dwukrotna laureatka Oscara, która rozpoczęła karierę na scenie, a później przeszła z kina na telewizję, była w Europie, aby otrzymać nagrodę, gdy została przyjęta do prywatnego szpitala na obrzeżach francuskiej stolicy.
wiadomość o śmierci Davis wywołała lawinę pochwał od innych aktorów i fanów filmu, którzy nazwali ją legendarną postacią w branży rozrywkowej.,
były prezydent Ronald Reagan, sam jednorazowy aktor, który pojawił się z Davisem w filmie z 1939 roku „mroczne zwycięstwo”, opisał ją jako jednego z „prawdziwych wielkich” biznesu Filmowego.
„dała nam jedne z najbardziej pamiętnych momentów w historii filmu i dotknęła nas w sposób, w jaki niewielu innych. Dla Bette aktorstwo było czymś więcej niż zawodem, to była sztuka-powiedział w sobotę Reagan w oświadczeniu.
„co za strata” – powtórzyła aktorka Olivia de Havilland, która współpracowała z Davisem w czterech filmach, w tym w 1964 roku „Hush . . ., Cicho Słodka Charlotte.”
” była niezwykłą osobą do pracy, wysoce profesjonalną, innowacyjną, błyskotliwą i szybką ” – powiedział De Havilland, który mieszka w Paryżu. „Była bardzo zdyscyplinowana. Myślałam, że ma wspaniałe cechy osobiste i bardzo ją lubiłam.”
w czasie swojej kariery Davis zagrała w 86 filmach, zdobyła dwie Nagrody Akademii jako Najlepsza aktorka i była nominowana do ośmiu kolejnych. Jej ostatnim filmem był „wieloryby sierpnia” z 1987 roku, film, który nakręciła, mimo że była w złym stanie zdrowia po dwóch udarach i walce z rakiem piersi.,
Kiedy Davis przybył do Europy trzy tygodnie temu, aby odebrać nagrodę na Festiwalu Filmowym w San Sebastian w północnej Hiszpanii, relacje prasowe mówiły, że aktorka dała brawurowy występ na konferencji prasowej. Nieskazitelna w czarnej sukni i kapeluszu z szerokim rondem, Davis żartowała nawet o jej rychłej śmierci.
„gdyby czekali trochę dłużej,” powiedziała o Festiwalu nagroda, „nie byłbym w stanie być tutaj, aby ją otrzymać.,”
zmarł w amerykańskim szpitalu
jednak przed powrotem do domu Davis zachorował i został zabrany do amerykańskiego szpitala na paryskich przedmieściach Neuilly. Jej śmierć została zgłoszona w sobotę w zwięzłym oświadczeniu.
„podczas podróży do Europy Zachodniej stan zdrowia Panny Davis pogorszył się” – powiedział rzecznik szpitala Philippe Duprat. „Została przyjęta do szpitala w październiku. 3. Zmarła wczoraj w wyniku choroby.”
jej adwokat, Harold Schiff, powiedział w Paryżu, że jego klient zmarł na raka., A we Francji, gdzie jej praca jest uwielbiana, śmierć Davis była na pierwszych stronach gazet.
w sobotnich wydaniach popołudniowych Gazeta Le Monde donosiła z zapartym tchem, że „stało się niemożliwe” i że „ekranowa suka o zbyt dużych oczach, ambitna pożeracz Hollywood, wilczyca” nie żyje.
„nie płacze się za Bette Davis” – kontynuowała z szacunkiem Gazeta. ” jeden ją pozdrawia.”
Greatest Salute
w 1977 roku Davis otrzymała coś, co mogło być jej największym salutem., W wieku 69 lat została pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Life Achievement Award Amerykańskiego Instytutu Filmowego.
„chyba . . . zdecydowali, „dajmy to damie” – powiedziała z rozkoszą po otrzymaniu zaszczytu.
jakaś dama.
