Turcja, jeden z dwóch gatunków ptaków klasyfikowanych jako członkowie rodziny Phasianidae lub Meleagrididae (rząd Galliformes). Najbardziej znany jest indyk Zwyczajny (Meleagris gallopavo), rodzimy ptak myśliwski z Ameryki Północnej, który został szeroko udomowiony na stół. Innym gatunkiem jest Agriocharis (lub Meleagris) ocellata, okaleczony Indyk. W przypadku niepowiązanych, ale podobnych ptaków, zobacz: bustard (Turcja Australijska), megapode (Turcja szczotkowa) i snakebird (Turcja wodna).,
© Bruce MacQueen/Fotolia
udomowienie indyka zwyczajnego zostało prawdopodobnie zapoczątkowane przez Indian prekolumbijskiego Meksyku. Ptaki po raz pierwszy zostały zabrane do Hiszpanii około 1519 roku, a z Hiszpanii rozprzestrzeniły się w całej Europie, docierając do Anglii w 1541 roku. Kiedy ptak stał się popularny w Anglii, przeniesiono do niego nazwę Indyk-kogut, dawniej używaną dla perliczek islamskich (lub „tureckich”) ziem. Angielscy koloniści w XVII wieku wprowadzili do Wschodniej Ameryki Północnej wyhodowane w Europie szczepy z Turcji., Indyki były hodowane głównie ze względu na pięknie ubarwione upierzenie aż do około 1935 roku, po czym nacisk hodowlany zmienił się na ich właściwości mięsne.
rasy indyka pospolitego występujące dziś w Meksyku oraz w południowo-wschodnich i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych różnią się nieznacznie oznaczeniami piór i kolorem zad, ale wszystkie są zasadniczo ciemne, z opalizującym brązem i zielonym upierzeniem. Dorosłe samce mają nagą, silnie karbowaną (wyboistą) głowę, która jest zwykle jasnoczerwona, ale zmienia się w białą, pokrytą jasnoniebieską, gdy ptaki są podekscytowane., Inne cechy wyróżniające indyka zwyczajnego to długi czerwony mięsisty ornament (zwany snood), który wyrasta z czoła nad dziobem; mięsisty wattle rosnący z gardła; Kępka grubych, czarnych, przypominających włosy piór (znanych jako broda) wystających z piersi; i mniej lub bardziej widoczne ostrogi nóg. Samiec indyka, lub gobbler, lub tom, może mieć 130 cm długości i ważyć 10 kg (22 funty), chociaż średnia waga jest mniejsza. Samice indyków lub kur zazwyczaj ważą tylko o połowę mniej niż samce i mają mniej brodawkowatych głów niż samce., Udomowione szczepy indyka zwyczajnego, opracowane dla ich delikatnego smaku, mogą być znacznie cięższe.
Encyclopædia Britannica, Inc.,Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
pieczony indyk w wielu krajach europejskich od dawna jest zwyczajowym daniem świątecznym. W Stanach Zjednoczonych ptak jest szczególnie związany ze Świętem Dziękczynienia. Produkcja indyka ma tendencję do sezonowego, choć w Stanach Zjednoczonych i niektórych innych krajach gotowy do gotowania chudego indyka bez kości jest dostępny w rolkach o każdej porze roku.
dziki indyk preferuje lasy w pobliżu wody. Zjada nasiona, owady i okazjonalnie żabę lub jaszczurkę. Gdy jest zaniepokojony, może szybko uruchomić się do pokrycia. Może latać silnie tylko na krótkich dystansach (około 0,4 km lub 0,25 mili). Wcześniej osłabiony pod presją łowiecką, M. gallopavo powrócił dobrze w ramach różnych państwowych programów zarządzania zwierzyną w Stanach Zjednoczonych.
podczas pokazu zalotów samiec rozkłada ogon, opada skrzydłami i trzęsie piórami, chowa głowę, rozpędza się i wydaje gwałtowne odgłosy. Składa harem, a każda kura składa 8-15 brązowo nakrapianych jaj w zagłębieniu w ziemi. Młode (pisklęta) wykluwają się po 28 dniach.
okaleczony indyk z Ameryki Środkowej jest mniejszy od „M. gallopavo”., Ma niebieską głowę z czerwono-żółtymi guzkami, jasnymi piórami, prawie pawimi, a oprócz długiego Billa, żółtą gałką na koronie. Nigdy nie został udomowiony. Zobacz też: drób
chrisncami—iStock/Thinkstock
