chińska polityka dotycząca jednego dziecka prawdopodobnie zyskała tyle czasu, co wielkość jej populacji, największa na świecie, licząca ponad 1,39 miliarda ludzi. Wprowadzony w 1979 roku, celem polityki jednego dziecka w Chinach było upewnienie się, że wzrost liczby ludności nie przewyższa rozwoju gospodarczego oraz złagodzenie wyzwań związanych z zasobami naturalnymi i środowiskowymi oraz nierównowagi spowodowanej szybko rosnącą populacją.,
początkowo polityka dotycząca jednego dziecka miała być środkiem tymczasowym i szacuje się, że od czasu jej wprowadzenia zapobiegła nawet 400 milionom urodzeń. Rządowa polityka została formalnie zakończona małymi fanfarami w październiku. 29.05.2015, po tym, jak jego zasady zostały powoli złagodzone, aby umożliwić większej liczbie par spełniających określone kryteria, aby mieć drugie dziecko. Teraz wszystkie pary mogą mieć dwoje dzieci.,
w tym artykule omówimy historię kontrowersyjnej chińskiej polityki jednego dziecka, jak rząd wdrożył ograniczenia i głęboki wpływ, jaki miały na ludność Chin.
główne kierunki rozwoju
- Polityka jednego dziecka w Chinach została wprowadzona w 1979 roku, gdy nastąpił gwałtowny wzrost liczby ludności. Szacuje się, że od czasu jej ustanowienia Polityka zapobiegła nawet 400 milionom urodzeń.,
- polityka ta miała na celu ograniczenie rosnącej populacji Chin oraz złagodzenie wyzwań związanych z zasobami naturalnymi i środowiskowymi oraz nierównowagi spowodowanej szybko rosnącą populacją tego kraju.
- w połowie lat 70. Chiny rozpoczęły już kampanie planowania rodziny pod hasłem „później, dłużej i mniej”, co oznacza zachęcanie do późniejszych małżeństw, dłuższych odstępów między urodzeniami i mniejszej liczby dzieci.
- pewne wyjątki wprowadzono już w latach 80. dla rodzin, które po raz pierwszy urodziły córkę, ale chciały mieć syna, mieszkały na obszarach wiejskich lub urodziły się w mniejszości etnicznej.,
- Do 2015 r. chińska polityka dotycząca jednego dziecka została oficjalnie zniesiona, a pary mogły mieć dwoje dzieci.
Historia chińskiej polityki dotyczącej jednego dziecka
wzrost liczby ludności
chiński przywódca Deng Xiaoping wprowadził politykę dotyczącą jednego dziecka w 1979 roku, aby ograniczyć szybko rosnącą populację Chin, która była szacowana na 970 milionów w tym czasie. Polityka ta była wynikiem lat, które nastąpiły po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku., Po latach niepokojów, opieka medyczna i warunki sanitarne poprawiły się, a populacja Chin w końcu zaczęła rosnąć. W tym czasie było to postrzegane jako dobrobyt ekonomiczny dla kraju, który przekształcał się w naród przemysłowy z rolniczego.
w latach 50.XX wieku wzrost populacji zaczął przewyższać podaż żywności, a rząd zaczął promować antykoncepcję. Po wielkim skoku Mao Zedonga w 1958 roku, plan szybkiej modernizacji chińskiej gospodarki, nastąpił katastrofalny głód, w wyniku którego zginęły dziesiątki milionów Chińczyków.,
Po klęsce głodu rząd nadal propagował planowanie rodziny, takie jak odkładanie na później posiadania dzieci i stosowanie antykoncepcji. W 1966 roku doszło do wybuchu Rewolucji Kulturalnej, jednak pod koniec lat 60. rząd rozpoczął intensywniejsze kampanie związane z planowaniem rodziny. W połowie lat 70. wprowadzono slogan planowania rodziny „późno, długo i mało”, co oznacza zachęcanie do późniejszych małżeństw, dłuższe przerwy między urodzeniami i mniej dzieci—około dwóch dzieci dla rodzin miejskich i trzech dla rodzin wiejskich.,
„później, dłużej, mniej”
W połowie lat 70.Chiny wprowadziły już hasło planowania rodziny „później, dłużej i mniej” zachęcające do późniejszych małżeństw, dłuższych odstępów między urodzeniami i mniejszej liczby dzieci.