Davis zagrał je wszystkie, od bitchy Southern belle w „Jezebel”, który zdobył jej drugi Oscar w 1939 roku, do umierającej bohaterki „Dark Victory” rok później, do frumpy Bronx housewife w „The catered Affair” w 1956 roku.,
ale dla wielu na zawsze byłaby Margo Channing, byłą pierwszoplanową aktorką filmu z 1950 roku, „wszystko o Ewie”, jej 61. filmu, z tą linią, która błyszczy w pamięci: „zapnijcie pasy, to będzie wyboista noc.”
zawsze pod kontrolą
niezależnie od roli, Davis była zawsze pod kontrolą, rafinując emocje inteligencją. Ale osobowość była lepsza niż suma jej części. Bardziej niż Uroda, miała styl, dowcip i zaciętą, nieubłaganą niezależność.,
te przenikliwe niebieskie oczy, fryzura page-Boya z ostrym ukosem grzywki, umiejętność używania papierosa jak broń lub berło, i krzykliwy głos—to stały się jej znakami towarowymi.
hodowla niezmiennie pokazywała, czy to na ekranie w zrzuceniu futra z norek, czy też, kiedy walczyła z tygrysicą-jak z szefami studia i reżyserami-o dobre role. W czasach, gdy kierownictwo studia zachowywało się jak wielcy Tatusiowie, osiągnęła własne wyzwolenie..,
Nigdy!”
dla Davis, jej reputacja była intensywną perfekcjonistką, która walczyła z potentatami studyjnymi i reżyserami filmowymi, przetrwała przeciętne filmy i odrzuciła wizerunek glamour, którego Hollywood często wymagało od swoich aktorek.
zamiast tego, Davis polegała na swoim rzemiośle i niezachwianej pewności siebie, aby zbudować karierę grając role od porywczych bohaterek do twardych złoczyńców.,
– Nie była wielką pięknością. wiedziała o tym-powiedziała w sobotę aktorka Angela Lansbury. „Była dla mnie wspaniałym wzorem do naśladowania. Po prostu zachęcała moje aspiracje, jako nie (bycie) wielką pięknością.”
pomimo czterech małżeństw—i romansów z kilkoma dość wybitnymi mężczyznami pomiędzy—Davis w późniejszych latach przyznał się do bycia samotnym.,
„być kobietą samemu jest absurdem”, powiedziała w 1982 roku, gdy miała 74 lata. „Nie zamierzałam stać się jedną z tych prim New England kobiet, które boją się seksu, nie chcą osiągnąć mojego obecnego wieku i nie doświadczyły wszystkiego . . . miałem pełne życie. Teraz znów jestem prawiczkiem, ale chyba dobrze zrobiłem dla małej jankeski.”
pod twardością była podatność. Czuła, że” wszystko o Ewie „uratowało jej życie,” zawodowo i osobiście., Kiedy to zrobiłem, potrąciła mnie ciężarówka, ta sama, która potrąciła Margo Channing . . . że miałem 40 lat. I Wiem, że Margo czuła, że każdy z tych lat ją bije.”
w swoim rozkwicie—od połowy lat 30.do końca II Wojny Światowej-Davis była najlepiej opłacaną kobietą w Ameryce. Była nazywana „pierwszą damą ekranu” i „czwartym bratem Warnera” i była stałym bywalcem nocy oscarowej. Była nominowana jako Najlepsza aktorka w 1939 („Dark Victory”), 1940 („The Letter”), 1941 („The Little Foxes”), 1942 („Now, Voyager”), 1944 („Mr., Skeffington”), a także w 1950 („All About Eve”), 1952 („The Star”) i 1962 („Whatever Happened to Baby Jane?”).
miała pewne żale
mimo licznych triumfów, miała pewne żale—pominięte Oscary i role. Chciała pierwszego Oscara za rolę Mildred, okrutnej kelnerki w „zniewoleniu człowieka” Somerseta Maughama (1934), ale zamiast tego zdobyła go jako pocieszenie w następnym roku za „niebezpieczną”, w której zagrała niezbyt miłą aktorkę.,
chciała takiego za rolę Judith Traherne, umierającej bohaterki w „mrocznym zwycięstwie”, która zakochuje się w swoim lekarzu, ale rok 1939 był rokiem „Przeminęło z wiatrem”, a drugi Oscar zdobyła dopiero rok wcześniej. Jej życiowym żalem było to, że mogła być Scarlett O ' Hara, ale odmówiła roli w sporze ze swoim szefem, Jackiem L. Warnerem.
