upadek Ikara
pycha, w greckiej tragedii, jest nadmierną dumą lub sprzeciwem wobec bogów, prowadzącą do nemezis. Apodyktyczna duma, która prowadzi ludzi do podążania ścieżką lub projektami, które prowadzą do pewnego samozniszczenia. W greckim dramacie pycha to mniej więcej nemezis. Jest to lekcja wyciągnięta i przedstawiona w dramacie: pojęcie pychy w dramacie greckim to upadek potężnego, zbyt dumnego człowieka. W tym sensie pycha jest zbrodnią władzy., Pycha to skrajna duma lub pewność siebie indywidualnego charakteru. co, gdy obraża bogów, ta postać jest zazwyczaj surowo karana. Pycha to arogancja w słowie, uczynku i myśli. Na przykład pychą jest utrzymywanie lub utrzymywanie uparcie postawy, która sprzeciwia się lub ignoruje, powiedzmy, proroctwa, rady lub oświadczenia wyroczni delfickiej. Głównym znaczeniem pychy jest czynienie czynów i myślenie myśli bardziej niż zwykły śmiertelny człowiek powinien robić i myśleć, okazując tym samym bezbożność wobec bogów., Inne wyraźne przykłady pychy to „Xerxes” i „Darius” pycha w „Aeschylus” Persae. A król Kreon w Antygonie Sofoklesa.
pycha to grzech arogancji i pychy. Bogactwo i pycha są często połączone ze sobą. Pycha prowadzi bohaterów do łamania boskich praw. Pycha jest skandaliczną bezczelnością lub bezbożnością i nie czyniąc honoru należnego bogom. Pycha jest karana przez bogów. Sokrates został stracony za asebeię lub bezbożność wobec bogów.,
grecki teatr tragiczny jest zasadniczo dramatem sądowym, w którym publiczność jest zaproszona do oceny, jak winny pychy był bohater lub protagonista w sztuce i do podjęcia decyzji, czy kara wymierzona im była tylko za popełnioną zbrodnię. W tej roli członkowie publiczności pełnią rolę jurorów. W rzeczywistości Teatr uczył obywateli starożytnych Aten, jak wykonywać jeden z najważniejszych obowiązków obywatelskich w demokratycznym państwie.
Atë (ἄτη) – grecka bogini psot, złudzeń, ruin i szaleństwa.,
Księga Przysłów, 16:18
Księga Przysłów 16-18 Duma idzie przed zniszczeniem, wyniosły duch przed upadkiem.
Antonim pychy: sophron
bycie zdrowym umysłem, przy zdrowych zmysłach. Ograniczanie własnych pragnień i impulsów, samokontrolowanie, umiarkowanie, rozważne, rozsądne. Pycha jest sposobem zachowania, wynikającym ze stanu umysłu. Człowiek, który jest sophronem, nie będzie zachowywać się pychliwie, odwrotnie człowiek, który zachowuje się pychliwie, nie może być sophronem. Pycha i sophrosune można uznać za antytetyczne.