wprowadzenie w życie chińskiej polityki dotyczącej jednego dziecka
Polityka dotycząca jednego dziecka była wysoce kontrowersyjna i krytykowana za przymusowe aborcje i sterylizacje kobiet. W wielu przypadkach chiński rząd zmuszał kobiety do stosowania IUDs i innych form kontroli urodzeń w celu zwalczania przeludnienia.,
chińska Rodzina z dzieckiem urodzonym podczas polisy na jedno dziecko była zobowiązana do ubiegania się o certyfikat usługi planowania rodziny. Ze względu na szeroki zasięg Chińskiej Partii Komunistycznej i rządową strukturę społeczną, egzekwowali politykę jednego dziecka poprzez rodzaj” straży sąsiedzkiej ” struktury raportowania w społecznościach i miejscach pracy. Sąsiedzi byli zachęcani do szpiegowania się nawzajem, zgłaszając wszelkie podejrzenia o nagrodę pieniężną, a tym samym uczestnicząc w większej formie usankcjonowanego przez rząd szantażu.,
zachęty lub nagrody dla rodzin, które przestrzegały polityki jednego dziecka, obejmowały lepsze możliwości zatrudnienia, wyższe płace i pomoc rządową. Ci, którzy nie podlegali, co najmniej, grzywnom i ograniczeniu lub cofnięciu dostępu do pomocy rządowej i możliwości zatrudnienia.
biorąc to pod uwagę, realizacja polityki dotyczącej jednego dziecka również była w dużej mierze zróżnicowana w zależności od lokalizacji, zwłaszcza między obszarami miejskimi i wiejskimi., Ponieważ większość pracowników miejskich w Chinach pracowała w powiązanym z rządem miejscu pracy, władze nałożyły presję ze strony współpracowników, aby zgłaszać zbędne ciąże. Tymczasem na obszarach wiejskich Urzędnik planowania rodziny lub lider klastra wsi będzie śledzić wszystkie rodziny w okolicy. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie przez naukowców z Harvardu, ” Ci egzekutorzy planowania urodzeń przechowywali szczegółowe zapisy na temat każdej kobiety w wieku rozrodczym pod ich odpowiedzialnością, w tym porodów w przeszłości, antykoncepcji, a nawet cykli miesiączkowych.,”
złagodzenie chińskiej polityki dotyczącej jednego dziecka
ostatecznie Chiny zakończyły politykę dotyczącą jednego dziecka, zdając sobie sprawę, że zbyt wielu Chińczyków idzie na emeryturę, a ludność Narodowa miała zbyt mało młodych ludzi wstępujących do siły roboczej, aby zapewnić starszej populacji emeryturę, opiekę zdrowotną i dalszy wzrost gospodarczy.
Kiedy wprowadzono, chińska polityka dotycząca jednego dziecka nakazywała, że Chińczycy Han, większość etniczna, mogą mieć tylko jedno dziecko., Na początku lat 80. Chiny rozluźniły politykę pozwalającą parom na posiadanie drugiego dziecka, jeśli oboje rodzice byli jedynakami. Wyjątki obejmowały również pary zamieszkujące wiejskie Chiny oraz mniejszości etniczne z niewielką populacją.
pod koniec 2013 roku, w ramach pakietu reform społecznych, gospodarczych i prawnych, chiński rząd zmienił politykę jednego dziecka, aby umożliwić parom posiadanie drugiego dziecka, jeśli jeden z rodziców zamiast obu jest jedynakiem., Jednak wpływ tej zmiany był skromny, ponieważ tylko około 800 000 par ubiegało się o drugie dziecko w następnym roku, zgodnie ze statystykami Chińskiej rządowej komisji zdrowia i Planowania Rodziny. Szacuje się, że 11 milionów par było uprawnionych, a połowa z nich ostatecznie ubiegała się o drugie dziecko. Podejrzewano jednak, że jedną z kwestii uniemożliwiających parom Chińskim posiadanie drugiego dziecka jest to, że wiele z nich mieszka w miastach, gdzie koszty utrzymania były na tyle wysokie, aby je zniechęcić—problem, z którym borykają się również pary na Zachodzie.,
ostatecznie Chiny zakończyły politykę jednego dziecka w 2015 roku z powodów demograficznych: zdały sobie sprawę, że zbyt wielu Chińczyków idzie na emeryturę, a ludność tego kraju ma zbyt mało młodych ludzi, którzy wchodzą na siłę roboczą, aby zapewnić starszej populacji emeryturę, opiekę zdrowotną i dalszy wzrost gospodarczy.,
wpływ polityki dotyczącej jednego dziecka w Chinach
nierównowaga płci
jednym z niezamierzonych skutków ubocznych polityki dotyczącej jednego dziecka jest fakt, że Chiny są najbardziej nierównym pod względem płci krajem na świecie ze względu na stosunek płciowy w chwili narodzin, ze względu na preferencje kulturowe dla męskiego potomstwa. Szczególnie w erze polityki jednego dziecka wiele rodzin zdecydowało się na aborcję płodów żeńskich, preferując mężczyzn. Aborcja jest legalna w Chinach, chociaż aborcja selektywna seksualnie nie jest. W 2019 r. wskaźnik płci w Chinach wynosił 114 mężczyzn na każde 100 urodzonych kobiet.,
starzejąca się populacja
chińska polityka dotycząca jednego dziecka skutecznie obniżyła wskaźnik urodzeń, który według Banku Światowego w latach 1965-1979 spadł z 6,4 do 2,7. Od tego czasu współczynnik dzietności nadal spada w latach 90. do średnio 1,7 w 2018 roku, co oznacza, że średnio kobiety rodzą 1,7 dzieci. Oznacza to również, że Chiny mają teraz do czynienia ze starszą populacją, która polega na swoich dzieciach, aby je wspierać, gdy są w podeszłym wieku i nie pracują już.
