w czerwcu 1964 roku prezydent Lyndon Johnson wybrał Williama Westmorelanda, wybitnego weterana II Wojny Światowej i wojny koreańskiej, na dowódcę amerykańskiego dowództwa pomocy wojskowej w Wietnamie (MACV). W ciągu następnych czterech lat generał kierował znaczną częścią amerykańskiej strategii militarnej podczas wojny w Wietnamie, kierując gromadzeniem wojsk amerykańskich w regionie z 16 000 do ponad 500 000. Jego strategia wyniszczenia miała na celu zadanie ciężkich strat siłom Wietnamu Północnego i Viet Cong przy użyciu wyższych sił amerykańskich., siły ognia, ale spowodowało kosztowny PAT do końca 1967 roku. Ambitna ofensywa Tet wroga na początku 1968 roku rzuciła poważne wątpliwości na twierdzenia Westmoreland o postępach w wysiłkach wojennych, nawet jeśli wezwał on do około 200 000 żołnierzy. Rosnące nastroje antywojenne na froncie wewnętrznym doprowadziły prezydenta Johnsona do powstrzymania ataków bombowych na Wietnam Północny w marcu 1968 roku, a w czerwcu zastąpił Westmorelanda na stanowisku dowódcy MACV., Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Westmoreland odpierał krytykę swojego przebiegu wojny (w tym pozew o zniesławienie przeciwko CBS News) i stał się oddanym zwolennikiem weteranów Wietnamu.
William Westmoreland urodził się w 1914 roku w pobliżu Spartanburga w Karolinie Południowej, w rodzinie, której przodkowie walczyli w wojnie o niepodległość i służyli w armii Konfederacji podczas wojny secesyjnej. Otrzymał powołanie do Amerykańskiej Akademii Wojskowej w West Point i ukończył ją w 1936; jego koledzy kadeci nazywali go ” Westy.,”Jako młody oficer terenowy, Westmoreland poznał i poślubił Katherine Van Deusen, a para miała troje dzieci.
podczas II Wojny Światowej Westmoreland walczył dzielnie z batalionem w Afryce Północnej i na Sycylii.był szefem sztabu 9 dywizji armii amerykańskiej, gdy wkroczyła do Niemiec w 1944 roku. Brał udział w wojnie koreańskiej, jako dowódca 187 Pułku Piechoty. W 1955 roku 42-letni Westmoreland został awansowany na generała majora, stając się najmłodszym człowiekiem, który osiągnął ten stopień w armii USA., W 1958 został dowódcą 101 Dywizji Powietrznodesantowej, a dwa lata później został inspektorem West Point. Kilka miesięcy po zamachu na Kennedy ' ego, nowo otwarty prezydent Lyndon Johnson wybrał Westmorelanda do Wietnamu jako zastępcę generała Paula Harkinsa, ówczesnego szefa amerykańskiego dowództwa pomocy wojskowej w Wietnamie (MACV). W czerwcu 1964 został pełnoprawnym czterogwiazdkowym generałem i zastąpił Harkinsa na stanowisku dowódcy sił amerykańskich w Wietnamie.,
Westmoreland and the Strategy of Attrition
Kiedy Westmoreland przybył do Wietnamu w 1964 roku, Stany Zjednoczone miały około 16 000 żołnierzy w regionie. Od razu opowiedział się za zwiększeniem amerykańskiej obecności wojskowej w Wietnamie Południowym, argumentując, że eskalacja była niezbędna, aby zapobiec upadkowi niestabilnego rządu Sajgonu pod groźbą komunistycznych sił północnego Wietnamu (NVA) i Narodowego Frontu Wyzwolenia (NLF) (szyderczo znanego jako Viet Cong)., W sierpniu 1964 roku północnokaukaskie kanonierki zaatakowały Amerykańskie Niszczyciele w Zatoce Tonkinie, a liczba amerykańskich wojsk lądowych w Wietnamie przekroczyła 500 000.
