Carter G. Woodson
Wczesne życie
Carter Godwin Woodson urodził się 19 grudnia 1875 roku w New Canton w hrabstwie Buckingham w stanie Wirginia. Urodził się w rodzinie dziewięciorga dzieci. Urodził się po dziesięciu latach zakończenia amerykańskiej wojny secesyjnej. Tak więc Woodson był z pokolenia, które dorastało w amerykańskim społeczeństwie, gdzie trudy i dyskryminacje spowodowane niewolnictwem były nadal żywe. Jak twierdzi autor, Robert Durden, dorastał w ” utrzymującym się cieniu niewolnictwa.,”Jego ojciec, James Henry Woodson, był zbiegłym niewolnikiem z plantacji niedaleko James River, w Richmond w stanie Wirginia. James Woodson uciekł po konflikcie z właścicielem, wstąpił do armii Unii, by walczyć o wolność czarnoskórych Amerykanów i zdobył wolność około 1864 roku. Po wojnie pracował jako stolarz i rolnik. Matka Cartera G. Woodsona, Anne Eliza Riddle, również była niewolnicą, ale „miała szczęście” na tyle, aby stać się literatem od swojej białej kochanki. Matka Woodsona nauczyła go i jego rodzeństwo czytać i pisać od najmłodszych lat., To dodatkowo wywołało pasję Woodsona do edukacji, a dzięki opowieściom rodziców i dziadków o niewolnictwie zainteresował się historią Afroamerykanów. Jego rodzice byli pobożnymi Baptystami. Dzieci Woodsona uczęszczały do szkółki niedzielnej w ich kościele, a także do jednoklasowej szkoły przez cztery miesiące w roku.
jako nastolatek musiał przerwać edukację, aby pracować i finansowo utrzymać rodzinę. W 1892 roku, w wieku siedemnastu lat, wyjechał do Zachodniej Wirginii, aby znaleźć pracę, aby utrzymać rodzinę., Najpierw pracował przy układaniu torów kolejowych, a następnie pracował jako górnik w hrabstwie Fayette. Podczas pracy w kopalni, czytał afroamerykańskie gazety weteranom Wojny Secesyjnej. W ten sposób kontynuował swoją edukację w nieformalny sposób, ucząc się wiele o historii wojny secesyjnej, polityce i ekonomii od weteranów i gazet, które im czytał.
Edukacja
Woodson kontynuował naukę w szkole średniej Douglass High School w Wirginii Zachodniej i ukończył ją w ciągu dwóch lat w wieku dwudziestu lat. Dr., Woodson uczęszczał do Berea College w latach 1897-1903. W pierwszym roku życia doświadczył trudności finansowych w opłaceniu szkoły w Berei, dlatego zrezygnował z pracy zarobkowej. Uczył dzieci górnika w szkole w Wirginii Zachodniej, a w 1900 roku pełnił funkcję dyrektora w afroamerykańskiej szkole średniej w Huntington w Wirginii Zachodniej. Jednak w 1901 powrócił do Berei jako Niepełny etat, aby ukończyć licencjat. Mieszkał i studiował w Berea w szczyt rasizmu i segregacji czarnych studentów ze względu na system segregacji Jim Crow., A po jego ukończeniu 1903 roku, wraz z upływem prawa dnia 1904 przyjmowanie afroamerykańskich studentów zmniejszyło się do 16 procent i wkrótce całkowicie przestał. Takie doświadczenia rasizmu i niesprawiedliwości doprowadziły Dr Woodsona do osiągnięcia swoich celów akademickich i zawodowych, aby stać się Afroamerykaninem o wielkim wpływie w XX-wiecznym społeczeństwie amerykańskim.
nawet po ukończeniu Berea College, Dr Woodson nie przestał kontynuować studiów wyższych. Podczas pobytu w Berei uczestniczył również w letnich sesjach organizowanych przez University of Chicago., W 1906 roku spędził semestr na Uniwersytecie na Sorbonie we Francji. W 1907 roku uczęszczał na University of Chicago, gdzie uzyskał kolejny Stopień licencjata wraz z tytułem magistra. Tematem jego pracy magisterskiej była historia Europy, choć początkowo chciał pisać o historii czarnych kościołów. W 1908 roku, aby” ugasić pragnienie ” edukacji, uczęszczał na Uniwersytet Harvarda, aby zdobyć Doktorat., Po ukończeniu pierwszego roku studiów na Harvardzie Woodson napotykał dwie przeszkody: najpierw musiał zdać egzaminy ogólne z historii Europy i Ameryki; po drugie, musiał ukończyć pracę doktorską. W 1910 roku zdał egzamin ogólny z historii Europy od pierwszej próby, a egzaminy z historii Ameryki od drugiej próby.