w 2020 roku około 17.,Szacuje się, że 4% populacji Chin jest w wieku powyżej 60 lat; przewiduje się, że liczba ta wzrośnie do 34,6% w 2050 roku. Wiele rodzin przytacza również obawy dotyczące struktury rodziny „4-2-1”, składającej się z czterech starszych dorosłych (dziadków po obu stronach), dwóch rodziców i tylko jednego dziecka, które stawia nacisk na wsparcie starości.,
wiele chińskich rodzin przytacza obawy dotyczące nowej struktury rodziny „4-2-1” stworzonej przez politykę jednego dziecka-składającą się z czterech starszych dorosłych, dwóch rodziców i jednego dziecka—która osłabia zdolność dziecka do zapewnienia wsparcia w wieku emerytalnym swoim rodzicom i dziadkom.
kurcząca się siła robocza
kontrola populacji również spowodowała kurczenie się siły roboczej. Liczba pracowników wchodzących do ogólnej siły roboczej Chin spada w ciągu ostatnich trzech lat, tendencja, która ma przyspieszyć. Siła robocza Chin spadła do 897.,29 mln pracowników w 2018 r., spadek o 0,5% W siódmym z rzędu roku spadku, według Narodowego Biura Statystycznego (NBS). Wzrost populacji osób starszych w Chinach i malejąca siła robocza były impulsem do rozluźnienia i zakończenia polityki jednego dziecka.
Często zadawane pytania dotyczące polityki dotyczącej jednego dziecka w Chinach
czy w Chinach nadal obowiązuje Polityka dotycząca jednego dziecka?
nie Chiny powróciły do polityki dotyczącej dwojga dzieci po tym, jak polityka dotycząca jednego dziecka zakończyła się w 2015 roku. Z czasem ograniczenia były stopniowo rozluźniane.
co spowodowało politykę jednego dziecka w Chinach?,
chińska polityka dotycząca jednego dziecka została wdrożona w celu ograniczenia przeludnienia, które nadwyrężało dostawy żywności oraz zasoby naturalne i gospodarcze kraju po jego uprzemysłowieniu w latach 50.
jakie są skutki chińskiej polityki dotyczącej jednego dziecka?
nierównowaga płci, starzenie się społeczeństwa i kurcząca się siła robocza to efekty chińskiej polityki z 1979 roku. Do dziś Chiny mają najbardziej przekrzywiony stosunek płciowy po urodzeniu na świecie, ze względu na kulturowe preferencje dla męskiego potomstwa.
kto zakończył politykę jednego dziecka?,
co się stało, jeśli złamałeś zasadę jednego dziecka?
Podsumowując
do tej pory kontrowersyjna chińska polityka dotycząca jednego dziecka jest nadal najbardziej ambitnym, zainicjowanym przez rząd projektem kontroli urodzeń w historii., Pod pewnymi względami polityka ta zakończyła się sukcesem: w celu ograniczenia przeludnienia szacuje się, że zapobiegło to 400 milionom urodzeń i zmniejszyło wskaźnik urodzeń w kraju do zaledwie 1,7. Polityka dotycząca jednego dziecka pozostawia jednak wiele skutków ubocznych: obecnie Chiny muszą stawić czoła problemom starzejącego się społeczeństwa, kurczącej się siły roboczej i zająć się ranami wielu rodzin, zwłaszcza kobiet, poprzez politykę dyskryminującą płeć i traktowanie kobiecych ciał.
, Chociaż niektórzy uważają, że wpływ tej polityki na wzrost populacji będzie stosunkowo niewielki i osiągnie najwyższy poziom 1,45 miliarda ludzi w 2029 r., inni mają nadzieję, że polityka dwójki dzieci doprowadzi do lepszych wyników zdrowotnych i zmniejszenia liczby aborcji. Wydaje się, że tylko czas pokaże.
/ div >