począwszy od 1965 roku, Westmoreland wysłał dużą liczbę żołnierzy do operacji „Szukaj i niszcz” przy użyciu helikopterów i zaawansowanej broni, aby znaleźć i zabić siły Viet Cong. Strategia Westmoreland w Wietnamie zależała od wyższości amerykańskiej siły ognia, w tym intensywnych bombardowań lotniczych regularnych jednostek wroga., Celem nie było zajęcie i utrzymanie terytorium, ale zadanie większych strat, niż siły komunistyczne mogły ponieść. „Wojna na wyniszczenie” Westmorelanda przeoczyła umiejętności wroga w walce nieregularnej lub partyzanckiej i drastycznie niedoceniła nacjonalistyczny zapał i wolę walki, które motywowały siły Wietnamu Północnego i Viet Cong. Podobnie jak wielu amerykańskich urzędników, Westmoreland na ogół nie dostrzegał wysiłków wojennych w Wietnamie Północnym–namiętnej walce nacjonalistycznej – i postrzegał Ho Chi Minha i jego zwolenników jako zwykłe marionetki kontrolowane przez komunistycznych gigantów Chin i Rosji.,
Westmoreland i skutki ofensywy Tet
we wrześniu 1967 roku, kiedy siły północno-Wietnamskie i Viet Cong rozpoczęły serię ataków na Amerykańskie garnizony (zwłaszcza bazę morską w Khe Sanh). Westmoreland postrzegał to jako pozytywny rozwój sytuacji, ponieważ wróg w końcu angażował się w otwartą walkę. Po tym, jak siły amerykańskie i Południowowietnamskie zadały ciężkie straty, w tym około 90 000 zabitych wśród sił NVA i NLF, Westmoreland poinformował Johnsona, że koniec wojny był w zasięgu wzroku, ponieważ komuniści nie mogli zastąpić ludzi, których stracili., Jednak ambitna ofensywa Tet, skoordynowana seria zaciętych ataków na ponad 100 miast i miasteczek w Wietnamie Południowym, które 31 stycznia 1968 roku (Księżycowy Nowy Rok) obaliły roszczenia Westmoreland o postęp. Mimo że siły amerykańskie i Południowowietnamskie zdołały odeprzeć ataki Tet, było jasne, że wojna jest daleka od końca.
wraz ze wzrostem nastrojów antywojennych na froncie domowym administracja Johnsona straciła zaufanie do strategii Westmoreland na wyniszczenie i jej szans na zwycięstwo w Wietnamie., Oblegany prezydent odrzucił prośbę Westmorelanda o 200 000 żołnierzy i odwołał go do Waszyngtonu, aby służył jako szef sztabu armii USA. Generał Creighton W. Abrams, zastępca dowódcy Westmoreland, zastąpił go na stanowisku szefa MACV.
życie i kariera Westmorelanda po Wietnamie
wpływ Westmorelanda był ograniczony w administracji Richarda Nixona, a on zrezygnował z armii USA w 1972 roku. Powrócił do Karoliny Południowej, gdzie bezskutecznie ubiegał się o nominację Republikanów na gubernatora w 1974., W 1976 roku generał opublikował swój pamiętnik, ” a Soldier Reports.”Po tym, jak dokument CBS News,” The Uncounted Enemy, ” twierdził, że Westmoreland świadomie fałszywie przedstawiał siły wroga przed ofensywą Tet, Westmoreland wniósł pozew o zniesławienie w wysokości 120 milionów dolarów przeciwko news network w 1982 roku. Ostatecznie wycofał się z rywalizacji, a obie strony odniosły zwycięstwo.
w latach następujących po USA, wycofując się z Wietnamu, Westmoreland stał się znanym publicznym zwolennikiem weteranów Wietnamu, prowadząc marsz do Vietnam Memorial w 1982 roku i Zgromadzenie około 200 000 weteranów w Chicago w 1986 roku. William Westmoreland zmarł w 2005 roku, w wieku 91 lat.