„albo być Anną w” król i ja.,”
kiedy wróciła na Broadway po 22 latach w 1952 roku, była to „Two' s Company”, a następnie, dokładniej, „The Night of the Iguana” w 1961 roku.
w latach 70. zwróciła się do telewizji i zdobywała role showcase, więcej niż trzymając się z nowym pokoleniem aktorek. W 1979 roku zdobyła Emmy za „Strangers”, grając matkę oddalonej od siebie córki (Gena Rowlands), która wróciła do domu, by umrzeć.
przeżyła
do tego czasu wszyscy wiedzieli, że Davis to coś więcej niż zwykły ocalały. Wytrzymała.,
w ostatnich latach życia połączyła swoje dwa światy osobiste. Mieszkała w dużym kondominium w zachodnim Hollywood, które, z wyjątkiem szerokiego ekranu z Los Angeles, mogło przejść na domek w Maine. Była otoczona artefaktami swoich lat filmowych, a także ceramiką, cyną i porcelaną. Jak kiedyś powiedział jej adoptowany syn Michael W. Merrill, jej serce naprawdę należało do Nowej Anglii, gdzie zaczynała.
Bette Davis urodziła się jako Ruth Elizabeth Davis 5 kwietnia 1908 roku w Lowell w stanie Massachusetts., Została nazwana na cześć matki, którą Bette w późniejszych latach nazywała Ruthie. Jej córka powiedziała później, że Ruthie była jej dominującym wpływem, przynajmniej przez pierwsze małżeństwo.
jej ojciec, Harlow Morrell Davis, był rzecznikiem patentowym. Rodzice rozwiedli się, gdy Bette miała 7 lat. Miała młodszą siostrę, Barbarę.
pomimo sztywności ścisłego wychowania w Nowej Anglii, jej było stosunkowo szczęśliwe i wygodne dzieciństwo, a ona napisała o „tych gryzących zimnych białych dniach, kiedy Bobby i ja zjeżdżaliśmy w dół wzgórza za naszym domem na naszych tylnych stronach bez naszych sanek . . ., kuchnia błyszcząca, ruchliwa i oczekująca z kremem i ciastami owocowymi.”
wspaniała Kucharka
w późniejszych latach jej kuchnia stała się jej pociechą, schronieniem i została zapamiętana przez przyjaciół jako wspaniała kucharka.
ona i jej siostra zostali wysłani do szkoły z internatem, podczas gdy jej matka pracowała jako fotograf. W wieku 16 lat Bette wstąpiła do prestiżowej Akademii Cushinga w Ashburnham w stanie Massachusetts., gdzie po udziale w szkolnych teatrach postanowiła zostać aktorką.,
Po ukończeniu studiów w 1926 roku została zabrana przez matkę do Nowego Jorku, gdzie poznała Evę Lagallene, wówczas panującą na scenie. Lagallene nie był pod wrażeniem. Powiedziała początkującej aktorce, że jej stosunek do teatru był ” nie szczery. Jesteś lekkomyślną dziewczynką.”
próbując zaprzeczyć temu osądowi, Davis zapisał się do Akademii Dramatycznej w Nowym Jorku, a także krótko pracował w Rochester w sztuce ” Broadway. Reżyserem był George Cukor, który wkrótce stał się kolejną legendą Hollywood. Zwolnił ją.,
z firmy Cukor Davis udał się do Provincetown Players, firmy off-broadwayowskiej w Greenwich Village. Tam w 1929 roku w wieku 21 lat zagrała główną rolę w” The Earth Between”, dramacie, nieprawdopodobnym jak na tamte czasy, o kazirodztwie na farmie w Nebrasce. Brooks Atkinson napisał w „The New York Times”: „Panna Davis, która pojawia się po raz pierwszy w karierze zawodowej, jest urzekającą istotą, która gra w miękkiej, nieskazitelnej roli.”
pożądana rola Ibsena
następnie poszukiwała upragnionej roli Hedvig w „dzikiej kaczce” Ibsena.,”Davis nie dostał roli i został zdegradowany do roli usherette' a. Ale wytrwała i w ciągu następnych dwóch lat wystąpiła w ponad pół tuzina sztuk.
