farmakologia Ogólna
adenozyna jest naturalnie występującym nukleozydem purynowym, który powstaje z rozpadu trójfosforanu adenozyny (ATP). ATP jest podstawowym źródłem energii w komórkach dla Systemów Transportowych i wielu enzymów. Większość ATP jest hydrolizowana do ADP, który może być dalej defosforylowany do AMP. Większość ADP i AMP, które tworzą się w komórce, jest rephosforylowana w mitochondriach w wyniku reakcji enzymatycznych wymagających tlenu. Jeśli istnieją duże ilości ATP hydrolizowane, a zwłaszcza jeśli nie ma wystarczającej ilości tlenu (tj.,, niedotlenienie), wówczas część AMP może być dalej defosforylowana do adenozyny przez enzym związany z błoną komórkową, 5 ' – nukleotydazę.
adenozyna może wiązać się z receptorami purynergicznymi w różnych typach komórek, gdzie może wytwarzać wiele różnych działań fizjologicznych. Jednym z ważnych działań jest rozluźnienie mięśni gładkich naczyń krwionośnych, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych. Jest to szczególnie ważny mechanizm dopasowania przepływu krwi wieńcowej do potrzeb metabolicznych serca., W mięśniach gładkich naczyń wieńcowych adenozyna wiąże się z receptorami adenozyny typu 2A (A2A), które są sprzężone z białkiem Gs. Aktywacja tego białka G stymuluje cyklazę adenylową (AC na rysunku), zwiększa cAMP i powoduje aktywację kinazy białkowej. Stymuluje to kanały KATP, które hiperpolaryzują mięśnie gładkie, powodując rozluźnienie. Zwiększony cAMP powoduje również rozluźnienie mięśni gładkich poprzez hamowanie kinazy łańcucha lekkiego miozyny, co prowadzi do zmniejszenia fosforylacji miozyny i zmniejszenia siły skurczu., Istnieją również dowody na to, że adenozyna hamuje wejście wapnia do komórki przez kanały wapniowe typu L. Ponieważ wapń reguluje skurcz mięśni gładkich, zredukowany wapń wewnątrzkomórkowy powoduje rozluźnienie. W niektórych typach naczyń krwionośnych istnieją dowody na to, że adenozyna powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych poprzez wzrost cGMP, co prowadzi do hamowania dostępu wapnia do komórek, a także otwierania kanałów potasowych.
w tkance serca adenozyna wiąże się z receptorami typu 1 (A1), które są sprzężone z białkami Gi., Aktywacja tego szlaku otwiera kanały potasowe, które hiperpolaryzują komórkę. Aktywacja białka Gi zmniejsza również cAMP, który hamuje kanały wapniowe typu L, a tym samym wejście wapnia do komórki. W komórkach rozrusznika serca zlokalizowanych w węźle zatokowo-przedsionkowym adenozyna działając poprzez receptory A1 hamuje prąd rozrusznika serca (If), co zmniejsza nachylenie fazy 4 potencjału czynnościowego rozrusznika, zmniejszając tym samym jego spontaniczną szybkość wypalania (chronotropia ujemna)., Hamowanie kanałów wapniowych typu L zmniejsza również prędkość przewodzenia (ujemny efekt dromotropowy), szczególnie w węzłach przedsionkowo-komorowych (AV). Wreszcie adenozyna działając na presynaptyczne receptory purynergiczne zlokalizowane na terminalach nerwów współczulnych hamuje uwalnianie noradrenaliny. Pod względem działania elektrycznego w sercu, adenozyna zmniejsza częstość akcji serca i zmniejsza prędkość przewodzenia, zwłaszcza w węźle AV, który może wytwarzać blok przedsionkowo-komorowy., Należy jednak pamiętać, że gdy adenozyna jest podawana ludziom, częstość akcji serca wzrasta z powodu odruchów baroreceptorowych spowodowanych ogólnoustrojowym rozszerzeniem naczyń krwionośnych i niedociśnieniem.
