inne kwestie związane z zarządzaniem
aby zminimalizować przenoszenie choroby, należy poinstruować kobiety, aby powstrzymały się od współżycia seksualnego do czasu zakończenia terapii, ustąpienia objawów i odpowiedniego leczenia partnerów seksualnych (Patrz sekcje chlamydia i rzeżączka). Wszystkie kobiety, które otrzymały diagnozę ostrego PID, powinny być badane na obecność HIV, a także GC i chlamydia, przy użyciu NAAT.
kontynuacja
kobiety powinny wykazać poprawę kliniczną (np., zmniejszenie bezpośredniej lub odbicia tkliwości brzucha oraz zmniejszenie tkliwości ruchu macicy, przydechu i szyjki macicy) w ciągu 3 dni po rozpoczęciu leczenia. Jeśli w ciągu 72 godzin po ambulatoryjnej terapii IM / doustnej nie wystąpiła żadna poprawa kliniczna, zaleca się hospitalizację, ocenę schematu leczenia przeciwdrobnoustrojowego i dodatkową diagnostykę (w tym rozważenie laparoskopii diagnostycznej dla alternatywnych diagnoz)., Wszystkie kobiety, które otrzymały diagnozę chlamydialnego lub gonokokowego PID, powinny być ponownie zbadane 3 miesiące po leczeniu, niezależnie od tego, czy ich partnerzy seksualni byli leczeni (480). Jeśli ponowne badanie po 3 miesiącach nie jest możliwe, kobiety te powinny być ponownie badane za każdym razem, gdy są następne do opieki medycznej w ciągu 12 miesięcy po leczeniu.,
Postępowanie z partnerami seksualnymi
mężczyźni, którzy mieli kontakt seksualny z kobietą z PID w ciągu 60 dni poprzedzających wystąpienie objawów, powinni być oceniani, badani i przypuszczalnie leczeni w kierunku chlamydii i rzeżączki, niezależnie od etiologii PID lub patogenów izolowanych od kobiety. Jeśli ostatni stosunek płciowy kobiety był >60 dni przed wystąpieniem objawów lub diagnozy, należy leczyć ostatniego partnera seksualnego. Mężczyźni partnerzy kobiet z PID wywołanym przez C. trachomatis i / lub N. gonorrhoeae często są bezobjawowi., Należy dokonać uzgodnień w celu powiązania partnerów płci męskiej z opieką. Jeśli powiązanie jest opóźnione lub mało prawdopodobne, EPT i rozszerzone skierowanie są alternatywnymi metodami leczenia partnerów płci męskiej kobiet z zakażeniami chlamydią lub gonokokami (patrz usługi partnerskie) (93,94). Partnerzy powinni być poinstruowani, aby powstrzymywali się od współżycia seksualnego do czasu, aż oni i ich partnerzy seksualni zostaną odpowiednio leczeni (tj. do czasu zakończenia terapii i ustąpienia objawów, jeśli są pierwotnie obecne).,
Uwagi szczególne
alergia, nietolerancja i działania niepożądane
reaktywność krzyżowa między penicylinami i cefalosporynami wynosi<2,5% u osób z alergią na penicylinę w wywiadzie (428-431, 464). Ryzyko reaktywności krzyżowej penicyliny jest najwyższe w przypadku cefalosporyn pierwszej generacji, ale jest znikome pomiędzy większością cefalosporyn drugiej generacji (cefoksytyny) i wszystkimi ceftriaksonami trzeciej generacji (428-431) (Patrz Postępowanie u osób z alergią na penicylinę w wywiadzie).,
ciąża
kobiety w ciąży, u których podejrzewa się PID, są narażone na wysokie ryzyko zachorowalności u matki i porodu przedwczesnego. Kobiety te powinny być hospitalizowane i leczone dożylnie antybiotykami.
zakażenie HIV
różnice w klinicznych objawach PID pomiędzy kobietami zakażonymi HIV i kobietami bez zakażenia HIV nie zostały dobrze określone. We wczesnych badaniach obserwacyjnych kobiety z zakażeniem HIV i PID częściej wymagały interwencji chirurgicznej., Bardziej kompleksowe badania obserwacyjne i kontrolowane wykazały, że kobiety z zakażeniem HIV i PID mają podobne objawy w porównaniu z kobietami bez HIV z PID (266 750 751), z wyjątkiem tego, że są one bardziej narażone na ropień jajnika jajnikowego; kobiety z zakażeniem HIV reagowały równie dobrze na zalecane Schematy antybiotyków pozajelitowych i IM/doustnych, jak kobiety bez zakażenia HIV. Wyniki mikrobiologiczne u kobiet z zakażeniem HIV i kobiet bez zakażenia HIV były podobne, z wyjątkiem kobiet z zakażeniem HIV, u których stwierdzono wyższy odsetek współistniejących zakażeń M. hominis i paciorkowcami., Dane te są niewystarczające do określenia, czy kobiety z zakażeniem HIV i PID wymagają bardziej agresywnego leczenia (np. hospitalizacja lub dożylne schematy leczenia przeciwdrobnoustrojowego).
wewnątrzmaciczne środki antykoncepcyjne
IUDs to jedna z najskuteczniejszych metod antykoncepcji. IUDs zawierające miedź i lewonorgestrel uwalniające są dostępne w Stanach Zjednoczonych. Ryzyko PID związane ze stosowaniem IUD ogranicza się głównie do pierwszych 3 tygodni po wprowadzeniu (752 753). Jeśli użytkownik IUD otrzyma diagnozę PID, IUD nie musi być usuwany (63)., Jednak kobieta powinna otrzymywać leczenie zgodnie z tymi zaleceniami i powinna mieć ścisłą obserwację kliniczną. Jeśli w ciągu 48-72 godzin od rozpoczęcia leczenia nie wystąpi żadna poprawa kliniczna, dostawcy powinni rozważyć usunięcie wkłucia dożylnego. Systematyczny przegląd dowodów wykazał, że wyniki leczenia zasadniczo nie różniły się między kobietami z PID, które zachowały IUD i tymi, które usunęły IUD (754). Badania te obejmowały przede wszystkim kobiety stosujące miedź lub inne niehormonalne IUD. Nie są dostępne badania dotyczące wyników leczenia u kobiet stosujących IUD uwalniające lewonorgestrel.,
Next