w 1930 roku w Hollywood Universal stało się jej pierwszym hollywoodzkim studiem. W ciągu nieco ponad roku nakręciła pół tuzina niezapomnianych filmów—trzy Dla Universal, trzy dla innych studiów, do których została wypożyczona – ale nic tak naprawdę nie działało na nią. Potentaci studia uznali, że ma ” seksapil fasolki szparagowej.,”
Davis mógłby powrócić na scenę na dobre, gdyby nie zadzwonił George Arliss, czołowy aktor tego okresu. Miał zagrać główną rolę w „człowieku, który grał Boga” i chciał, żeby zagrała w nim jedną z głównych ról. Widział ją na scenie i lubił jej pracę. Na mocy tego filmu z 1932 roku Warner podpisał z nią 11-letni kontrakt.
w ciągu następnych dwóch lat—do czasu „ludzkiej niewoli”—zagrała w 14 filmach, ale tylko kilka dało jej szansę pokazania swoich talentów. Wtedy zaczęła walczyć o dobre scenariusze, dobre role i dobrą obsadę., Ponieważ, jak później napisała, wcześnie zdała sobie sprawę, że potrzebuje dobrych ludzi, aby grać przeciwko.
rzeczywiście, dostała rolę „Bondage”, ponieważ namówiła młodego reżysera Pandro S. Bermana, który pracował dla RKO, aby ją przyjął.
awansowała do pierwszej rangi
z „Bondage” i „Dangerous”, jej pierwszym Oscarem, awansowała do pierwszej rangi hollywoodzkich aktorek, ale nigdy do nich nie należała. Początkowo reżyserzy chcieli ją przekonać, a nawet zmienić jej nazwisko. Bettina Dawes została zasugerowana; Davis opierał się., „Przez całe życie nie chcę być nazywana „między szufladami””.
przy wzroście 175 cm i wadze 112 kg z pewnością nie była blondynką o długich łodygach, choć na początku rozjaśniały jej włosy. Davis miał bardziej subtelną seksualność. O Crawfordach, Ścinaczach i Dietrichach napisała: „część mnie im zazdrościła. Były takie piękne. Wiedziałem, że to możliwe, z moimi ambicjami aktorskimi, a nie glamour, że nigdy nie dorównam ich popularności. Ale byłem sobą.,”
zauważyła również, że z biegiem lat przyciągała więcej ludzi do domów filmowych niż wszystkie sexpoty razem wzięte.”
Davis był czterokrotnie żonaty—z Hamiltonem O. Nelsonem Jr., ukochanym ze szkoły średniej, w 1932 roku; z Arthurem Farnsworthem, który prowadził New England inn, w 1938 roku; z Williamem Grantem Sherry, byłym zawodnikiem Laguna Beach w 1945 roku i aktorem Garym Merrillem w 1950 roku.
miała troje dzieci z tych małżeństw, w tym córkę, Barbarę Davis lub B. D., która urodziła się w 1947 roku.,
Córka Margot została uznana za poważnie uszkodzoną i musiała zostać wysłana do nowojorskiej placówki dla upośledzonych umysłowo. Później doszło do długotrwałej walki o opiekę nad Merrillem o ich adoptowanego syna, Michaela.
’Mother Goddam'
Through it all was her craft. Praca była jej ” najsurowszym przyjacielem.,”W wywiadach, w swojej autobiografii „the Lonely Life” z 1962 roku oraz w biografii, której była współautorką w 1974 roku, zatytułowanej „Mother Goddam” (obraz jednej z jej postaci, którą przyjęła za własną), był jej motywem przewodnim.
„moje pasje były zebrane jak palce, które tworzyły pięść”, napisała w 1962 roku. „Napęd jest dziś uważany za agresję; wiedziałem wtedy, że jest celem.”
przez ponad dekadę, od momentu otrzymania pierwszego Oscara, walczyła, nawet podrapała się biedna po brodzie, Weźmy pod uwagę, że” z ludzkiej niewoli ” była jej 22 rolą, „niebezpieczna” jej 28, A „Jezebel” jej 36.
