ta dyskryminacja została zakazana w Indiach w 1955 roku. Ale uprzedzenia trwają do dziś. A historia życia Gidli jest pełna wspomnień fanatyzmu i wstydu.
każda Kasta w Indiach jest podzielona na różne subkasty, a ta, z której pochodzi Gidla, nazywa się Mala.
ale Gidla był jednym ze szczęśliwszych Nietykalnych., Jej rodzice byli z klasy średniej, kształcili się w szkołach założonych przez kanadyjskich misjonarzy. Uczęszczała także do jednej z tych szkół i w młodym wieku dostrzegała podziały między uczniami.
„szkoła miała Nietykalnych uczniów ze wsi. Zostali zmuszeni do siedzenia na podłodze. Zostali stworzeni, by nie wchodzić w interakcje z nikim. Zostali zmuszeni do zamiatania terenu i czyszczenia naczyń w kompleksie.”
Gidla miała szczęście i dzięki wykształceniu rodziców była chroniona przed złym traktowaniem. Ale kiedy opuściła swoje małe miasteczko, aby studiować fizykę na studiach, edukacja rodziców już jej nie chroniła.,
w końcu mówi: „w Indiach twoje życie to twoja kasta. Twoja kasta to twoje życie.”
była jedna dziewczyna w mojej klasie i po prostu mnie nienawidziła. Powiedziała: „kichasz na mnie. Siedzisz obok mnie. Trzymaj się ode mnie z daleka. A kobieta w końcu powiedziała, że nie mogę siedzieć z tym nietykalnym w tej samej klasie. Więc odeszła i odeszła.”
co szósty Indianin jest Dalitem lub nietykalnym. A czasami, jak mówi Gidla, złe traktowanie i dyskryminacja stają się tak złe, że niektórzy uciekają się do samobójstwa.
w zeszłym roku doktorant powiesił się w pokoju w akademiku., Zostawił notatkę, w której czytamy: „moje narodziny są moim śmiertelnym wypadkiem. Nigdy nie odzyskam samotności z dzieciństwa.”
w ciągu ostatniej dekady co najmniej 22 innych studentów Dalit z najlepszych uniwersytetów popełniło samobójstwo.
gidla zerwała z życiem jako nietykalna w latach 90., kiedy przeprowadziła się do Nowego Jorku.
na początku trzeba było jakoś przystosować się do życia w USA. Gidla mówi, że lata upokorzeń i dyskryminacji odcisnęły na niej piętno. Musiała się przyzwyczaić do tego, że w Stanach jej kasta nie definiuje jej.,
mówi, że czasami nieświadomie zwracała się do starych, uległych nawyków.
„przyjechałam tutaj, miałam białych chłopaków i wiesz, byłam z nimi intymna, a jednak kiedy chciał się podzielić moim jedzeniem, czułam się bardzo niekomfortowo, ponieważ zamierzam go zanieczyścić. Powiedziałem, że nie. Nie. Nie. Nie jedz tego jedzenia, bo go dotknąłem. Był bardzo smutny i przerażony.”
Kiedy powiedziała swoim amerykańskim przyjaciołom, że nie wolno jej pić z tej samej fontanny, co jej koledzy z wyższej kasty, byli zszokowani.,
„nie tylko Amerykanie, wszyscy Nie-Indianie w Ameryce traktują mnie jak Indianina. Po prostu zwykły Indianin ” – mówi. „Nie oznacza to, że Ameryka jest wspaniałym miejscem wolnym od uprzedzeń, bigoterii i nienawiści. Ale oni nie mają kastowych uprzedzeń, więc ja jestem narażony na jedno uprzedzenie mniej.”
jedna mniej uprzedzeń oznaczała, że może się rozwijać — i ma. Oprócz pomocy nowojorczykom w codziennym poruszaniu się po mieście, Gidla jest teraz autorem.
jej pamiętnik „Mrówki wśród słoni” został opublikowany w zeszłym miesiącu.,
Gidla zebrała materiał na ten temat — zweryfikowała rodzinne historie z mamą i wujkiem, zarówno w Indiach.
na razie mówi, że cieszy się, że jej książka ożyje, ale nie spodziewa się, że położy kres trudnej sytuacji Nietykalnych w Indiach.
„ludzie będą o tym Czytać. „Och, jest taka zła rzecz w Indiach”, zdadzą sobie sprawę. Może jeden lub dwa z nich może ” Och, co powinienem zrobić? Do kogo mam dołączyć, by walczyć z tego rodzaju niesprawiedliwością?”Ale ogólnie to wszystko nie pomoże zmienić stanu Nietykalnych.,”
w lipcu nie dojdzie do wyborów nietykalnego prezydenta.
Ale to nie powstrzymuje jej przed podzieleniem się swoją historią ze światem. Bo w USA Gidla nie wstydzi się tego, kim jest.
nie jest już nietykalna.