adenozyna ma bardzo krótki okres półtrwania. W ludzkiej krwi jego okres półtrwania wynosi mniej niż 10 sekund. Istnieją dwa ważne metaboliczne losy adenozyny.,
- co najważniejsze, adenozyna jest szybko transportowana do krwinek czerwonych (i innych typów komórek), gdzie jest szybko deaminowana przez deaminazę adenozyny do inozyny, która jest dalej rozkładana na hipoksantynę, ksantynę i kwas moczowy, który jest wydalany przez nerki. Deaminacja adenozyny zachodzi również w osoczu, ale w mniejszym tempie niż w komórkach. Dipirydamol jest lekiem rozszerzającym naczynia krwionośne, który blokuje wychwyt adenozyny przez komórki, zmniejszając w ten sposób metabolizm adenozyny., Dlatego jednym z ważnych mechanizmów rozszerzania naczyń wywołanego dipirydamolem jest jego wzmocnienie zewnątrzkomórkowej adenozyny.
- adenozyna może być aktywowana przez kinazę adenozynową i rephosforylowana do AMP. Ta droga ratunkowa pomaga utrzymać pulę nukleotydów adeninowych w komórkach.
zastosowanie i uzasadnienie terapeutyczne i diagnostyczne
chociaż adenozyna jest silnym lekiem rozszerzającym naczynia, zwłaszcza w krążeniu wieńcowym, nie jest stosowana jako lek rozszerzający naczynia w leczeniu choroby wieńcowej., Powodem jest to, że jest to bardzo krótkie działanie, ograniczone do podawania donaczyniowego, aw sercu może produkować kraść naczyń wieńcowych. Po podaniu w infuzji dożylnej może powodować niedociśnienie i blok przedsionkowo-komorowy.
unikalne właściwości rozszerzające naczynia adenozyny są jednak wykorzystywane w obrazowaniu serca podczas testów wytrzymałościowych, w celu określenia rezerwy ułamkowego przepływu wieńcowego (miara ciężkości zwężenia naczyń wieńcowych) i oceny reakcji rozszerzających naczynia płucne u pacjentów z nadciśnieniem płucnym.,
głównym zastosowaniem terapeutycznym adenozyny jest jako lek przeciwarytmiczny do szybkiego leczenia tachykardii nadkomorowej. Jego supresja przewodzenia przedsionkowo-komorowego sprawia, że jest bardzo przydatny w leczeniu napadowego częstoskurczu nadkomorowego, w którym węzeł AV jest częścią szlaku powrotnego (jak w zespole Wolffa-Parkinsona-White ' a). W tych wskazaniach adenozyna jest podawana we wstrzyknięciu dożylnym w bolusie lub we wlewie dożylnym.
adenozyna nie jest skuteczna w trzepotaniu i migotaniu przedsionków.,
większość działań niepożądanych adenozyny jest związana z jej właściwościami rozszerzającymi naczynia krwionośne. U pacjentów mogą wystąpić uderzenia gorąca i bóle głowy, które są związane z rozszerzeniem naczyń krwionośnych. Adenozyna może powodować szybkie niedociśnienie tętnicze, jednak ustępuje ono wkrótce po przerwaniu infuzji adenozyny. U niektórych pacjentów z chorobą wieńcową istnieje teoretyczna obawa, chociaż nie ma dowodów klinicznych potwierdzających to niekorzystne działanie. Metyloksantyny, takie jak kofeina i teofilina, kompetycyjnie antagonizują Wiązanie adenozyny z jej receptorem purynergicznym., Wreszcie, adenozyna może powodować niepożądany blok AV; jednak zwykle jest to szybko korygowane przez przerwanie podawania adenozyny. Dlatego adenozyna jest przeciwwskazana u pacjentów z istniejącym blokiem AV drugiego lub trzeciego stopnia.
zmieniony 09.07.12