Po „Dangerous”, kiedy ponownie zaoferowano jej to, co uważała za role drugoplanowe, przyjęła ofertę od angielskiego reżysera filmowego i Warner uderzył ją nakazem. Nie miała „prawa strajkować” w studiu, ani być wolnym agentem, jak baseballiści mieli stać się wiele lat później.
nastąpiła długa walka prawna, którą Davis przegrał—”to była Bette przeciwko Goliatowi”, wypowiedziała się dramatycznie., Ale w pewnym sensie wygrała wojnę, bo Warner przywrócił ją do lepszych ról. W 1939 roku wszystkie cztery jej filmy były sukcesem Krytycznym i kasowym.
zerwała z Warnerami
w 1948 roku zerwała z Warnerami na dobre. W ciągu następnych dziesięciu lat wystąpiła w 10 filmach, ale jej kariera wydawała się słabnąć. Davis jednak ożywił ją kilkoma popularnymi horrorami, w tym ” Whatever Happened to Baby Jane?”, gdzie zagrała obłąkaną, jednorazową dziecięcą gwiazdę.,
łącznie Davis nakręcił dziewięć filmów w latach 60.i pięć w latach 70., a także rozpoczął nową karierę w telewizji. Jednym z jej ostatnich filmów telewizyjnych był” Right of Way ” nakręcony dla Home Box Office, w którym zagrała z Jamesem Stewartem—po raz pierwszy te Gwiazdy filmowe grały razem.
„wydawała mi się idealną aktorką filmową” – wspominał w sobotę Stewart, nazywając Davisa ” cudownym, cudownym talentem.”
jednak zawsze była odrobina lekceważenia, nieoczekiwanego, w Bette Davis.,
w 1942 roku została pierwszą kobietą przewodniczącą Akademii Sztuk i Nauk filmowych, a następnie podkreślała, że odegrała główną rolę w nadawaniu małej statuetki przyznawanej co roku za osiągnięcia filmowe.
„Drugie imię Nelsona to Oscar.
historia jest czysta Davis
Jeśli historia była apokryficzna, to był też czysty Davis.
unikała imprez w Hollywood., Kręciła własne filmy, nazywając horror „Baby Jane „” dość zabawnym.”
” przypuszczam, że martwe ptaki z majonezem były trochę nieatrakcyjne. I martwy szczur.”
z nielicznymi wyjątkami wyszczekiwała też męskie ego, które czuła”. . . na początku był elephantine. Dodaj do tego kontrakt filmowy i wzbije się w kosmos na wieczną orbitę wokół siebie.”
ale przede wszystkim miała zdolność śmiania się z siebie., Pewnej nocy na występie jednej kobiety w Londynie ktoś z widowni niegrzecznie zawołał: „czy to pani prawdziwe włosy, Panno Davis?”
nie tracąc rytmu, Davis, który tego dnia miał na sobie perukę, zawołał: „tak jest. A to są moje prawdziwe oczy, moje prawdziwe zęby i moje prawdziwe cycki.”
Hollywood Canteen
w 1942 roku pomogła zorganizować Hollywood Canteen, która stała się schronieniem dla żołnierzy stacjonujących w południowej Kalifornii.,
miłośniczka zwierząt, założycielka i prezes klubu Tailwaggers, który opiekował się bezpańskich psów. Mieszkanka laguny pod koniec lat 50. brała udział w Laguna Festival of the Arts. Podobnie jak w przypadku innych wolontariuszy, wykonywała pracę gruntową, przyklejając numery na oparciach siedzeń.
ale najpierw, jak zawsze, służyła swojemu talentowi. W tzw. latach emerytalnych wciąż przeglądała Skrypty, wciąż domagając się umieszczenia jej nazwiska nad tytułem. Występowała w telewizyjnym talk-show, zawsze rozrywkowo tępym.,
kiedy miała prawie 75 lat, producent telewizyjny zwrócił się do niej, aby wystąpiła w czymś, co przygotowywał, zatytułowanym „The Golden Years of Hollywood.”Davis, prawdopodobnie jako przedstawiciel tamtych czasów, odmówił.
jak powiedziała bliskiej koleżance przy obiedzie: „nie ma czegoś takiego jak” złote lata.’Dlaczego oglądasz się za siebie?”
the golden years, Bette Davis told her friend, were in the present. I nadal miała pracę do wykonania.,
