolatka. Nie są zainteresowani.

konsekwencje

dzieci wychowywane przez autorytarnych rodziców mają tendencję do lęku. Zwykle mają niską samoocenę., Mogą być nieśmiałe i mają słabe umiejętności społeczne. Jeśli dziecko chce pokazać komuś, że je kocha, jego odpowiedzią jest być mu posłusznym. Kiedy są z dala od autorytarnego rodzica, istnieje ryzyko, że źle się zachowują w buncie lub nigdy naprawdę się nie wyrażają.

używanie mieszanek stylów rodzicielskich

jak wspomniano wcześniej, większość rodziców używa kombinacji stylów. Może to być pomocne w radzeniu sobie z różnymi sytuacjami w odpowiedni sposób.

źródło: .,com

na przykład, jeśli dziecko może wykonać zajęcia po szkole, prawdopodobnie będzie miało najlepszy wynik, jeśli ich rodzic używa autorytatywnego stylu rodzicielskiego, pozwalając im mieć wkład przed podjęciem ostatecznej decyzji. Jednak w drugim scenariuszu rodzic może zrobić najwięcej dobrego dla swojego dziecka, stosując podejście autorytarne, ale z dodatkiem lepszej komunikacji.

chociaż używanie różnych stylów wychowawczych może być zdrowe, ważne jest, abyś upewnił się, że Twoje dziecko wie, czego może od ciebie oczekiwać. Potrzebują spójnych zasad i konsekwencji., Należy je również pielęgnować i wspierać. To nawet w porządku, aby pobłażać dziecku w rzadkich przypadkach.

choć bycie „rodzicem helikopterem” może być szkodliwe, w zdrowym wychowaniu nie ma miejsca na niezaangażowane style rodzicielskie. Zamiast tego najlepiej jest pozwolić na niezależność, gdy jest to możliwe, bez porzucania lub zaniedbywania dziecka.

Co zrobić, jeśli martwisz się o swój styl rodzicielski

jakiego rodzaju stylu rodzicielskiego zwykle używasz? Jeśli nie masz pewności, zastanów się, w jaki sposób komunikujesz się z dzieckiem i poprawiaj je., Możesz czuć, że możesz zrobić lepszą pracę, jeśli lepiej rozumiesz rodzicielstwo. Możesz nawet martwić się o to, co może się stać, jeśli kontynuujesz swój obecny kurs.

źródło: rawpixel.com

zmiana na zdrowszy styl rodzicielstwa może być bardzo pomocna dla Twojego dziecka, a także dla relacji z nim. Dokonanie tej zmiany rzadko jest łatwe. Rozmowa z terapeutą może pomóc Ci nauczyć się umiejętności rodzicielskich, takich jak komunikacja, NEGOCJACJE i samokontrola., Kiedy rozmawiasz z licencjonowanym doradcą w ReGain for online therapy, mogą pomóc ci zidentyfikować twój unikalny styl rodzicielski i udoskonalić go, abyś dawał dziecku to, czego potrzebuje, kiedy tego potrzebuje. Być może byłeś na złej drodze wcześniej, ale z pomocą możesz wychować swoje dziecko, aby było silnym, niezależnym i troskliwym DOROSŁYM.