kolejne wyzwanie, przed którym stanął, było finansowe, ponieważ nie otrzymał stypendium, aby zapłacić za drugi rok. W ten sposób ubiegał się o posadę nauczyciela w szkołach publicznych w Waszyngtonie.,, a w lipcu 1909 został przyjęty do nauczania. Ta szczególna okazja do pracy nie byla powodem dla Dr Woodson, aby zrezygnowac z kontynuowania jego Doktorat stopniem; raczej, byla to szansa, aby zarobic wystarczajaco duzo pieniedzy, aby zaplacic za swoje studia doktoranckie, a takze szczesliwa okazja, aby wykonac prace doktoranckie w tym samym czasie w Bibliotece Kongresu. Tematem jego rozprawy doktorskiej było powstanie stanu Wirginia Zachodnia podczas wojny secesyjnej., Korzystał z rozległych zasobów w Bibliotece Kongresu, ale także zdobywał dodatkowe informacje od swoich sąsiadów i krewnych w Zachodniej Wirginii podczas swoich letnich wizyt. Pomimo ciężkiej pracy, początkowo Komisja Harvarda nie zatwierdziła jego dysertacji. Jednak w kwietniu 1912 roku, po kolejnej długiej ciężkiej pracy i rewizji badań dysertacji, Woodson stał się pierwszym i jedynym Afroamerykaninem, który otrzymał stopień doktora w dziedzinie historii. Jednak takie wyróżnienie służyło doktorowi Woodsonowi jako początek wielu innych akademickich przygód.,
kariera
Po uzyskaniu doktoratu, Dr Woodson kontynuował naukę w Waszyngtonie D. C. w 1911 roku rozpoczął nauczanie amerykańskiej historii, języka angielskiego, francuskiego i hiszpańskiego w Paul Laurence Dunbar High School – najlepszej szkole średniej dla Afroamerykanów. Uczył tam przez sześć lat, do 1917 roku.
przed uzyskaniem tytułu magistra i doktora, Dr Woodson pracował jako nauczyciel języka angielskiego na Filipinach., Ponieważ Filipiny znalazły się pod kontrolą Stanów Zjednoczonych po wojnie z Hiszpanią w 1898 roku, rząd amerykański wysłał uczonych i nauczycieli na wyspę, aby kształcili tubylców w języku angielskim. Dr Woodson od razu zainteresował się taką możliwością podróżowania, a także zarabiał lepszą pensję jako nauczyciel angielskiego w Manili, niż dyrektor szkoły w Wirginii Zachodniej lub Waszyngtonie D. C. Przez ponad dwa lata uczył filipińską młodzież umiejętności rolnictwa, zdrowia i języka angielskiego. Nawet pracując jako nauczyciel, sam był uczniem., Brał udział w specjalnych kursach językowych na Uniwersytecie w Chicago, a także zdobywał umiejętności językowe w języku hiszpańskim i francuskim. Jesienią 1907 roku Dr Woodson podróżował po Azji, Europie i Afryce w celach naukowych i powrócił do Stanów Zjednoczonych.
dążył do poświęcenia się edukacji amerykańskiej młodzieży, zarówno białej, jak i czarnej, na temat historii Afroamerykanów. Jego droga do zostania badaczem i badaczem historii afroamerykańskiej nie przebiegała bez przeszkód i wyzwań., Był świadkiem stereotypowych, niesprawiedliwych i przesadnych przedstawień Afroamerykanów i ich roli w historii Ameryki. W ten sposób dążył do nauczania prawdy o roli Afroamerykanów w historii Ameryki. Wraz z wieloma podobnie myślącymi afroamerykańskimi uczonymi i przyjaciółmi, Dr Woodson utworzył „historyczny sojusz”, który miał na celu edukowanie prawdziwej wersji historii afroamerykańskiej. Jednak 9 września 1915 roku ich sojusz przekształcił się i utworzył organizację o nazwie Association for the Study of Negro Life and History.,
udowodnił wielu zawodowych historyków i uczonych, którzy nie wierzyli wkładowi Afroamerykanów w historię Ameryki-w tym jego profesora Edwarda Channinga-że Afroamerykanie rzeczywiście odegrali znaczącą rolę w historii Ameryki. W ten sposób, podnosząc świadomość o afroamerykańskiej historii, Dr Woodson stał się znany jako ojciec czarnej historii.
w 1916 roku Dr Woodson założył Journal of Negro History, który publikował artykuły kilku znanych i szanowanych Afroamerykanów, takich jak Charles H., Wesley, W. E. B. Du Bois i Marcus W. Jernegan. Dr Woodson pracował jako profesor historii i dziekan school of Liberal Arts na Howard University. W 1920 opuścił Howard University, by pracować jako dziekan w West Virginia Collegiate Institute. Tam, począwszy od 1921, Dr Woodson stworzył Associated Publishers Inc. dałoby to autorom afroamerykańskim więcej możliwości publikowania prac naukowych na temat ich kultury i historii. W 1922 przeszedł na emeryturę, ale nadal niestrudzenie pracował nad utrzymaniem Towarzystwa., Ponadto w ciągu dwudziestu lat ukończył i opublikował wiele własnych książek. Od 1936 r. ogół społeczeństwa, nauczyciele i studenci uzyskali dostęp i świadomość na temat historii Afroamerykanów za pośrednictwem miesięcznika Murzyński History Bulletin. Po jego śmierci wiele z tych organizacji i czasopism początkowo organizowanych przez dr Woodsona przeżywało trudności finansowe, ale zdołało pozostać aktywne do dnia dzisiejszego.
małżeństwo i lata późniejsze
Dr Woodson nie ożenił się. Jego intensywna aktywność w badaniach naukowych i edukacji stała się jego życiem., Robert Durden stwierdza, że w pewnym stopniu Dr Woodson był ” mężem jego pracy.”Oprócz pracy jako profesor, historyk, autor i redaktor, Dr. Woodson był również częścią ruchu praw obywatelskich. Był członkiem NAACP i National Urbal League. Brał udział w kampanii antylinchingowej i wspierał różne czarne organizacje.
Dr Woodson zmarł 3 kwietnia 1950 roku w Waszyngtonie. badania naukowe i badania afroamerykańskiej historii trwają długo po jego śmierci, jako dziedzictwo jego ciężkiej pracy i przykładnego życia., W całym kraju istnieją różne ośrodki akademickie i badawcze, stowarzyszenia, organizacje i instytuty, które nazwane na cześć Cartera G. Woodsona, a które podążają za celem dalszego promowania badań i Studiów nad historią i kulturą Afroamerykanów.
założony w 1926 roku przez dr Woodsona jako tydzień historii Murzynów; obecnie obchodzony corocznie w lutym jako miesiąc historii Murzynów, służy jako ciągłe przypomnienie wszystkich osiągnięć Afroamerykanów i wkładu w historię, kulturę i społeczność amerykańską., Co więcej, istnieją różne ośrodki i szkoły, muzea i organizacje w całym kraju, które są mu poświęcone. W 1974 roku National Council for the Social Studies ustanowiła Carter G. Woodson Book Award, przyznawaną autorom piszącym książki na tematy społeczne, etniczne i rasowe.
lista prac
najbardziej znaną książką Dr. Woodsona jest The Mis-Education of the Negro (1933). Nadal jest w druku.,
- the Education of the Negro prior to 1861: A History of the Education of the Colored People of the United States from the beginning of slavery to the Civil War. Nowy Jork: Putnam ' s, 1915. Repr. Ayer Co., 1968
- a Century of Negro Migration. Warszawa: ASNLH, 1918. Repr. Russell, 1969
- Historia Kościoła murzyńskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1921.
- Murzyn w naszej historii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1922.,
- Free Negro Owners of Slaves in the Unites States in 1830: Together with absentee ownership of slaves in the United States in 1830, ed. Asnlh, 1924; Repr. Negro Univ. Prasa.
- Wolni Murzyni głowy rodzin w Stanach Zjednoczonych w 1830 roku: wraz z krótkim traktowaniem wolnych Murzynów. Asnlh, 1925.
- Murzyńscy Oratorzy i ich oracje, wyd. Washington: Associated Publishers, 1926. Repr. Russell, 1969. PS663N4.W6
- the Mind Of The Negro as reflected in letters written during the crisis, 1800-1860, ed. Asnlh, 1926. Repr.,
- Murzyńscy twórcy Historii. Washington: Associated Publishers, 1928.
- mity afrykańskie wraz z przysłowiami-uzupełniający czytelnik składający się z baśni ludowych z różnych części Afryki. Przystosowane do użytku dzieci w szkołach publicznych. Washington: Associated Publishers, 1928.
- the Negro jako biznesmen, współautor z Johnem H. Harmonem, Jr. i Arnett G. Lindsay. Washington: Associated Publishers, 1929.
- Murzyński zarobek, współautor z Lorenzo J. Greene. Asnlh, 1930. Repr. AMS Press.
- wiejski Murzyn. Asnlh, 1930., Repr. Russell, 1969.
- błędna Edukacja Murzynów. Washington: Associated Publishers, 1933. Repr. AMS Press, 1972.
- Murzyński profesjonalista i społeczność: ze szczególnym uwzględnieniem lekarza i prawnika. Asnlh, Repr.1934
Johnson Reprints - Historia Murzyna reprints. Washington: Association Publishers, 1935.
- zarysowane Tło afrykańskie. Asnlh, 1936.
- afrykańscy Bohaterowie i bohaterki. Washington: Associated Publishers, 1939.
